องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 492

กองทัพหยุดพักเป็นเวลาสองชั่วโมง และเข้าใกล้ทัพแคว้นเยียนอย่างเงียบ ๆ

ซือหม่าชิงอวิ๋นค่อนข้างระมัดระวังและตั้งค่ายกองทัพบนพื้นที่ราบ

ด้วยวิธีนี้ แม้ว่ากองทัพจะถูกลอบโจมตีแต่ก็สามารถตอบโต้กลับได้อย่างรวดเร็ว สามารถวิ่งและต่อสู้ได้ ขอบเขตการมองเห็นก็กว้าง ซึ่งยากต่อการลอบโจมตี

อย่างไรก็ตาม ก็จะต้องแยกวิธีการและจังหวะในการลอบโจมตีด้วย

ซึ่งไม่ใช่เรื่องยากสำหรับหลี่จุ่น

เมื่อเห็นว่าใกล้จะถึงเวลาแล้ว หลี่จุ่นจึงรีบสั่งทันที

“หน่วยหน้าไม้กล จัดการได้เลย!”

ในระหว่างการเดินทางขึ้นเหนือครั้งนี้ หลี่จุ่นได้ทำหน้าไม้มาห้าพันอัน และก่อตั้งกองทัพหน้าไม้ห้าพันคน ซึ่งมีชื่อเฉพาะว่า ‘หน่วยหน้าไม้กล’

ตอนนี้ให้พวกเขาทำการลอบโจมตีในระยะสั้นก่อน ใช้ ‘พลังไฟ’ ข่มก่อนยกหนึ่ง แล้วค่อยให้ทัพใหญ่จู่โจมน่าจะได้ผลลัพธ์น่าทึ่ง!

หน่วยหน้าไม้กลหนึ่งหมื่นนายเคลื่อนตัวเข้าไปอย่างเงียบเชียบและรวดเร็ว เป็นธรรมดาที่หน่วยสอดแนมของอีกฝ่ายจะตื่นขึ้นอย่างรวดเร็ว หน่วยสอดแนมเป็นคนสำคัญในการส่งข้อมูลไปทั่วกองทัพ พวกเขาจะไม่สามารถหลับได้สนิทและต้องผลัดกันรับข่าวสาร

ซึ่งในตอนนี้ก็คึกที่สุดในบรรดาทัพแคว้นเยียน

แต่ทว่า!

หลี่จุ่นคาดการณ์เอาไว้ล่วงหน้าอยู่แล้วว่าจะให้คนขี่ม้าไปฆ่าทิ้งเสีย!

หน่วยสอดแนมวิ่งอย่างรวดเร็ว แต่ก็ไม่สามารถวิ่งเร็วกว่าม้าได้จึงถูกฆ่าตายอย่างรวดเร็ว

เมื่อเดินทัพต่อสู้ หน่วยสอดแนมรอบ ๆ ค่ายทหารก็เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ หลี่จุ่นไม่ได้คาดหวังที่จะฆ่าพวกเขาทั้งหมดแค่อีกฝ่ายเจอตัวพวกเขาช้าก็พอ

หน่วยหน้าไม้กลรุกคืบไปก่อน และหลี่จุ่นก็ออกคำสั่งให้กองทัพทั้งหมดเข้าจู่โจมทันที

พวกเขาอยู่ห่างจากค่ายทัพแคว้นเยียนไม่ถึงหนึ่งลี้ ห่างออกไปเพียงไม่กี่ร้อยเมตร บุกโจมตีในพื้นที่เปิดโล่งอย่างรวดเร็ว!

“ข้าศึกโจมตี!”

“ข้าศึกโจมตี!”

“มีกองทัพข้าศึก!”

ในที่สุดหน่วยสอดแนมและทัพหน้าของอีกฝ่ายก็เจอกองทัพราชวงศ์อู่ในที่สุด และรีบตะโกนจนสุดเสียงทันที

แต่จนใจที่ตอนนี้ทัพแคว้นเยียนกำลังหลับสนิท ไม่ใช่แค่ไม่กี่เสียงก็เรียกให้ตื่นได้

ทหารที่กำลังจะตีกลองรบ ก็ถูกมือหน้าไม้ที่ขยับเข้ามาใกล้ยิงตายทันที!

หน่วยหน้าไม้กลเข้าสู่ระยะการยิงอย่างสมบูรณ์และเริ่มทำการยิง!

“ข้าศึกโจมตี!”

“เหล่าพี่น้อง มีกองทัพข้าศึก!”

“ฆ่ามัน!”

“...”

ทัพแคว้นเยียนสะดุ้งตื่นขึ้นทันที ตะโกนสุดเสียงและชักดาบออกเพื่อต่อสู้!

แต่ทว่า!