องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 502

ขณะที่หลี่เจิ้งทางนี้กำลังยินดีปรีดา เจิ้นเป่ยอ๋องที่ด่านเหิงกู่ก็ได้รับข่าวเหมือนกัน

“ท่านจอมทัพ ฮูเถี่ยถูถอนทัพ วิกฤตแคว้นหลางคลี่คลายแล้วขอรับ!” กุนซือผู้โพกผ้าอยู่บนศีรษะเปิดจดหมายลับบอกกับเจิ้นเป่ยอ๋องด้วยตนเอง

“ดี!”

ยากนักที่สีหน้าของเจิ้นเป่ยอ๋องยิ้มแย้ม ร้องว่าดีอย่างประหยัดถ้อยคำ

กุนซือลังเลครู่หนึ่ง จากนั้นก็เปิดจดหมายลับอีกฉบับและพูดว่า

“ท่านจอมทัพ ยังมีข่าวจากชายแดนทางเหนืออีกขอรับ...”

เจิ้นเป่ยอ๋องนัยน์ตาเพ่งเล็งเล็กน้อย เอ่ย “ว่ามา”

“...จี้จงชิงนำทัพตีแคว้นเฟิงเฉวี่ยน หลังสำเร็จก็ถอนตัวออกมา จากนั้นทัพใหญ่ของซือหม่าชิงอวิ๋นก็ฉวยโอกาสลงใต้ คืนวันก่อนสองทัพปะทะกัน จี้จงชิงนำกำลังพลสังหารศัตรูห้าหมื่นขอรับ!” กุนซือเอ่ย

เจิ้นเป่ยอ๋องหันขวับพลันเปลี่ยนสีหน้า รู้สึกเหนือคาดเล็กน้อย

“ซือหม่าชิงอวิ๋นสู้จี้จงชิงไม่ได้หรือ แล้วกองทัพพิทักษ์อุดรข้าบาดเจ็บล้มตายเป็นอย่างไรบ้าง อัครมหาเสนาบดีจี้ใช้กำลังพลแค่แสนนายสังหารกองทัพแคว้นเยียนเกือบสองแสนนายได้ห้าหมื่นคนได้ยังไง”

“ขออภัย ท่านจอมทัพ...ในจดหมายลับอธิบายเพียงผลของการทำศึกขอรับ”

เจิ้นเป่ยอ๋องพลันขมวดคิ้ว นิ่งงันครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยขึ้นช้า ๆ

“แจ้งหน่วยสอดแนมทางเหนือ จับตาดูความเคลื่อนไหวของทัพซือหม่าชิงอวิ๋นตลอดเวลา ฮูเถี่ยถูกลับเหนือ ต้องรวมตัวกับซือหม่าชิงอวิ๋น...ทำศึกกับชายแดนเหนือแน่ ตอนนี้เพิ่งเริ่มเท่านั้น”

เจิ้นเป่ยอ๋องวางหน่วยสอดแนมไว้ที่ทางเหนือ และได้รับข่าวการเคลื่อนทัพทั้งหลายจากหน่วยสอดแนมนั่นแหละ

กุนซือเอ่ยอย่างกังวล “ขอให้ต้านถึงตอนที่แม่น้ำต้าเฉินน้ำขึ้นเถอะ”

เพียงแต่เขาอยากรู้นัก จี้จงชิงทำได้อย่างไรกันแน่

………………………………………..

ชายแดนทางเหนือ

ม่านรัตติกาลมาถึง หลี่จุ่นมองไปทางเหนือ

เห็นว่าแคว้นหลางหลุดจากการโอบล้อมได้สำเร็จ ฮูเถี่ยถูนำทัพกลับเหนือแล้ว!

ถึงจะถูกเยียนอ๋องน้ำทัพไล่ล่าสังหาร แต่ส่วนรวมไม่บอบช้ำ!

ด้วยเหตุนี้ ศึกนี้สำคัญยิ่ง!

“ถ่ายทอดคำสั่งข้า เคลื่อนทัพ!”

ปากประตูเมือง หลี่จุ่นควบขี่อาชาอยู่ด้านหน้า ชักดาบคู่กายตรงเอวและออกคำสั่งกับกองทัพ

“จอมทัพมีคำสั่ง เคลื่อนพล!”

“จอมทัพมีคำสั่ง เคลื่อนพล!”

“เคลื่อนพล!”