องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 469

หลี่จุ่นบอกกับเขาว่าจะรบแบบ “สายฟ้าแลบ” แต่เขาก็รู้สึกอยู่ตลอดว่าไม่น่าเชื่อถือสักเท่าไร

หากเกิดข้อผิดพลาดขึ้นมา ไม่แน่ว่ากำลังทหารทั้งแปดหมื่นนายนี้อาจไม่ได้กลับมาอีก

แต่ทว่า !

เด็กหนุ่มคนนี้คือจอมทัพ ตัดสินใจกระทำการด้วยตนเอง จึงไม่อาจคัดค้านอะไรได้เลย

ตอนนี้เอง !

ไม่เพียงแค่จี้จงชิงเท่านั้นที่รู้สึกไม่มั่นใจ แม้แต่กุนซือหลิงชิงเองก็รู้สึกปวดหัวเช่นกัน

เขารู้สึกว่าหลี่จุ่นเสียสติไปแล้ว !

อีกทั้ง เสียสติอย่างสมบูรณ์แบบอีกด้วย !

คิดไม่ถึงเลยว่าจะยกทัพขึ้นเหนือ โจมตีเมืองหลวงของแคว้นเฟิงเฉวี่ยนจริง ๆ !

เขาคิดว่าเป็นเพียงแค่การทดสอบจางฟ่างและหลิวเซิ่งทั้งสองเท่านั้น คิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นความจริง !

นี่มัน......บ้าระห่ำเกินไปแล้ว !

อีกทั้ง เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นการเดินทัพออกรบที่พกของติดตัวเพียงเล็กน้อย และไม่มีสิ่งของอย่างอื่นอีกเลยแม้ชิ้นเดียว

ชั่วดีก็ควรนำรถศึกไปด้วย แต่ก็ไม่มี ที่กองทัพพิทักษ์อุดรมีรถศึกเหลืออยู่นับร้อยคัน แต่ทว่า หลี่จุ่นกลับมองว่ายุ่งยาก จึงไม่ไปพาไปแม้แต่คันเดียว !

หากพบกับรถศึกของฝ่ายศัตรูเข้า ก็เท่ากับรนหาที่ตายอย่างสมบูรณ์ !

อีกทั้ง อาวุธในการโจมตีเมืองก็ไม่มี แล้วจะโจมตีเมืองได้อย่างไร ?

เมื่อได้ยินคำพูดของจี้จงชิง หลี่จุ่นก็พูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม :

“อัครมหาเสนาบดีจี้ไม่ต้องกังวลใจไป ไม่แน่ว่าพวกเราอาจไม่จำเป็นต้องสู้รบกับทัพศัตรูก็ได้ และยังสามารถถอนทัพกลับได้อย่างรวดเร็ว เพราะจุดประสงค์ของพวกเราก็คือ ต้องการให้กองทัพของแคว้นเฟิงเฉวี่ยน เดินทางกลับไปป้องกันเมืองหลวงก็เท่านั้น”

จี้จงชิงได้แต่ถอนหายใจ

แม้เขาจะรู้สึกว่าบ้าระห่ำ

แต่จะปฏิเสธก็ไม่ได้ว่า กลยุทธ์การเคลื่อนไหวที่ไม่คาดคิดนี้ของหลี่จุ่น อยู่เหนือความคาดหมายจริง ๆ

คิดว่าหากจู่ ๆ แคว้นเฟิ่งเฉวี่ยนเห็นว่ากำลังทหารแปดหมื่นนายของชายแดนทางตอนเหนือมาเข้าประชิดเมือง ก็คงต้องรู้สึกตกใจกลัวเช่นกัน !

ไม่มีการป้องกันใด ๆ อย่างสมบูรณ์

กองทัพยกพลขึ้นเหนืออย่างรวดเร็ว เนื่องจากเดินทางโดยพกเพียงสิ่งจำเป็นติดตัว ด้วยเหตุนี้ สำหรับบรรดาทหารที่เคยผ่านการฝึกฝนมาแล้ว ต่อให้ต้องวิ่งเหยาะ ๆ ไปข้างหน้าก็ไม่ใช่ปัญหา

ความเร็วในการเคลื่อนทัพนี้ช่างน่าตกใจจริง ๆ

“รายงาน !”

ทหารลาดตระเวนที่อยู่ด้านหน้า ส่งคนกลับมารายงาน “ตรงไปด้านหน้าสามสิบลี้ก็คือเทือกเขาเฮยสง !”