องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 634

เทือกเขาสูงจินเฟิ่งเป็นหนึ่งในสถานที่ที่พวกเขาผ่านขณะขึ้นเหนือ ตามตำนานคนที่นั่นเปลี่ยนไปเรียกว่าเทือกเขาสูงจินเฟิ่ง ป้อมปราการทางธรรมชาติที่หนึ่งคนเฝ้าด่าน ทหารหมื่นนายมิอาจกรายผ่านแห่งนั้นก็อยู่ที่เทือกเขาสูงจินเฟิ่ง

หุบเขาแห่งนั้นคล้ายกับหุบเขาหัวเสืออยู่เล็กน้อย ทว่าอำนวยความสะดวกต่อการป้องกันได้ดีกว่าหุบเขาหัวเสือ!

หากทัพใหญ่ของซือหม่าชิงอวิ๋นลงใต้เลย แม้ว่าเป็นเพียงทัพใหญ่สามหมื่นนายของจงจื่อหนิง ก็สามารถยื้อเขาเอาไว้ได้สองสามวันเลยทีเดียว!

นอกจากนั้น

ซือหม่าชิงอวิ๋นคงไม่มีทางโง่ไปถึงขั้นที่ว่าจะไปตีเมืองหลวงจริง ๆ ที่หลี่จุ่นให้จงจื่อหนิงขยับตัวไปที่เทือกเขาสูงจินเฟิ่ง ก็เพื่อล่อให้ซือหม่าชิงอวิ๋นติดเบ็ดเท่านั้น

และเหตุผลเดียวกัน ที่ให้หวังเซิ่งนำทัพใหญ่หนึ่งแสนนายไปด่านเฟิงเป่ยก็เพื่อทำให้ซือหม่าชิงอวิ๋นสับสน ให้ซือหม่าชิงอวิ๋นคิดว่าตัวเองส่งทัพเฟิงเฉวี่ยนห้าหมื่นนายและกองทัพพิทักษ์อุดรหนึ่งแสนนายไปถ่วงเขา

และแอบลอบส่งทหารทัพใหญ่ไปสนับสนุนที่ด่านเฟิงเป่ยอย่างลับ ๆ แล้ว

เรื่องจริงเรื่องแต่ง จริง ๆ เท็จ ๆ นอกเสียจากซือหม่าชิงอวิ๋นจะไม่ระแคะระคายใจเลยสักนิด ไม่อย่างนั้นก็ต้องติดเบ็ดแน่นอน!

และหลี่จุ่นคิดว่านอกเสียจากซือหม่าชิงอวิ๋นผู้นี้เป็นคนขี้ขลาด ไม่อย่างนั้นก็คงไม่มีทางปล่อยโอกาสดีในการสร้างความดีความชอบนี้ไปเด็ดขาด ถึงอย่างไรหนังสือประวัติศาสตร์ของแคว้นเยียนนั่นและราชวงศ์อู่ในภายภาคหน้าก็จะบันทึกไว้เช่นนี้

ปีหนึ่งเดือนหนึ่งวันหนึ่ง ซือหม่าชิงอวิ๋นแม่ทัพใหญ่แห่งแคว้นเยียน นำกำลังทหารหนึ่งแสนห้าหมื่นนายตีเมืองเฟิงหั่ว (ศัตรู) แตกพ่าย!

คิด ๆ แล้วก็ยอดเยี่ยมไปเลย!

จงจื่อหนิงไม่แม้แต่จะคิด เขารีบประสานมือน้อมรับคำสั่งหนัก ๆ “ขอรับ ท่านจอมทัพ!”

หลี่จุ่นพยักหน้า แล้วเอ่ยขึ้นว่า

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ นอกเสียจากกำลังพลหน่วยมือระเบิดของผู้บังคับกองพันหยางหนึ่งพันนายกับทหารม้าหกพันนายแล้ว ในกองทัพของเราก็จะเหลือทหารเพียงไม่กี่ร้อยคน”

เดิมทีมีกำลังคนอยู่ที่ประมาณหนึ่งแสนห้าหมื่นคน

ต่อมาตายในสนามรบไปไม่น้อย ทำได้เพียงโยกย้ายบางส่วนมาจากห้องครัวเพื่อเสริมทัพ ทว่าตอนที่ดักโจมตีฮูเถี่ยถูต่อมายก็มีสละชีพไปบางส่วน ฉะนั้นตอนนี้ในทัพเหลือไม่ถึงหนึ่งแสนห้าหมื่นคนแล้ว ยังขาดอยู่สองสามพันคน

อันที่จริงตอนนี้ส่วนมากที่ออกมาหลายร้อยคนนี้คือ “ซ่อมกระเบื้อง” ขาดตรงไหนเสริมตรงนั้น เดิมทีพวกเขาถูกให้มาเสริมกองทัพที่ชายแดน ซึ่งก็เหมือนกับหลี่จุ่นในแต่ก่อน

เมื่อพูดถึงการจัดแจงกำลังทหารที่เหลือ จี้จงชิงก็รีบดูอย่างละเอียด

ที่สำคัญคือหน่วยมือระเบิดและกองพลทหารม้า นี่เป็นสองกระบองนักฆ่าใหญ่ ๆ กำลังการต่อสู้ในทุ่งหญ้าของทหารม้าน่ากลัวอย่างสุดขีดมาโดยตลอด ตลอดทางที่มุ่งหน้าไป หนึ่งคนอาจต้องใช้คนต้านทานถึงสิบ!

ไม่น้อยไปกว่าภาพฉากสยดสยองของการเผชิญหน้าระหว่างทัพเกราะเหล็กกับทหารราบผู้ซึ่งไร้อาวุธเลย

และยิ่งไม่ต้องพูดถึงหน่วยมือระเบิดเลย ขอแค่จัดการระเบิดได้เพียงพอ ก็สามารถทำให้ทั่วทั้งทุ่งหญ้าระเบิดราบเป็นหน้ากลองได้

หลี่จุ่นรีบเอ่ยขึ้นว่า “ผู้บังคับบัญชาใหญ่ทั้งหกแห่งกองพลทหารม้าเดินขึ้นหน้ามาก้าวหนึ่ง!”