องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 551

ไม่ถึงหนึ่งชั่วยาม ก็มีสองทัพที่แสนยิ่งใหญ่เกรียงไกรมุ่งหน้ามาจากขอบฟ้าไกล ๆ มีสองแม่ทัพใหญ่ที่องอาจสง่าผ่าเผยขี่ม้านำหน้ามา!

ไม่ต้องเดาก็รู้ ที่น่าตกตะลึงคือซือหม่าชิงอวิ๋นและฮูเถี่ยถู!

เป็นอย่างที่คิดเอาไว้จริง ๆ วันนี้พวกเขาคิดจะเอาชีวิตอันไร้ค่าของจี้จงชิง!

ทัพใหญ่ของอีกฝ่ายหยุดยืนอยู่หน้าหุบเขาหัวเสือ ไม่มีผู้ใดกล้าเข้าไปในหุบเขา กองกำลังของทั้งสามฝ่ายจึงประจัญหน้ากันกลางอากาศเช่นนี้

หุบเขาหัวเสือนี้มีความยาวประมาณหนึ่งร้อยจั้ง (ประมาณสามร้อยเมตร) แคบยาวและเป็นทางตรง จากปลายด้านนี้สามารถมองเห็นปลายอีกด้านหนึ่งได้

เป็นสถานที่เหมาะกับการเจรจาแห่งหนึ่ง

เมื่อเห็นว่าซือหม่าชิงอวิ๋นและฮูเถี่ยถูปรากฏตัวแล้ว หลี่จุ่นก็รีบขี่ม้าออกมา มีอาหยวนตามอยู่ข้าง ๆ ทั้งสองคนค่อย ๆ ขี่ม้าเข้าไปในหุบเขาหัวเสือ

เหล่าทหารรอบข้างต่างกังวลกันเป็นอย่างมาก

เดิมทีหลี่จุ่นไม่ควรเอาตัวไปเสี่ยงอันตราย แต่หลี่จุ่นยืนยันจะทำเช่นนี้ พวกเขาเองก็จนใจ

โชคดีที่วรยุทธ์การต่อสู้ของอาหยวนเลิศล้ำ มีนางคอยปกป้องอยู่ข้างกาย ปลอดภัยอยู่ไม่น้อย

“ตรงหน้าคือแม่ทัพซือหม่าชิงอวิ๋นกับแม่ทัพฮูเถี่ยถูใช่หรือไม่? เข้าใจภาษาราชวงศ์อู่ของเราหรือ?” หลี่จุ่นขี่ม้ามาหยุดอยู่ตรงกลางของหุบเขา พลันมองเบื้องหน้า แล้วเอ่ยขึ้นพลางหัวเราะเสียงดัง

อีกฝ่ายราวกับมีล่าม ผ่านไปครู่หนึ่ง ก็มีเสียงของซือหม่าชิงอวิ๋นแว่วดังออกมา

“ท่านคือผู้บัญชาการที่เพิ่งมารับตำแหน่งใหม่ของกองทัพพิทักษ์อุดรหรือ?” ซือหม่าชิงอวิ๋นถามขึ้น

เมื่อไม่เห็นจี้จงชิง ซือหม่าชิงอวิ๋นก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย ผิดหวังอยู่นิดหน่อย แต่ก็ประหลาดใจปนดีใจไปด้วย

“คือข้าน้อยเอง!” หลี่จุ่นยิ้มเล็กน้อย

“คนที่พวกเราต้องการล่ะ?!” จู่ ๆ ฮูเถี่ยถูก็ตะโกนขึ้นมา ไม่พูดพร่ำทำเพลงใด ๆ มุ่งเข้าประเด็นหลักเลย

อีกอย่าง ที่เขาพูดคือภาษาราชวงศ์อู่!

ฮูเถี่ยถูเข้าใจภาษาราชวงศ์อู่ เพราะสายเลือดส่วนหนึ่งของเขามาจากราชวงศ์อู่ แม่ของเขาเป็นคนราชวงศ์อู่!

ฮูเถี่ยถูไม่เห็นหลี่จุ่นอยู่ในสายตาเลยสักนิด แค่เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมคนหนึ่ง ไม่ควรค่าให้เป็นกังวล!

หลี่จุ่นขำพลางเอ่ยถามขึ้นว่า “แล้วม้าที่ข้าต้องการเล่า?!”

“พ่อหนุ่ม ปล่อยเขาก่อนสิ!” ฮูเถี่ยถูไร้ซึ่งความอารมณ์ดีและความอดทน เขาเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงกร่นเย็น

แต่ทว่า!

หลี่จุ่นหัวเราะร่าพลางเอ่ยขึ้นว่า “ทั้งสองท่าน แน่จริงก็มาคุยกัน พวกท่านอยู่ห่างเกินไป ข้าฟังจนเหนื่อยแล้ว!”

เมื่อได้ยินดังนั้น!

ฮูเถี่ยถูก็รีบควบม้าเดินหน้าเข้ามา นัยน์ตาเย็นชา นี่ไม่ได้เห็นหลี่จุ่นอยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อย

ซือหม่าชิงอวิ๋นขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ก็รีบพาล่ามควบม้าเข้าไปยังหุบเขาหัวเสือ

ฮูเถี่ยถูเข้าไปแล้ว หากตัวเองไม่เข้าไป ต้องถูกเหล่าทหารดูถูกเป็นแน่ นี่จะได้อย่างไร?

แม้จะมีระเบิด หรือว่าอีกฝ่ายจะปิดทางหุบเขาหัวเสือไม่ได้หรือ?