องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 383

หลี่จุ่นยังคงยิ้มพลางเอ่ยขึ้นว่า “นี่เป็นความลับ”

อาหยวนพลันสงบปากสงบคำขึ้นในทันใด

หลี่จุ่นมองสามองครักษ์ทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “ข้าผู้แซ่หลี่ยังยืนยันคำเดิม ถ้ายังอยากมีชีวิตอยู่ ก็ทำเป็นว่าไม่เห็นอะไรทั้งนั้น”

สีหน้าของสามองครักษ์จริงจังขึ้นพลันขมวดคิ้วอีกครั้ง

สีหน้าของหลิวซานกับอาหยวนเองก็เปลี่ยนเป็นระแวงขึ้นในทันใด

หลี่จุ่นบี้ผงดำที่อยู่บนมือ จากนั้นก็ค่อยๆ ดม พยักหน้าแล้วพูดกับตัวเองด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“อืม ไม่มีปัญหา ไม่ได้รับความชื้นเลยแม้แต่น้อย”

วิธีการป้องกันของเขาทำได้ยอดเยี่ยมมากๆ ไม่มีปัญหาเลย

แน่นอนว่าพวกนี้ก็คือดินปืนสีดำ!

ในตอนแรกเพื่อศึกษาและผลิตของสิ่งนี้ เขาจึงพาหยางจงวิ่งเต้นไปทั่ว ค้นหาพวกดินประสิวและวัสดุอย่างอื่นอย่างต่อเนื่อง กระทั่งขอให้คนไปหาเหมืองดินประสิว ท้ายที่สุดทำไปทำมาจนได้ของเหล่านี้มา

มีของชุดนี้ เดินทางขึ้นเหนือ มั่นใจไปได้สามส่วน

แต่ว่าจำนวนนี้ก็นับว่าน้อยมาก หากขนาดใหญ่โยนเข้าไปในสนามรบก็เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ ทำได้เพียงใช้เป็นไม้เด็ดเท่านั้น

หลี่จุ่นครุ่นคิด นำมาผลิตเป็นกับระเบิดหรือห่อระเบิดจะค่อนข้างเหมาะสมกว่า ถึงเวลานั้นฝังเอาไว้บนถนน ก็เพียงพอทำให้กองกำลังของศัตรูรับไม่ไหวแล้ว!

แน่นอนว่า หลี่จุ่นที่จุดชนวนอัตโนมัติศึกษาออกมาไม่ได้ ทำได้เพียงใช้วิธีดั้งเดิมแต่มีประสิทธิผล ซึ่งก็คือซ่อนตัวอยู่อีกด้านจุดสายนำไฟ แล้ววิ่งหนีด้วยความรวดเร็ว

หรือจะทำเป็นหินขว้างเลยก็ได้ จู่โจมอย่างฉับพลันขณะที่อีกฝ่ายเผลอเรอต้องทำให้ทหารของศัตรูมีผู้เสียชีวิตเป็นจำนวนมากแน่ๆ!

อืม ให้ดีที่สุดคือต้องล่อคนของศัตรูเข้าไปในสถานที่ที่เหมาะกับการโยนระเบิด

ต้องคิดคำนวณให้ดีๆ

ไม่รีบร้อน เมื่อถึงชายแดนทางตอนเหนือแล้วค่อยคิดแผนอย่างละเอียดอีกที

หลี่จุ่นให้หลิวซานปิดผนึกหีบที่ตนเปิดเหล่านั้นเหมือนอย่างเดิมอีกครั้ง จากนั้นให้เขาขนไปในห้อง เก็บให้ห่างจากเปลวไฟ

หากเจ้าสิ่งนี้เจอกับไฟ เช่นนั้นความบันเทิงก็จะยิ่งใหญ่แล้ว

“ใต้เท้าทั้งสาม ยังต้องขอให้ส่งหนึ่งคนไปเชิญเสิ่นไท่ฟู่มาหน่อย ข้าผู้แซ่หลี่มีเรื่องอยากจะหารือกับไท่ฟู่” หลี่จุ่นเอ่ย

ทั้งสามคนมองหน้ากัน หนึ่งคนในนั้นพยักหน้า ก่อนจะรีบขยับตัว

หากจะผลิตกับระเบิด หรือระเบิดมืออย่างง่ายละก็ เขาต้องการสิ่งห่อหุ้มด้านนอก ไหสุราธรรมดาใช้ไม่ได้ ฉะนั้นเขาต้องการหม้อดินขนาดเล็กที่ทำขึ้นพิเศษชุดหนึ่ง

พรุ่งนี้เขาต้องออกเดินทางแล้ว ไม่มีเวลามาทำ ด้วยเหตุนี้เรื่องนี้จึงต้องให้เสิ่นคั่วมาช่วยทำ

ผ่านไปครึ่งชั่วยาม