องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 662

เมืองหลวง

สายลมแผ่วเบาแสงอาทิตย์แพรวพราว ลมอุ่นพัดผ่านไปมา

จวนเหยียนอ๋องคนใหม่

องค์ชายสี่กำลังจิมชาอยู่ที่ศาลาในสวนดอกไม้อย่างรื่นรมย์ใจ

ท่านเมิ่งสวมหมวกหรูเม่าเข้ามาเยี่ยมเยือนอีกครั้ง เมื่อเดินมาถึงที่ศาลา ก็ได้คำนับองค์ชายสี่อย่างเคารพนอบน้อม จากนั้นก็ยิ้มและเอ่ยว่า

“วันนี้เหยียนอ๋องดูมีอารมณ์สุนทรีย์เสียจริง”

องค์ชายสี่หันไปมองเขาและถามขึ้นว่า

“มาหาข้ามีเรื่องอะไรหรือ?”

ท่านเมิ่งพูดตอบว่า “พวกเราเตรียมตัวลงมือวันพรุ่งนี้แล้ว อาจารย์ของข้าอยากจะทราบว่า…ท่านอ๋องจะไปรับของสิ่งนั้นเมื่อไหร่”

แน่นอนว่าของสิ่งนั้นหมายถึงระเบิดของหลี่จุ่น

องค์ชายสี่ได้ยินดังนั้น ก็ขมวดคิ้วขึ้นมาทันที จากนั้นก็พูดว่า

“ข้าจะตัดสินใจเอง ถึงเวลานั้นข้าจะส่งมอบสิ่งของที่พวกเจ้าต้องการอย่างแน่ แต่ว่าต้องให้ข้าได้เห็นศรีษะของน้องหกหรือได้ยินข่าวการตายของเขาเสียก่อน ไม่เช่นนั้นท่านเมิ่งก็คงรู้ดีแก่ใจว่าจะเกิดอะไรขึ้น”

ท่านเมิ่งขมวดคิ้วเพียงเล็กน้อย ไม่กล้าขมวดแน่นเกินไป จากนั้นก็พยักหน้าและพูดช้าๆว่า

“ขอรับ ข้าน้อยเข้าใจแล้ว”

องค์ชายสี่พยักหน้า จากนั้นก็เอ่ยขึ้นว่า

“ท่านเมิ่งคงจะไม่ทำพลาดใช่ไหม? ยืมตัวโหลวสืออีและหวงฝู่สือหลี่ นักฆ่ามือพระกาฬทั้งสองไปแล้ว ถ้าหากยังทำพลาดอีกก็ไม่รู้จะว่าอย่างไรแล้ว”

ทันใดนั้นท่านเมิ่งก็พูดด้วยความมั่นใจพร้อมกับรอยยิ้มว่า

“ท่านอ๋องวางใจได้ รับรองว่าจะไม่ผิดพลาดแน่นอน คืนพรุ่งนี้พวกเขาจะแฝงตัวเข้าไปในเมืองเฟิงหั่ว บังเอิญพวกเราได้เบาะแสมาว่าจี้จงชิงได้เคลื่อนย้ายกองทัพเจิ้นเป่ยหนึ่งแสนคนไปยังด่านเฟิงเป่ยแล้ว ฉะนั้นในเมืองตอนนี้โล่งมาก เป็นโอกาสอันดีที่จะลงมืออย่างยิ่ง!”

“เคลื่อนย้ายทหารหนึ่งแสนคนไปด่านเฟิงเป่ย? ไม่สนใจชายแดนเหนือแล้วหรือ?” องค์ชายสี่นิ่งไปชั่วครู่

ท่านเมิ่งเอ่ยขึ้นว่า “จี้จงชิงคงจะวางแผนทำอะไรสักอย่างอยู่แน่ๆ เพราะสถานการณ์ของราชวงศ์อู่ในเวลานี้เข้าขั้นวิกฤต จึงต้องกระทำทุกวิถีทาง”

องค์ชายสี่พยักหน้า และถอนหายใจเบาๆ จากนั้นก็ถามขึ้นว่า