องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 661

เมื่อซือหม่าเหย่ได้ยินการเคลื่อนไหว ก็รีบสั่งให้คนแบกตนเองหนีไป

แต่เมื่อเห็นควันดินปืน เหล่าทหารก็พากันวิ่งหนีกระเจิง ชุลมุนวุ่นวายอย่างมาก อาของตนเหมือนกำลังหมอบอยู่ที่พื้น ไม่รู้ว่าเป็นตายร้ายดียังไง ซือหม่าเหย่มองอย่างตาค้างด้วยความตกใจ

“ท่านอา!”

เขาตะโกนเสียงดัง ดวงตาแดงก่ำขึ้นมาในพริบตา สั่งให้คนแบกตนเองเข้าไปดูอย่างเร่งรีบ!

“ข้าไม่เป็นไร…”

ซือหม่าชิงอวิ๋นเงยหน้าขึ้นมาอย่างยากลำบาก และพยายามอ้าปากพูด

ครั้งนี้เขาโชคดีมาก ที่ไม่โดนระเบิดจนเสียชีวิต

แต่คนรอบข้างพากันวิ่งหนีเตลิดเปิดเปิงด้วยความตกใจจนถูกระเบิดตายบ้าง ถูกระเบิดจนบาดเจ็บสาหัสบ้าง และบางคนก็ถูกระเบิดจนร่างลอยกระเด็น

ซือหม่าเหย่ตะโกนอย่างโมโหว่า “เด็กเมื่อวานซืนที่สมควรตาย ข้าจะให้คนกรีดเนื้อเขาออกเป็นชิ้นๆ!”

ทันใดนั้นซือหม่าเหย่ก็สั่งการให้ทหารรักษาพระองค์ที่มาพร้อมกันไล่โจมตีออกไป ทหารรักษาพระองค์วิ่งออกไปอย่างรวดเร็วโดยไม่พูดไม่จา คนกลุ่มใหญ่หายเข้าไปในความมืดเพียงชั่วพริบตา

“หยามกันเกินไป หยามกันเกินไป…”

ซือหม่าชิงอวิ๋นขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน เต็มไปด้วยความโกรธแค้น!

คิดไม่ถึงเลยว่า เด็กผู้ชายตัวเล็กๆคนหนึ่ง จะกล้านำคนเพียงจำนวนน้อยนิดบุกโจมตีเข้ามา…

จะหยามกันมากเกินไปแล้ว！

“ท่านอา ทำไมเจ้าหมอนี่ถึงได้เหิมเกริมเพียงนี้? ทำไมถึงไม่มีความเกรงกลัวซะบ้างเลย?!” ซือหม่าเหย่ไม่อาจจะเข้าใจได้จริงๆ

กล้านำคนจำนวนเล็กน้อยมาเผชิญหน้ากับกองทัพนับแสน ไปเอาความกล้าดีจองหองแบบนี้มาจากไหน!

ซือหม่าชิงอวิ๋นทำตาดุดันและพูดว่า “เขา เขาเจาะจงมาที่ตัวข้า…เป้าหมายของเขาก็คือข้า”

ซือหม่าเหย่หวาดกลัวฉับพลัน และพูดอย่างตื่นตกใจว่า “ท่านอา หรือว่าเขาต้องการจะ…”

มีความคล้ายกับทหารรักษาพระองค์…

ซือหม่าชิงอวิ๋นพูดด้วยเสียงเศร้าใจว่า “ใช่แล้ว! เขาคิดจะกำจัดแม่ทัพของศัตรู เพื่อต้องการให้ข้าศึกเกิดความวุ่นวายภายใน…โจรจี้ ช่างร้ายกาจนัก!”

ซือหม่าเหย่พูดขึ้นทันทีว่า “ท่านอา ถึงเวลาต้องโจมตีเมืองเฟิงหั่วแล้ว!”

อีกด้านหนึ่ง

เมื่อหนีไปไกลหลายลี้ ทุกคนก็ได้รวมตัวกันที่จุดนัดพบอีกครั้ง

ยกเว้นเหล่าโจรจากเขาเฟิงโหยว พวกเขามีแค่เรื่องเดียวที่ต้องทำ คือมุ่งหน้าไปทางแดนใต้ เป้าหมายคือเขาเฟิงโหยว เรื่องอย่างอื่นไม่ต้องสนใจ ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ควรหยุดอยู่ที่นี่นาน

นี่เป็นเรื่องที่หลี่จุ่นกำชับพวกเขาไว้