องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 505

ยามราตรี ท้องหญ้าลมพัดแรงดังหวีดหวิว

ทัพใหญ่ของหลี่จุ่นปักหลักอยู่นอกเมืองหลวงแคว้นเฟิงเฉวี่ยนแล้ว แต่เทียบกับครั้งก่อน คราวนี้ห่างออกไปอีกหน่อย

หลี่จุ่นให้ทัพใหญ่ปักหลักแล้วก็สั่งให้ขุดหลุมเทน้ำมันทันที ก่อนจะให้คนแช่ศรลงในน้ำมันทั้งหมด

จงจื่อหนิงและอาหยวนเห็นเหล่าทหารยุ่งงวดกับคำสั่งของหลี่จุ่น ทว่าพวกเขายังไม่เข้าใจอยู่ดี

แช่ลูกศรกับน้ำมันทำไมกัน

ครั้งนี้นอกจากจะเอาน้ำสำหรับสองวันมา บรรดาทหารยังพกน้ำมันถ่านหินมาอีกคนละถุงเล็ก ก่อนหน้านี้ไม่รู้ว่าจะใช้ทำอะไร แต่เวลานี้นับว่าเข้าใจแล้ว

ที่แท้หลี่จุ่นก็มีแผนการนั่นเอง

จงจื่อหนิงคิดแล้วจึงถาม “ท่านจอมทัพ หรือว่าท่านอยากให้พวกทหารใช้ลูกศรที่ติดไฟโจมตีหรือ”

เรื่องที่ใช้ศรไฟโจมตีเมืองแทบไม่เคยมีมาก่อน และถึงจะมีก็น้อยนัก

ทว่าอย่างไรจงจื่อหนิงก็เป็นแม่ทัพในกองทัพ สามารถมองออกและเข้าใจได้

แต่ห่างอย่างนี้ ทั้งถึงตอนนั้นศรที่มีไฟติดอยู่จะทำร้ายพวกเดียวกันได้ง่ายมาก

ครั้นทำร้ายผิดคน ผลลัพธ์ยากจะคาดเดา

หลี่จุ่นพยักหน้าเอ่ย “มิผิด ข้าต้องการใช้ไฟโจมตีนั่นแหละ!”

สิ่งปลูกสร้างในยุคนี้ทำจากไม้เป็นส่วนใหญ่ หรือไม่ก็เป็นบ้านมุงจาก โดยเฉพาะแคว้นเฟิงเฉวี่ยนที่ตั้งอยู่บนทุ่งหญ้า เมืองหลวงของพวกเขามีของไวไฟมากนัก

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงต้องการใช้ไฟในการโจมตี!

อาหยวนตกตะลึง จากนั้นก็เริ่มกังวลเอ่ย “ท่านจอมทัพ เช่นนั้นเกรงว่าชาวบ้านที่อยู่ในเมืองจะ...”

ที่นางคิดถึงคือประชาชนคนธรรมดาที่อยู่ในเมืองหลวงแคว้นเฟิงเฉวี่ยน

ในเมืองหลวงมีชาวบ้านอาศัยอยู่เป็นจำนวนไม่น้อย ก็เหมือนกับเมืองเฟิงหั่วของราชวงศ์อู่ที่มีประชาชนอยู่มาก

เมื่อกล่าวออกมา จงจื่อหนิงเงียบ หลี่จุ่นก็เงียบครู่หนึ่งเหมือนกัน

ทว่าเวลาต่อมา หลี่จุ่นพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชืดเล็กน้อย

“นี่ก็คือสงคราม ในเมื่อพวกเขาทำให้สงครามปะทุขึ้นมาก่อน เช่นนั้นก็โทษคนอื่นไม่ได้! อันว่าสงคราม ประชาชนต้องรับกับภัยพิบัติ นี่เป็นเรื่องที่ไม่อาจหลีกเลี่ยง! วันนี้ข้าเมตตากับพวกเขา วันหน้าพวกเขาจะโหดเหี้ยมกับประชาชนของราชวงศ์อู่...ข้า ไม่อยากเห็น! จึงใช้ลักษณะที่สงครามพึงมีกับสงคราม!”

อาหยวนอ้าปากแต่ไม่พูดอีก

เพราะหลี่จุ่นพูดถูก

อีกฝ่ายจะไร้ความปรานี

ก่อนจะมีกองทัพพิทักษ์อุดรก็ปล้นสะดมภาคเหนือของราชวงศ์อู่เสมอ ผู้หญิงและข้าวของของราชวงศ์อู่ล้วนถูกพวกเขาชิงไปหมด

คนของแคว้นเฟิงเฉวี่ยนล้วนเป็นคนโหดเหี้ยม ใช้ความรุนแรงเป็นส่วนใหญ่ ไม่มีความเมตตาให้กล่าวถึงที่สุด!

“ถ่ายทอดคำสั่งข้า มัดแถบผ้ากับศรและหัวลูกศรทั้งหมด แช่น้ำมันถ่านหิน เอาไว้กองทหารม้ามาถึงก็บุกโจมตีทันที!” หลี่จุ่นกล่าวเสียงเย็นชา