องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 590

เฟิงเฉวี่ยนอ๋องตกใจจนหน้าซีดเผือด เวลานี้มองดูจงจื่อหนิงใช้ปืนยาวจ่อมาที่ตน ทันใดนั้นก็ยิ่งตกใจจนหน้าซีดเซียวมากกว่าเดิม คล้ายกับผู้ที่วิญญาณหนีออกจากร่าง!

หลี่จุ่นมองไปทางจงจื่อหนิงแวบหนึ่ง จากนั้นก็เก็บปืนลงอย่างเงียบๆ

หลี่จุ่นถึงจะหันมาพูดคุยกับเฟิงเฉวี่ยนอ๋องว่า “เก็บสัมภาระ ข้าจะพาเจ้ากลับเมืองเฟิงหั่ว!”

เฟิงเฉวี่ยนอ๋องรู้สึกเสียหน้าสุดจะบรรยาย…ตนเองกำลังถูกจับไปเป็นเชลยศึกหรือ?

เขาเป็นถึงราชาของแคว้น แต่บัดนี้ตกอับถึงขั้นนี้ น่าเวทนาเหลือเกิน!

การอับอายครั้งใหญ่หลวง!

หลี่จุ่นเห็นสีหน้าไม่ยินยอมของเฟิงเฉวี่ยนอ๋อง ทันใดนั้นก็ยิ้มอย่างเย็นชาว่า

“แน่นอน หรือว่าเจ้าจะเลือกไปตายก็ได้ ข้าจะไม่ถือสาอะไรและจะส่งเจ้าไปสู่สุคติ!”

จงจื่อหนิงได้ยินเช่นนี้ จึงคิดว่าโอกาสของตนมาถึงแล้ว จึงพูดขึ้นว่า

“จอมทัพ ข้ายินดีทำเพื่อท่าน!”

พูดพลางชูปืนยาวขึ้น!

หลี่จุ่น “…”

เจ้าหมอนี่!

เมื่อก่อนไม่เคยรู้สึกว่าเจ้าหมอนี่น่ารำคาญเช่นนี้!

หรืออาจจะเป็นเพราะคลุกคลีกันน้อยเกินไป จึงทำให้ตัวเองเข้าใจผิดว่าเขาเป็นคนดีเหมือนกับหลี่หยวนฟาง และเป็นแม่ทัพที่วรยุทธ์สูงส่ง?!

แต่ทำไมตอนนี้ดูแล้วถึงได้รู้สึกน่ารำคาญเช่นนี้?

“จอมทัพ ให้ข้าจัดการเถอะ”

เวลานี้ หนีกู่วิ่งเหยาะๆเข้ามา จากนั้นก็พูดอ้อนวอนขอร้องหลี่จุ่น

เมื่อเฟิงเฉวี่ยนอ๋องเห็นหน้าหนีกู่ ก็แสดงอาการโกรธเคืองฉันพลัน จากนั้นก็พูดขึ้นว่า

“หนีกู่ คิดไม่ถึงเลยว่าเจ้า…เจ้าจะเป็นหนอนบ่อนไส้ผู้ทรยศต่อแคว้น!”

แม้ว่าเฟิงเฉวี่ยนอ๋องจะเกรงกลัวหลี่จุ่นมาก แต่ก็ไม่อาจอดกลั้นความโกรธแค้นครั้งนี้ไว้ได้

เขานึกขึ้นได้ทันทีว่าผู้นี้ก็คือแม่ทัพที่ปิดเมืองด่านเฮยเฟิง ยังเป็นผู้ที่ไทเฮาออกคำสั่งการด้วยตนเอง และนึกว่าได้เสียชีวิตไปแล้วในช่วงที่ข้าศึกบุกทำลายด่าน คิดไม่ถึงเลยว่าวันนี้กลับนำศัตรูบุกเข้ามาโจมตีถึงวังหลวง…

ช่างอัปยศจริงๆ!

หนี่กู่พูดขึ้นทันทีว่า “ไต้อ๋อง ท่านเข้าใจผิดแล้ว! ที่จริงแล้วจอมทัพได้รับการไหว้วานจากไทเฮา เพื่อมารับท่านไปชายแดนทางตอนเหนือ รอให้จัดการกับคนกบฏฮูเถี่ยถูแล้ว ค่อยให้ท่านกับไทเฮากลับมา”

“เสด็จ เสด็จแม่ไหว้วานมาหรือ?”

เฟิงเฉวี่ยนอ๋องแสดงสีหน้าตกตะลึงทันที และถามขึ้นว่า “หนีกู่ เสด็จ เสด็จแม่นางเป็นอย่างไรบ้าง?”

หนีกู่พูดตอนทันทีว่า “ไต้อ๋องสบายใจได้ ไทเฮาสุขสบายดี เพียงแต่ในใจยังเป็นห่วงประชาชนของแคว้นเฟิงเฉวี่ยนและท่านอยู่ ฉะนั้นไต้อ๋องรีบกลับไปกับพวกเราเถอะ”

เฟิงเฉวี่ยนอ๋องเงียบไปชั่วครู่ น้ำตาคลอเบ้า และเอ่ยขึ้นว่า

“ทำให้เสด็จแม่ต้องลำบากแล้ว ข้าได้ยินว่าเสด็จแม่ นาง นาง…เสด็จแม่จะหักหลังต่อราชสำนักได้อย่างไร! ที่แท้เสด็จแม่ทำเช่นนี้เพื่อต้องการกำจัดกบฏฮูเถี่ยถู จึงยอมลำบากเพื่อทุกคน!”

หลี่จุ่นทนฟังต่อไปไม่ไหวแล้ว จึงเอ่ยขึ้นว่า “ไม่ต้องพูดยืดเยื้ออีก จะไปก็ไป ไม่ไปก็ปลิดชีพตนเองทิ้งซะ หรือจะให้ผู้อื่นช่วยสงเคราะห์เจ้าก็ได้!”

ผู้ที่กล้าไม่ซื่อต่อทัวทัว จะใจดีกับเขาไม่ได้!

จงจื่อหนิงชูปืนยาวขึ้นมา พูดอย่างดุดันว่า