องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 566

หลี่จุ่นดูแผนที่และเริ่มพูดคุยกับจี้จงชิง

“ถ้าเราส่งทหารไป เราจะไม่สามารถซ่อนมันจากซือหม่าชิงอวิ๋นได้อย่างแน่นอน แม้ว่าจะไม่รู้แน่ชัดว่าผู้ชายคนนี้จะเป็นอย่างไรหลังจากถูกระเบิด แต่ถึงแม้ว่าจะไม่มีซือหม่าชิงอวิ๋นรับผิดชอบสถานการณ์โดยรวม ทัพแคว้นเยียนก็ต้องมีคนให้คำปรึกษาที่ดี ตราบใดที่เราเผชิญหน้ากับกองทัพขนาดใหญ่ของฮูเถี่ยถู อีกฝ่ายก็จะคว้าโอกาสนี้ไว้อย่างแน่นอน จากนั้นจึงส่งกองกำลังอย่างน้อยหนึ่งแสนนายไปโจมตีเมืองเฟิงหั่ว

“ดังนั้นสิ่งที่เราต้องทำคือวางกำลังซุ่มโจมตีทัพแคว้นเยียนขณะกำลังลงใต้และยืดความเร็วการเดินทัพของพวกมันต่อไปเรื่อย ๆ...ขอเวลาข้าเพียงสองวันเท่านั้น เมื่อถึงตอนนั้น แม้ว่าจะได้พบกับทัพของฮูเถี่ยถู ข้าก็จะสามารถปราบโจรขี่ม้า ช่วยเหลือผู้คน และกลับเมืองอย่างปลอดภัยได้อย่างแน่นอน!

“แค่เพียงเรายื้ออีกฝ่ายเป็นเวลาสองวันและป้องกันไม่ให้พวกเขาเข้าใกล้เมืองเฟิงหั่วได้ ก็ไม่มีอะไรต้องกังวล!”

หลี่จุ่นมีความมั่นใจมาก

จี้จงชิงพูดทันที “หากเราเผชิญหน้ากับกองทัพของฮูเถี่ยถู เราจะสูญเสียกองกำลังอย่างหนัก...ผลที่ตามมาจะเป็นหายนะ!”

หากกองทัพหนึ่งแสนนายนี้พบกับกองทัพหนึ่งแสนนายของฮูเถี่ยถู สองทัพมาเจอกัน ในท้ายที่สุดแม้ว่ากองกำลังของฝ่ายตรงข้ามจะถูกสังหารไปหนึ่งแสนนายและฝ่ายของเราเองเหลือเพียงไม่กี่หมื่นคน แม้จะเหลือหนึ่งถึงสองหมื่นก็ไม่สามารถกอบกู้สถานการณ์ได้

ดังนั้นการเดินทัพในครั้งนี้จึงมีความเสี่ยงอย่างยิ่ง

หากเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน ทั้งเมืองเฟิงหั่วและชายแดนทางตอนเหนือทั้งหมดก็จะตกอยู่ในวิกฤติอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน!

การคัดค้านของจี้จงชิงไม่ใช่ความเห็นแก่ตัวอย่างแท้จริง แต่มันจะเกิดเรื่องเช่นนั้นขึ้นจริง ๆ

วิธีที่ปลอดภัยที่สุดคือตั้งกองทัพที่ชายแดนทางตอนเหนือและรอให้ผู้อื่นเข้าโจมตี ยอมถอยเพื่อชนะ

ตราบใดที่กระแสน้ำของแม่น้ำต้าเฉินจะยังคงเพิ่มสูงขึ้นอยู่ แม้ว่ากองทัพจ้าวจะมีกองกำลังห้าแสนนาย เมื่อถึงตอนนั้น ตราบใดที่ไม่สามารถพังด่านเหิงกู่ได้ก็จะล่าถอยไปเอง

หากด่านเหิงกู่พังก่อนล่วงหน้า แล้วจะมีปัญหาอะไรถ้าทำลายชายแดนทางตอนเหนืออีก

เจอเรื่องราวมามากมาย จึงไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร

“เรื่องนี้ไม่ต้องกังวลไป พลังในการต่อสู้ของกองทัพพิทักษ์อุดรของเรานั้นไม่เหมือนกับเมื่อก่อน การเดินทัพในครั้งนี้ข้าจะนำหน่วยหน้าไม้กลและระเบิดมือทำเองบางส่วนไปด้วย...เมื่อถึงตอนที่เราพบกับกองทัพของฮูเถี่ยถู แม้ว่าทั้งสองกองทัพจะเผชิญหน้ากัน แต่ความพยายามของฮูเถี่ยถูที่จะเอาชนะกองทัพของข้านั้นก็จะเป็นแค่เพียงเรื่องเพ้อฝัน!”

หลี่จุ่นพูดด้วยความมั่นใจ

จี้จงชิงเงียบไปครู่หนึ่ง พยักหน้าช้า ๆ แล้วพูดว่า

“อ้อ ดี ในเมื่อท่านวางแผนไว้อย่างชัดเจนแล้ว ก็ทำตามนั้นเถิด ท่านมีแผนจะส่งทหารไปเมื่อใด”

“แน่นอนว่ายิ่งเร็วเท่าไรก็ยิ่งดี จิ่งหงรอไม่ไหวแล้ว” หลี่จุ่นตอบเสียงเข้ม

ชะตากรรมของผู้หญิงคนหนึ่งจะดีแค่ไหนหากต้องตกไปอยู่ในเงื้อมมือของโจรขี่ม้า?

ไม่ต้องเดาก็รู้

ตอนนี้มันคือการแข่งขันกับเวลาจริง ๆ!

ยิ่งไปกว่านั้น เสิ่นจิงหงเองก็ตกอยู่ในมือของพวกโจรขี่ม้ามานานแล้ว บางทีอาจจะถูก...