เช้าตรู่ของวันถัดมา
หลี่จุ่นกำลังนอนอาบแดดอยู่ในลาน เจ้าอ้วนหลิวซานเดินหาวหวอดเข้ามา เมื่อเห็นหลี่จุ่นก็รีบตะโกนเรียกอย่างยิ้มระรื่นทันที
“พี่จุ่น!”
หลี่จุ่นมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยความง่วงของเขาทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยถามขึ้นว่า “เมื่อคืนนอนไม่เต็มอิ่ม?”
หลินซานพลันเกาหัวอย่างไม่เป็นธรรมชาติเล็กน้อย
เมื่อคืนจู่ๆ เมี่ยวอวี้ก็เปิดอกกับเขาอย่างจริงใจ ในฐานะชายหนุ่มที่กระฉับกระเฉงทรงพลังที่เพิ่งจะอายุสามสิบคนหนึ่ง ไหนเลยจะอดทนต่อความยั่วยวนได้?
เรียกได้ว่าเป็นการจัดการสาววัยสิบหก บุกหน้าเหมือนผ่าลำไผ่ หยิบปืนขึ้นม้า ลงแรงทำงานในรวดเดียวจนถึงเช้า!
ฉะนั้น ไม่ใช่ว่าเขานอนไม่เต็มอิ่ม แต่ยังไม่ได้นอนเลยต่างหาก
หลี่จุ่นเอ่ย “ล้างรอยประทับบนหน้าเจ้าให้สะอาด จากนั้นก็ไปหาห้องนอนหลับสักตื่นเถอะ ตอนกลางคืนมีงานให้เจ้าทำ”
“ฮ่าๆ ขอรับ พี่จุ่น!”
ใบหน้าอ้วนๆ ของหลิวซานแดงก่ำ ไปเช็ดรอยริมฝีปากบนหน้าโดยอัตโนมัติ สีหน้าพลางเต็มไปด้วยความปลื้มปีติ คิดว่าที่ตัวเองติดตามหลี่จุ่นถูกต้องแล้ว เพราะหลี่จุ่นรู้จักจะเข้าใจและเห็นใจเขา
จากนั้นก็รีบวิ่งไปนอน
“เฮ้อ”
หลี่จุ่นถอนหายใจ
เมื่อเห็นว่าบนใบหน้าของเจ้าอ้วนหลิวเต็มไปด้วยรอยประทับสีแดง เขาเองก็อยากถูกหลี่เหวินจวิน ไม่สิ น่าหลันเหวินจูบแบบนี้บ้าง
แต่น่าเสียดาย นางหายไปอย่างไร้ร่องรอย ไม่รู้ความเป็นไป
หากรู้ว่านางจะไป ไม่ว่าอย่างไรก็จะไม่ยอมให้นางไปเด็ดขาด!
ตอนนี้อะไรๆ ก็สายไปหมดแล้ว
หลังเจ้าอ้วนวิ่งไปนอนแล้ว อาหยวนก็ซื้ออาหารเช้ามาจากข้างนอก เอามาวางไว้ตรงหน้าเขา ก่อนจะถามขึ้นอย่างอดไม่ไหวอยู่เล็กน้อย
“ท่านอ๋อง ท่านไม่คิดจะไปดูท่านหญิงจ้าวเฟยเอ๋อร์กับยอดหญิงหวังก่อนจะไปบ้างเลยหรือ? แล้วก็ พระชายา...”
หลี่จุ่นกินซาลาเปาลูกน้อยลูกหนึ่งไปในคำเดียว เขาเคี้ยวพลางส่ายหน้า ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า
“พวกนางยังไม่รู้ว่าข้าออกมาแล้ว อีกอย่าง ข้าผู้แซ่หลี่เป็นคนให้ความสำคัญกับมิตรภาพ เกรงว่าเจอแล้วจะตัดใจไปไม่ได้ ยังไม่สู้ไม่เจอกันดีกว่า แบบนี้ดีต่อพวกนาง และดีต่อข้าด้วย”
อันที่จริงเพราะในคืนที่เสพสุขกับหลี่เหวินจวิน เขาก็มีความรู้สึกติดใจอยากลิ้มรสครั้งต่อไปอยู่นิดหน่อย เกรงว่าอดไม่ไหวเมื่อเห็นพวกนางก็อยากจะขยับท่อนไม้
แบบนี้ก็ไม่ดีแล้ว
ถึงอย่างไรขึ้นเหนือไปครั้งนี้...จะมีชีวิตรอดกลับมาได้หรือไม่ อันที่จริงก็เป็นเรื่องที่ไม่สามารถล่วงรู้ได้
ได้ใจของพวกนางยังพอไหว หากครอบงำร่างกายของพวกนาง สุดท้ายตายอยู่ที่ชายแดนทางตอนเหนือ เช่นนั้นต่อไปพวกนางก็จะต้องครองตัวเป็นม่ายเพื่อเขา?
บนโลกใบนี้หากในคืนแต่งงานผู้หญิงถูกจับได้ว่าไม่บริสุทธิ์ เช่นนั้นความบันเทิงก็จะมากทีเดียว ทว่าต้องถูกจับใส่กรงไม้ไผ่ถ่วงน้ำ!
ด้วยเหตุนี้ แม้หลี่จุ่นจะอยากไปเจอทั้งสองสาว แต่ท้ายที่สุดก็ได้แต่อดกลั้นเอาไว้ ไปไม่ได้
สีหน้าของอาหยวนแปลกพิลึก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน
หายเงียบเลยยยยรอตอนต่อไปนานแล้วนะะะะะเมื่อไหร่จะอัพเพิ่มมมมมมมมมมม...
มีชื่อภาษาอังกฤษของนิยายเรื่องนี้ไหมครับ...
อยากให้ อัพ ต่อครับ รอนะครับ...
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
ตอนที่203หาย...
ไม่ update มาหลายวันแล้วครับ...
เรื่องนี้สนุกมากครับ ติดตามแล้ว update ช้าและน้อยไปนะครับ แค่วันละ 2 chapter ขอแนะนำให้เพิ่เป็นวันละ 5 Chapter ครับ...
ตอน 203 หาย...
เรื่องนี้ก็ ok ครับ สนุกดี ขอบคุณadminครับ...
ขอบคุณแอดมินมากครับที่อัปเดทให้อ่าน...