องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 550

ยามเมื่อฟ้าสาง

กองทัพของซือหม่าชิงอวิ๋นก็บุกลงทางใต้ทันที ขณะที่ทัพหนึ่งแสนนายของฮูเถี่ยถูก็ไปถึงเทือกเขาเฮยสงแล้ว ทั้งสองทัพจึงมารวมตัวกัน

“แม่ทัพฮูเถี่ยถู ได้ยินชื่อเสียงท่านมานาน !”

เมื่อซือหม่าชิงอวิ๋นเห็นว่าฮูเถี่ยถูขี่อาชาสีนิลเข้ามา ร่างกายที่สูงกำยำทำให้มองไกล ๆ แล้วคล้ายกับภูเขาลูกหนึ่ง

ใบหน้าของเขาเคร่งขรึม มีความสง่างามอย่างคนของราชวงศ์อู่

แต่เปี่ยมไปด้วยความแข็งแกร่งอย่างลูกผู้ชายเสียมากกว่า

ผู้บัญชาการของทั้งสองกองทัพเผชิญหน้ากันบนหลังม้า ก่อนจะทักทายซึ่งกัน

แน่นอนว่าพวกเขาคุยกันไม่เข้าใจ จึงต้องอาศัยล่ามในการสื่อสาร

“ข้าเองก็ได้ยินชื่อของแม่ทัพซือหม่ามานานแล้ว บัดนี้ได้พบ ท่านช่างไม่ธรรมดาจริง ๆ เสียด้วย !”

ดวงตาของฮูเถี่ยถูนั้นลึกซึ้ง รัศมีอันเปล่งประกายของเขานั้นมิได้มีการซ่อนไว้แม้แต่น้อย

เพียงได้มองก็ทำให้ผู้คนรู้สึกถึงพลังอำนาจที่ไม่อาจเอาชนะได้

สมแล้วที่คนผู้นี้เป็นผู้กล้าอันดับหนึ่งของทางเหนือ แข็งแกร่งมากจริง ๆ !

ซือหม่าชิงอวิ๋นนึกวิจารณ์อยู่ภายในใจ

ทว่า สีหน้าของเขาถูกแสดงออกจนหมดสิ้นแล้ว !

“ท่านแม่ทัพฮูเถี่ยถู ท่านคิดจะทำอย่างไรบ้าง หากว่าพวกข้าเดินทางไปเช่นนี้ คนสารเลวแซ่จี้นั่นคงไม่ยอมตกลงเจรจาด้วย” ซือหม่าชิงอวิ๋นเอ่ยถามอีกฝ่ายขึ้น

เดิมทีฮูเถี่ยถูตั้งใจจะบอกว่าให้ยกทัพบุกไปโจมตีได้เลย แต่พอมาคิดดูอีกที ก็ตระหนักได้ว่าซือหม่าชิงอวิ๋นผู้นี้กล่าวได้มีเหตุผล

เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่ครู่หนึ่งแล้วเอ่ยขึ้น "ท่านแม่ทัพซือหม่า หากท่านคิดเห็นประการใดก็บอกพวกข้าได้ เราจะได้วางแผนร่วมกัน"

ซือหม่าชิงอวิ๋นพยักหน้า เขานิ่งคิดอยู่พักหนึ่งแล้วเอ่ยขึ้น

“เมื่อคืนข้าได้ศึกษาแผนที่ของบริเวณนี้อย่างถี่ถ้วนดีแล้ว ตั้งแต่เทือกเขาเฮยสงไปจนถึงหุบเขาหัวเสือ นอกจากทางเดินทัพเส้นนี้แล้ว ยังมีเส้นทางเล็ก ๆ อยู่บ้าง ดังนั้นข้าแนะนำว่า ในขณะที่กองทัพที่เรากำลังแลกเปลี่ยนกันไปด้านหน้า ก็ให้กองทัพส่วนที่เหลือแบ่งออกเป็นสองเส้นทาง แล้วใช้ทางเล็ก ๆ เหล่านี้ไปยังหุบเขาหัวเสือ เช่นนี้แล้ว หากเกิดการประชันกัน กองทัพของพวกข้าก็สามารถรับมือได้ตลอดเวลา แม่ทัพฮูเถี่ยถูคิดเห็นว่าอย่างไรบ้างเล่า“

“ดียิ่งนัก ! สมแล้วกับที่เป็นท่านแม่ทัพซือหม่าที่ชื่อเสียงขจรไกล ข้านับถือยิ่งนัก ! เช่นนั้นก็ทำตามที่ท่านแม่ทัพซือหม่าบอกเถิด !” เมื่อฮูเถี่ยถูพิจารณาดูแล้ว เขาก็เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม

“ได้” ซือหม่าชิงอวิ๋นเองก็เผยรอยยิ้มออกมาเช่นกัน”

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เราก็ออกเดินทางกันเถอะ ! ท่านแม่ทัพซือหม่า มาดูกันว่าใครจะตัดหัวคนสารเลวคนนั้นได้ก่อนกัน !”

สีหน้าของฮูเถี่ยถูดูเย็นชานัก เขายกยิ้มที่มุมปากขึ้นอย่างมั่นใจ !

“ออกเดินทางได้ !” ซือหม่าชิงอวิ๋นพยักหน้าตอบรับ

ทัพใหญ่ทั้งสองเคลื่อนทัพไปทางใต้ทันทีด้วยความยิ่งใหญ่

ทหารที่เหลืออีกแสนกว่านายก็เริ่มออกเดินทางไปยังทางใต้ในเวลาไล่เลี่ยกัน โดยเดินทัพออกจากเส้นทางเล็ก ๆ

บนเนินเขาที่อยู่ไม่ไกลนัก มีทหารสอดแนมสองคนที่กำลังหมอบลงอย่างช้า ๆ เมื่อเห็นกองทัพเคลื่อนตัวแยกกันไปคนละทาง หนึ่งในนั้นก็เอ่ยขึ้นด้วยความประหลาดใจ

“ท่านจอมทัพทายไม่ผิดเลย อีกฝ่ายแยกทัพเป็นสองทางจริง ๆ ด้วย !”

“นั่นสิ ท่านจอมทัพนี่เก่งกาจยิ่งนัก !”