องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 564

“ทะ ท่านจอมทัพ...ไม่ อย่า...”

ใบหน้าของอาหยวนแดงก่ำด้วยความเขินอาย

ใบหน้าที่ชุ่มฉ่ำและบอบบางนั้นดูเหมือนจะสามารถบีบน้ำออกมาได้เพียงแค่หยิบมือเดียว

ตอนนี้นางเขินอายมาก!

หากเป็นเวลาอื่นหรือสถานที่อื่น นางจะไม่ปฏิเสธสิ่งที่หลี่จุ่นต้องการจะทำกับนางอย่างแน่นอน แต่ในตอนนี้ยังมีคนที่ยืนเฝ้าอยู่ด้านนอก

ถ้านางอดทำเสียงน่าอายออกมาไม่ได้ แล้วนางจะกล้าออกไปพบปะผู้คนได้อย่างไร...

“ไม่ต้องกลัว”

หลี่จุ่นเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

เขาจับใบหน้าของนางและจับริมฝีปากของนางให้นิ่ง ทำให้ร่างกายอันบอบบางของอาหยวนสั่นสะท้าน อ่อนแรงไปครึ่งหนึ่งเลยทันที และปล่อยให้หลี่จุ่นทำทุกอย่างที่เขาต้องการ

“ทะ ท่านจอมทัพ...”

ร่างกายของอาหยวนอ่อนแรงและปวกเปียกราวกับน้ำ นางหอบหายใจถี่ ๆ เมื่อสัมผัสได้ถึงความร้อนแรงของหลี่จุ่น นางจึงตอบรับหลี่จุ่นไปอย่างงุ่มง่าม

จากนั้นทั้งสองก็จูบกันจนลืมทุกอย่างไปหมดสิ้น

อาหยวนปรารถนาให้ร่างกายของนางรวมเข้ากับร่างกายของหลี่จุ่นต่อหน้าผู้คน และรวมเข้ากับเขาอย่างแน่นหนา เพื่อที่นางจะได้ตอบสนองความตื่นเต้นในใจของนางในขณะนี้

แต่ทว่า

เมื่ออาหยวนกัดฟันและตัดสินใจว่าจะทุ่มสุดตัว ก็กลับไม่เห็นการกระทำใด ๆ นอกเหนือจากนี้ของหลี่จุ่น เขาเพียงแค่จูบนางอย่างเสน่หา ดึงนางให้นอนบนเตียงด้วยกันและหลับตาลง

อาหยวนตกตะลึงไปครู่หนึ่ง รู้สึกเร่าร้อนไปทั้งตัว นางคิดไม่ถึงว่าหลี่จุ่นจะไม่ทำอะไรเกินเลยกับนางไปมากกว่านี้ นางตกใจเล็กน้อยอยู่ครู่หนึ่ง ในขณะเดียวกันก็เกิดความรู้สึกผิดหวังขึ้นในใจ

แต่อย่างไรก็ตาม

เมื่อเห็นใบหน้าที่งดงามของหลี่จุ่นใกล้ ๆ นางก็อดไม่ได้ที่จะกัดริมฝีปากของเขาแล้วพยายามจูบเขาอย่างดีที่สุด หลังจากนั้นไม่นานก็ค่อย ๆ ลืมตาที่สวยงามอย่างพึงพอใจ

ทั้งสองมองหน้ากัน ดวงตาเต็มไปด้วยความรักและรอยยิ้ม

รู้สึกว่าโลกใบนี้ช่างงดงามมาก

“นอน”

หลี่จุ่นให้อาหยวนนอนลงบนแขนของเขา จากนั้นก็ค่อย ๆ กอดนางไว้ในอ้อมแขน

“อื้ม ๆ”

อาหยวนพยักหน้าอย่างเชื่อฟังและซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเขาอย่างพึงพอใจทันที ในตอนนี้ภายในใจของนางรู้สึกสงบมาก