องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 391

“ระวัง!”

ทันใดนั้นเสียงของอาหยวนก็ดังขึ้น จากนั้นลูกธนูก็ยิงผ่านรถม้าและเข้ามาทางหน้าต่าง ซึ่งหนึ่งในนั้นได้เล็งมาที่หัวของหลี่จุ่น

เมื่อเห็นว่าหลี่จุ่นกำลังจะตาย จู่ ๆ จี้จงชิงที่อยู่ตรงหน้าเขาก็เริ่มเคลื่อนไหว เขาจับลูกธนูลูกนี้ไว้อย่างสบาย ๆ แล้วพูดด้วยรอยยิ้มจาง ๆ

“ดูสิ นี่ไม่ใช่วรยุทธ์หรือ”

หลี่จุ่นปาดเหงื่อเย็นเฉียบ ฝืนยิ้มแข็งขึ้นมา และพูดว่า

“ท่านอัครมหาเสนาบดีมีวรยุทธ์ที่ดี...”

“ล้อเล่นน่า ข้าทำได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น มากกว่านี้ไม่ได้แล้ว”

จี้จงชิงส่ายหัวแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “จิ่งอ๋องโปรดอยู่ในรถ!”

จี้จงชิงยืนขึ้น หักลูกธนูในมือของเขา เดินออกจากรถม้า และส่งเสียงฮึ่มออกมาอย่างเยือกเย็น

ด้านนอก อาหยวนกระโดดขึ้นไปบนหลังคารถ กวัดแกว่งดาบในมือ และโจมตีลูกธนูที่ยิงมาจากภูเขาทั้งสองด้าน

วรยุทธ์ของอาหยวนเก่งกาจไม่น้อย แต่ลูกธนูก็พุ่งเข้ามามาก และบางครั้งปลาหนึ่งถึงสองตัวก็ลอดผ่านอวนพุ่งเข้ามาในรถได้!

โชคดีที่ไม่สามารถยิงโดนหลี่จุ่น

แต่ก็เรียกได้ว่าตื่นเต้นเร้าใจสุด ๆ!

“คุ้มกันท่านอัครมหาเสนาบดี!”

เมื่อทหารโดยรอบเห็นการปรากฏตัวของจี้จงชิง พวกเขาก็ตะโกนขึ้นทันที ในขณะนี้กลุ่มโจรสวมชุดดำและหน้ากากจำนวนอย่างน้อยเจ็ดสิบหรือแปดสิบคนก็โผล่ออกมาจากป่าทั้งสองด้านเพื่อต่อสู้กับทหาร

เห็นได้ชัดว่าในนั้นมียอดฝีมืออยู่ด้วย ปลายเท้าเพียงเล็กน้อยก็สามารถกระโดดข้ามฝูงชนและมุ่งหน้าไปยังรถม้าได้

จี้จงชิงมองอย่างเย็นชาและพูดว่า “เอาธนูมาให้ข้า!”

ทหารที่อยู่ด้านข้างยื่นธนูและลูกธนูให้เขาทันที จี้จงชิงแสดงสีหน้าเย็นชาและยิงธนูกดดันไม่ให้โจรเหล่านั้นเข้ามาใกล้ได้

แน่นอน เป็นถึงอัครมหาเสนาบดีก็ต้องเป็นนักแม่นธนูเช่นกัน

“ท่านอัครมหาเสนาบดี!”

จงจื่อหนิงขับม้าถือหอกยาวมาจากด้านหน้า พร้อมท่วงท่าอันสง่างาม!

จี้จงชิงตะโกน “เจ้าเป็นแม่ทัพ ออกมาจากสนามได้อย่างไร กลับไป!”

“พวกเจ้าคุ้มกันท่านอัครมหาเสนาบดีด้วย!”

จงจื่อหนิงแผดเสียงคำรามและเหวี่ยงหอกยาวเพื่อสังหารโจรสองคน เมื่อเห็นว่าจี้จงชิงถูกล้อมไปด้วยเหล่าทหารผู้เก่งกล้าคอยปกป้องอยู่ เขาก็หันม้ากลับไปทันที!

จงจื่อหนิงเป็นแม่ทัพใหญ่ของกองทัพในครั้งนี้ เขาต้องนำทั้งกองทัพ แน่นอนว่าเขาไม่สามารถออกจากสนามได้ แต่เพราะความกังวลจึงเข้ามาดู!

เมื่อเห็นว่าตอนนี้ไม่มีอะไรผิดปกติ เขาก็รีบกลับไปโดยเร็วและควบคุมกองทัพทั้งหมดจากแนวหน้า!

หลี่จุ่นนั่งเงียบ ๆ ในรถม้า กำลังเล่นกับตัวหมากรุกที่อยู่ข้างหน้าโดยเมินเฉยต่อลูกธนูที่ยิงทะลุเป็นครั้งคราว

แม้ว่าจะยิงธนูเข้ามา พลังลดลงไปแปดสิบเปอร์เซนต์ และสามารถข่วนผิวหนังเขาไปได้นิดหน่อยก็ไม่เป็นไร ตราบใดที่มันไม่ได้ยิงเข้ามาจากทางหน้าต่าง เขาก็ขี้เกียจที่จะซ่อน

คนพวกนี้น่าจะเป็นนักฆ่าที่องค์ชายสี่ส่งมา องค์ชายสี่นี่สุดยอดไปเลยจริง ๆ!