องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 599

แม้นรู้ว่ากองทัพพิทักษ์อุดรหนึ่งแสนนายมุ่งไปเมืองหลวง แต่ฮูเถี่ยถูจักปล่อยโอกาสชั้นดีเช่นนี้ไปได้เยี่ยงไร

เขาต้องจู่โจมเมืองเฟิงหั่ว ให้ตาแก่เจ้าเล่ห์จี้จงชิงได้เห็น มันบุกเมืองหลวงของตัวเองได้ เขาก็บุกเมืองเฟิงหั่วของมันได้เช่นกัน!

บัดนี้ ได้ยินเถี่ยกู่พูดเช่นนี้ สีหน้าของฮูเถี่ยถูแสนมืดครึ้ม มองดูเหล่าพลทหารเบื้องหลังตนที่ร่างกายอ่อนล้าและหวาดระแวง หากไปถึงเมืองเฟิงหั่วเช่นนี้ จักแสดงพลังการรบออกมาได้เท่าไรกันเชียว

ฮูเถี่ยถูสูดหายใจเข้าลึก มองดูจากแผนที่ ที่นี่มีนามว่าเนินซงเยว่ ซึ่งใกล้ถึงเมืองเฟิงหั่วแล้ว เขาจึงชี้ไปยังแผ่นดินโล่งเตียนเบื้องหน้าทันทีและเอ่ยสั่ง

“ส่งคำสั่ง พักทัพที่นี่ ทุกคนกินและดื่มให้เรียบร้อยโดยห้ามมีผิดพลาด ผู้ขัดคำสั่งจักถูกตัดเศียรประจาน”

พลทหารในบัดนี้กลัวจวนมิกล้าจะนั่งลง ฮูเถี่ยถูจึงได้แต่ข่มด้วยบัญชาทหาร

“ขอรับ!”

เถี่ยกู่เช็ดเหงื่อเย็นทีหนึ่ง จากนั้นส่งคำสั่งทันที

พลทหารที่เหนื่อยล้ามาทั้งคืน จึงหย่อนก้นพักผ่อนบนพื้นหญ้า ดื่มน้ำกินเสบียงกันอย่างเร่งรีบภายใต้บัญชาทหารที่หนักดุจภูผา

ฮูเถี่ยถูเอ่ยสั่งให้ทัพหน้าของทหารแต่ละกองเฝ้าระวังไว้ก่อน จากนั้นเขาจึงพลิกตัวลงจากม้า กินอาหารแห้งไป พร้อมกางแผนที่ไป

“ศัตรูบุก!”

“ศัตรูบุก!”

“ลุกขึ้นสู้รบ!”

“……”

แสนกะทันหัน!

เสียงตะโกนวุ่นวายทำลายความสงบ เมื่อเงยหน้าก็พบกองพลทหารม้าที่พุ่งผ่านทัพหน้าเข้ามาราวกับวายุ บุกสังหารมาที่กลางทัพจนได้

กองทัพโกลาหลขึ้นมาทันที หอกยาวในมือทัพศัตรูฟันหัวของทหารในกองขาดว่อน

กองพลทหารม้านี้มีทหารอย่างน้อยพันนาย เพียงแค่วิ่งผ่าน ก็เก็บเกี่ยวเศียรไปได้นับไม่ถ้วน

เลือดสดสาดกระเซ็น หัวคนกลิ้งเกลื่อนกลาด

“ย๊าก!!!”

ฮูเถี่ยถูเกรี้ยวกราดจนถึงขีดสุด เขากระโดดขึ้นม้า และเอ่ยตะคอก

“จองหอง! คิดจะหนีไปไหน!”

เขานำทัพไล่ต้อน แต่อีกฝ่ายแข็งแกร่งทั้งคนทั้งม้า และดูฮึกเหิมเป็นอย่างมาก แค่เวลาเพียงครู่เดียว ก็จากไปแสนไกลแล้ว

“ตาจี้ หากมิสังหารเจ้า ข้ามิใช่คนอีกต่อไป!”

ฮูเถี่ยถูตะคอกกราด เห็นว่าไล่ตามไม่ทัน เขาจึงรั้งบังเหียนม้าหยุดลง และสั่งถอยกลับ!

เกลียดชัง!

น่าเกลียดชังเสียจริง

กองทัพพิทักษ์อุดรบัดซบ!