องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 435

การแข่งม้าได้เริ่มขึ้นแล้ว

เมื่อทุกคนมองเห็นม้าสองตัวที่ถูกจูงออกมา ต่างก็พากันส่งเสียงด้วยความตื่นเต้นทันที

หลินชิงก็จ้องมองไปยังม้าที่ค่อยๆ ปรากฏตัวขึ้นในขอบเขตการมองเห็นอย่างใจจดใจจ่อ เมื่อเห็นว่าหลี่จุ่นใช้ม้าชั้นดีลงแข่งในรอบแรก หลินชิงก็ยิ้มทันทีและพูดว่า

“โอ้โห ท่านอ๋อง เห็นทีข้าน้อยจะชนะการแข่งม้าในครั้งนี้แน่นอนแล้วขอรับ”

เห็นได้ชัดว่าหลี่จุ่นคิดว่าเขาจะไม่ปล่อยม้าตามลำดับปกติ แต่จริงๆ แล้วเขาเลือกปล่อยม้าชั้นดี กลาง และแย่ตามลำดับไปตรงๆ

เขาและหลี่จุ่นต่างคาดเดาซึ่งกันและกัน เห็นได้ชัดว่าเขาเดาถูก แต่หลี่จุ่นพนันแพ้แล้ว

ฮ่าๆๆ

หลินชิงไม่ปิดบังความยินดีบนใบหน้าของตัวเองแม้แต่น้อย เมื่อเห็นม้าชั้นดีของตัวเองก็ถูกจูงออกไป เขาก็รู้ทันทีว่ารอบนี้ไร้ข้อกังขาใดๆ

หลี่จุ่นขมวดคิ้วทันทีเมื่อเห็นภาพนี้

เยี่ยมจริงๆ

ไอ้หลินชิงคนนี้คาดเดามากกว่าเขาหนึ่งก้าว

โคตรแม่ง!

ดังนั้นลำดับการปล่อยม้าของหลินชิงก็คือม้าชั้นดี กลาง และแย่ ไม่มีเล่ห์เหลี่ยมใดๆ เลย ปฏิบัติตามกฎอย่างถ่องแท้

เขายังคาดเดาเกินไปอีกขั้นหนึ่งด้วยซ้ำ คิดว่าตัวเองเดาทางหลินชิงถูก แต่คิดไม่ถึงว่าไอ้หมอนี่จะคาดเดามากกว่าตัวเองหนึ่งก้าว

สุดยอดมากเลย

เมื่อเห็นสีหน้าของหลี่จุ่น จางฟ่างและหลิวเซิ่งก็โล่งอกทันทีและรู้ว่าชนะแน่แล้ว

หลิวเซิ่งรีบพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ท่านอ๋องอย่าเก็บเอามาใส่ใจเลย อย่างไรเสีย ความสามารถในการแข่งม้าของท่านกุนซือยอดเยี่ยมมากจริงๆ แม้แต่แม่ทัพใหญ่ของพวกเราก็ยังชื่นชมเขามาก ท่านอ๋องแพ้ให้กับท่านกุนซือก็ไม่แปลกเลยสักนิด”

หลินชิงรีบพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้มว่า “แม่ทัพหลิวชมเกินไปแล้ว กุนซือเองไม่ใช่คนเก่ง แค่ค่อนข้างถนัดแข่งม้าเท่านั้นเอง แต่ท้ายที่สุดแล้ว การแข่งม้าก็เป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย ไม่มีค่าควรแก่การเอ่ยถึง”

แม้หลินชิงจะพูดไปเช่นนั้น แต่สีหน้านั้นดูภาคภูมิใจสุดๆ

อาหยวนที่อยู่ข้างๆ หลี่จุ่นแสดงสีหน้าไม่สู้ดี

เห็นทีพวกนางจะต้องแพ้แน่แล้ว...

แต่มันก็เป็นเรื่องจำเป็น เพราะม้าดีๆ ถูกหลินชิงเลือกไปหมดแล้ว

แต่นางก็ไม่ค่อยเข้าใจจริงๆ ว่าเหตุใดหลี่จุ่นจึงยอมเสียเปรียบหลินชิง หากพวกนางได้เลือกก่อนละก็...

อาหยวนคิดๆ ดูแล้ว หากพวกนางเลือกก่อน ดูเหมือนนางก็ไม่เลือกม้าชั้นดีตัวนั้นที่หลินชิงเลือกไว้

เอาเถอะ ไม่ว่าใครจะเลือกก่อนหรือหลังก็ไม่สำคัญ... ที่สำคัญก็คือใครใช้ให้พวกนางดูม้าไม่เป็นเองล่ะ

ยิ่งไปกว่านั้น ดูเหมือนหลี่จุ่นยังแพ้ในการจัดเรียงลำดับนี้ด้วย หากจัดเรียงลำดับให้ดีกว่านี้ก็ยังพอมีโอกาสชนะ

ทว่า

ตอนนี้ม้าตัวที่เก่งที่สุดของพวกเขาต้องแข่งกับม้าตัวที่เก่งที่สุดของอีกฝ่าย กระนั้นต้องแพ้แน่ๆ และไม่มีโอกาสพลิกสถานการณ์เลย

ในเวลานี้

เมื่อม้าทั้งสองตัวลงสนามแล้ว คนทั้งกองทัพต่างจับจ้องไปที่ม้าสองตัวนั้นอย่างใจจดใจจ่อ แต่พวกเขาไม่รู้จุดเด่นจุดด้อยของม้าสองตัวนี้ กระนั้นจึงรอดูว่าสุดท้ายตัวไหนจะวิ่งชนะ

ม้าทั้งสองตัวถูกทำเครื่องหมายไว้ที่ก้น สีดำเป็นของหลินชิง ส่วนสีขาวเป็นของหลี่จุ่น

จางฟ่างเดินออกมา จากนั้นตะโกนร้องเสียงดังว่า “เตรียมพร้อม”

จากนั้นคนดูแลม้าทั้งสองคนก็ขึ้นนั่งบนม้าทันทีและเตรียมพร้อมที่จะควบม้า

ในเวลาเดียวกันผู้ส่งสารคนหนึ่งก็วิ่งถือธงไปข้างสนามแข่ง และเตรียมโบกธงที่อยู่ในมือ

เมื่อสายลมพัดแผ่วเบา ทั่วทั้งสนามฝึกก็เงียบสงัดทันที

ทุกคนต่างจ้องมองม้าสองตัวนั้นอย่างใจจดใจจ่อ