องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 547

“ขอรับ !”

หยางเฟิงรับคำสั่ง รีบนำทัพแปดร้อยคนและรถม้าที่ขนหญ้าแห้งตรงไปยังสถานที่ที่กำหนดไว้ทันที

พวกหลี่จุ่นและเจ้าอ้วนหลิวเลือกเดินทางสายหลัก รีบรุดไปข้างหน้า

สามเค่อผ่านไป

หุบเขาหัวเสือก็อยู่เพียงแค่เอื้อมแล้ว

“ทหาร ไปสำรวจทางข้างหน้าเดี๋ยวนี้ !”

หลี่จุ่นออกคำสั่งให้ทหารสองสามคนเข้าไปยังหุบเขาหัวเสือเพื่อตรวจสอบสถานการณ์

“พี่จุ่น พวกเราคงไม่เป็นไรใช่หรือไม่” เจ้าอ้วนหลิวพูดอย่างเป็นกังวล

หลี่จุ่นจึงเอ่ยขึ้น "ระมัดระวังไว้จะดีที่สุด หากทัพศัตรูมาถึงแล้ว มีโอกาสสูงมากที่พวกเขาจะซ่อนตัวอยู่ในหุบเขาหัวเสือ ถ้าเรารีบเข้าไป เราอาจติดกับดักของพวกเขาได้"

เจ้าอ้วนหลิวรีบถอยกลับทันทีด้วยความกลัว

อาหยวนยืนอยู่ประชิดกับหลี่จุ่น หากมีใครพยายามลอบโจมตี นางจะได้สามารถตอบโต้ได้อย่างรวดเร็วเพื่อปกป้องความปลอดภัยของหลี่จุ่น

“อาหยวน ไม่ต้องกังวลถึงเพียงนี้หรอก” หลี่จุ่นยิ้มออกได้ทันที

อาหยวนพยักหน้า มองดูหลี่จุ่นด้วยสายตาอ่อนโยน แล้วยังแอบนึกขึ้นมาได้ว่าทั้งสองคนกำลังเตรียมทำอะไรก่อนออกเดินทาง ส่งผลให้ใบหน้าของนางแดงก่ำขึ้นมาในฉับพลัน จนเกือบปิดไว้ไม่มิดแม้อยู่ท่ามกลางความมืด

ทว่า ไม่มีใครสังเกตเห็น

หลี่จุ่นก็ไม่ได้สังเกตเห็นเช่นกัน

หนึ่งเค่อผ่านไป เหล่าทหารที่ไปสำรวจเส้นทางก็กลับมา

“เรียนท่านจอมทัพ ไม่พบความผิดปกติอันใดขอรับ”

“ดีมาก !”

หลี่จุ่นพยักหน้า แล้วรีบให้รถม้ามุ่งตรงไปด้านหน้า

เมื่อตอนที่พวกเขากำลังจะเข้าไปในหุบเขา หลี่จุ่นขอให้ทุกคนหยุดแล้วลงจากหลังม้า ก่อนจะกำชับเจ้าอ้วนหลิว

“เจ้าอ้วน เจ้าหยิบไปสองลูกนะ เราไปทดลองดูผลลัพธ์กัน !”

เมื่อเจ้าอ้วนหลิวได้ยินดังนั้น เขาก็กระตือรือร้นขึ้นมาทันที

เขาสร้างระเบิดนี้ขึ้นมากับมือของตัวเอง เลยอยากจะเห็นว่าของสิ่งนี้มีพลังมากแค่ไหนเช่นเดียวกัน

อาหยวนเองก็เกิดความสนใจเช่นกัน

“ขอทหารห้าคนตามพวกเรามา คนอื่น ๆ รอฟังคำสั่งอยู่กับที่ ดูแลรถม้าให้ดี คอยระวังให้มาก !”

หลี่จุ่นเรียกคนเพิ่มอีกสองสามคน จากนั้นก็สั่งให้คนที่เหลือคอยเฝ้ารถม้าไว้ พลางบอกให้เจ้าอ้วนหลิวถือระเบิดสองลูก แล้วปีนขึ้นไปบนเนินเขาข้าง ๆ ทันที

“อืม ที่นี่ไม่เลวเลย !”

หลี่จุ่นหยุดและมองไปยังหุบเขาเล็ก ๆ ที่อยู่ด้านข้าง ซึ่งเขาสามารถโยนระเบิดลงไปเพื่อทดสอบพลังและผลลัพธ์ของมันได้

อาหยวนมองดูระเบิดทำเองในมือของเจ้าอ้วนหลิวอย่างสงสัยแล้วพลางเอ่ยถาม