องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 400

หลินชิงไม่ใช่คนโง่

เขาเดาว่ากลุ่มคนเมื่อครู่ไม่ใช่ทหารของเขา แต่อาจเป็นนักฆ่าปลอมตัวมา และเป้าหมายของพวกเขาก็คือหลี่จุ่น

เรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนี้เกิดจากหลี่จุ่น

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม จะต้องมีคนทรยศในหมู่บริวารของเขาแน่นอน ไม่เช่นนั้นโจรกลุ่มนี้คงไม่มีทางปรากฏตัวกลางเมืองได้ ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขายังมีจำนวนมากด้วย

“ท่านอ๋องวางใจเถอะ เมื่อข้าน้อยหลินกลับถึงค่ายทหาร จะให้คำอธิบายกับท่านอ๋องอย่างแน่นอน” หลินชิงพูดเสียงต่ำ

หลี่จุ่นกลืนน้ำลายก่อนจะพูดว่า “ท่านกุนซือ พวกเราจะกลับไปได้หรือไม่”

นักฆ่าที่อยู่ตรงหน้านี้น่าจะเป็นหัวหน้าของนักฆ่ากลุ่มนี้และมีวรยุทธ์เก่งกาจมากแน่

“ท่านจิ่งอ๋อง กล่าวคำสั่งเสียของท่านเถิด หรือว่าจะให้ข้าน้อยส่งท่านขึ้นสวรรค์ปะเดี๋ยวนี้เลย” นักฆ่าคนนั้นพูด

หลี่จุ่นเลียริมฝีปาก แล้วถามว่า “คำสั่งเสียอันใดก็ได้ใช่หรือไม่”

“ขอรับ เชิญท่านจิ่งอ๋องพูดเถิด” อีกฝ่ายพยักหน้า

หลี่จุ่นครุ่นคิดชั่วขณะก่อนจะถามว่า “คำสั่งเสียของข้าก็คือถูกเจ้าฆ่าแล้วฟื้นคืนชีพได้”

หลินชิง “...”

นักฆ่า “...”

คำสั่งเสียนี้มันยากสำหรับคนทำไปหน่อยนะ

นักฆ่าคนนั้นนิ่งเงียบชั่วครู่ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ในเมื่อท่านจิ่งอ๋องไม่มีคำสั่งเสียอันใด งั้นก็ตายเสียเถอะ”

เขาพุ่งเข้ามาหมายจะฆ่าทันทีที่พูดจบ

ในเวลานี้อาหยวนกำลังถูกกลุ่มนักฆ่ารุมโจมตีและยุ่งอยู่กับการต่อสู้กับพวกเขา จึงไม่สามารถดูแลหลี่จุ่นได้เลย

เมื่อเห็นนักฆ่ากำลังจะใช้ดาบฟันหลี่จุ่น ทันใดนั้นพลันมีเงาหนึ่งกระโดดลงมาจากหลังคาข้างๆ และยืนขวางระหว่างนักฆ่าและหลี่จุ่นทันที

เพียงชั่วพริบตา บุคคลที่ปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน สวมชุดดำและสวมผ้าคลุมหน้าเช่นกันก็เริ่มต่อสู้อย่างดุเดือดกับหัวหน้าของกลุ่มนักฆ่า

เมื่อหลี่จุ่นเห็นดังนั้นก็ถอนหายด้วยความโล่งอกทันที

คนที่เจียงเยว่ฉานฝากฝังเขาไว้ ยอดฝีมือที่คอยคุ้มครองเขาในเงามืดได้ปรากฏตัวขึ้นแล้ว ไม่เป็นไรแล้ว

เขารีบดึงหลินชิงที่แทบจะเดินไม่ไหวพลางพูดว่า

“ท่านกุนซือ รีบไปเร็ว พวกนักฆ่ากำลังปะทะกันเอง เรารีบไปหากำลังเสริมกันเถอะ”

ปะทะกันเองหรือ

หลินชิงตกตะลึงไปชั่วขณะ รู้สึกว่ามันทะแม่งๆ เหตุใดจู่ๆ นักฆ่าพวกนี้ถึงปะทะกันเองล่ะ

แต่ตอนนี้ช่างมันก่อนเถอะ แล้วรีบพาหลี่จุ่นวิ่งไปทางประตูเมืองอย่างรวดเร็ว

“ท่านจิ่งอ๋อง”

ทั้งสองคนเพิ่งวิ่งไปไม่นานก็พบกับจี้จงชิง หลิวเซิ่ง และจางฟ่าง พวกเขามาพร้อมกับคนกลุ่มหนึ่ง ดูเหมือนจะมาตามเสียง

“ท่านกุนซือ”

หลิวเซิ่งและจางฟ่างรีบตะโกนเรียกทันที

“แม่ทัพทั้งสอง ทางนั้นมีนักฆ่า รีบไปฆ่าพวกมัน” เมื่อหลินชิงเห็นพวกเขาก็โล่งใจทันที จากนั้นพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา