“ฝ่าบาท!”
ในวังหลวง หวังเหลียนพาเสิ่นคั่วไปยังห้องทรงพระอักษรด้วยความเร่งรีบ
หลี่เจิ้งกำลังตรวจฎีกาอยู่ที่ห้องทรงพระอักษร พอได้ยินเสียงของหวังเหลียน เงยหน้าก็เห็นเสิ่นคั่วในชุดขุนนางก้าวเข้าประตูมาเหมือนกัน
“ฝ่าบาท เสิ่นไท่ฟู่ขอเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ” หวังเหลียนเอ่ย
หลี่เจิ้งพยักหน้า จากนั้นก็พูดขึ้นทันทีว่า “ไท่ฟู่ มีข่าวหรือยัง”
หลี่เจิ้งย่อมหมายถึงข่าวทางเหนือ
หลี่จุ่นนำทัพบุกเมืองหลวงของแคว้นเฟิงเฉวี่ยน ตอนนี้ไม่รู้ว่าเป็นอย่างไรบ้างแล้ว หลี่เจิ้งใจร้อนรุ่มทุกวันคืน
เสิ่นคั่วทำท่าปราศจากอารมณ์ คารวะแบบไม่เร็วและไม่ช้า
“ทูลฝ่าบาท...ชนะแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”
หลี่เจิ้งตกตะลึง
ไม่เห็นแววตาตื่นเต้นของเสิ่นคั่ว นึกว่าไม่ใช่เรื่องดีอะไร แต่กลายเป็นว่าตาเฒ่านี่โพล่งปากมาก็ว่า ‘ชนะ’ เลย!
หลี่เจิ้งอึ้งงัน
เสิ่นคั่วมองสีหน้าหลี่เจิ้งทีหนึ่ง รู้สึกพึงพอใจมาก
ไม่เบิกเงินส่วนนั้นให้...งั้นก็รอดูสีหน้า ‘ดี ๆ’ ของเขาแล้วกัน
“ฝ่าบาท ทัพใหญ่ของแคว้นเฟิงเฉวี่ยนถอนกำลังเมื่อวันก่อน แคว้นหลางโอบล้อมเมืองหลวง เยียนอ๋องนำกำลังพลแสนนายไล่ล่าตลอดทางร่วมกับทัพสี่หมื่นนายของแคว้นหลาง สังหารศัตรูได้สามหมื่นคน ภายหลังยังเจอกับทัพใหญ่ของโจวชิงแม่ทัพแคว้นฉู่อีกหนึ่งแสนห้าหมื่นนาย เยียนอ๋องถอยมารักษาด่านเฟิงเป่ย วิกฤตชายแดนตะวันตกเป็นอันขจัดไปชั่วคราวพ่ะย่ะค่ะ” เสิ่นคั่วกล่าวเรียบ
หลี่เจิ้งยินดีอย่างยิ่ง พูดขึ้นทันทีว่า
“ดี! ดีจริง ๆ! คิดไม่ถึงว่าฮูเถี่ยถูจะถอนทัพจริง ๆ แผนการเจ้าหกได้ผลจริง ๆ เยี่ยมมาก!”
พอนึกถึงหลี่จุ่น หลี่เจิ้งก็พลันถาม
“ไท่ฟู่ เช่นนั้นทางเหนือเล่า เวลานี้เป็นอย่างไรบ้างแล้ว เจ้าหกกับอัครมหาเสนาบดีจี้ถอนตัวออกมาอย่างปลอดภัยแล้วหรือ!”
หวังเหลียนที่อยู่ด้านข้างได้ยินก็ทำหน้าอึ้งเหมือนกัน จิ่งอ๋องบุกโจมตีเมืองหลวงของแคว้นเฟิงเฉวี่ยน ทำให้ทัพใหญ่อีกฝ่ายสละการโจมตีแคว้นหลางและกลับไปได้จริง ๆ!
น่าเหลือเชื่อเหลือเกิน!
เสิ่นคั่วมองหลี่เจิ้งแวบหนึ่ง ใบหน้าไร้คลื่นอารมณ์
ในใจกลับยกระดับความสงสัยที่หลี่จุ่นก็คือสายพระโลหิต โดยมากแล้วอารมณ์ที่เผยออกมาในยามตื่นเต้นและกลัวขีดสุดล้วนเป็นความจริง เจ้าฮ่องเต้บ้านี่เอาแต่เจ้าหก ๆ เห็นชัดว่าเผยความรู้สึกที่แท้จริงออกมาตามจิตใต้สำนึก
ในใจ ถ้าฮ่องเต้ดีต่อเขา เช่นนั้นก็คือฝ่าบาท แต่ถ้าไม่ดี เช่นนั้นก็คือฮ่องเต้บ้า หลี่เจิ้งไม่ยอมให้เขาเบิกค่าสุราหลงไถชุดนั้น แน่นอนว่าแค่ฮ่องเต้บ้า
เสิ่นคั่วกล่าวอย่างเป็นเหตุเป็นผล “หลังจากจิ่งอ๋องกับอัครมหาเสนาบดีจี้บุกโจมตีเมืองหลวงของแคว้นเฟิงเฉวี่ยนแล้ว...ก็ถอนตัวกลับมาอย่างปลอดภัยพ่ะย่ะค่ะ!”
“ดี!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน
ขอบคุณมากนะคะ ที่ให้อ่านฟรี สนุกมากค่ะ สั่งซื้อกางเกงใน GQ ไป 3 ตัวแล้วค่ะ สนับสนุนโฆษณา ที่ได้อ่านค่ะ...
เดินเรื่องได้เต่ามากๆ...
หายเงียบเลยยยยรอตอนต่อไปนานแล้วนะะะะะเมื่อไหร่จะอัพเพิ่มมมมมมมมมมม...
มีชื่อภาษาอังกฤษของนิยายเรื่องนี้ไหมครับ...
อยากให้ อัพ ต่อครับ รอนะครับ...
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
ตอนที่203หาย...
ไม่ update มาหลายวันแล้วครับ...
เรื่องนี้สนุกมากครับ ติดตามแล้ว update ช้าและน้อยไปนะครับ แค่วันละ 2 chapter ขอแนะนำให้เพิ่เป็นวันละ 5 Chapter ครับ...
ตอน 203 หาย...