องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 665

หม่าหยวนฮั่นได้สังหารกลุ่มย่อยที่ไล่โจมตีพวกเขา หลี่จุ่นและพวกก็ถือว่าได้รอดพ้นจากอันตรายแล้ว

เมื่อถึงยามพลบค่ำ ก็เดินทางมาถึงเทือกเขาเฮยสง ที่ตั้งค่ายทหารของหลินชิงและเถี่ยกู่

เมื่อหลินชิงมองเห็นหลี่จุ่นกับคนกลุ่มหนึ่งปรากฎตัวที่ค่ายทหาร ทันใดนั้นก็ตกตะลึง และเข้ามาคารวะอย่างเร่งรีบ

“จอมทัพ ทำไมท่านถึงกลับจากชายแดนเหนือล่ะ?” หลินชิงเอ่ยปากถามอย่างแปลกใจ

ที่จริงหลี่จุ่นควรจะไปทางเขาเฟิงโหยวมิใช่หรือ?

หลี่จุ่นไม่ได้อธิบาย แต่กลับพูดขึ้นว่า

“อีกไม่นานกองทัพแคว้นเยียนก็จะเดินทางลงใต้เพื่อโจมตีเมืองเฟิงหั่ว และจะแยกทหารบางส่วนออกมาต่อกรกับพวกเจ้า ถึงเวลานั้นจะต้องพยายามขัดขวางอีกฝ่ายให้ได้ ห้ามให้พวกเขาลงมาทางใต้เพื่อเป็นกำลังเสริม เจ้าจะต้องพูดคุยเจรจากับเถี่ยกู่ให้ดี ”

อีกฝ่ายจะแยกทหารไม่น้อยกว่าห้าหมื่นคนเพื่อขัดขวางกองทัพหกหมื่นคนของหลินชิงและเถี่ยกู่ อีกหนึ่งแสนคนก็จะเดินทางลงใต้เพื่อโจมตีเมืองเฟิงหั่ว

“ว่าไงนะ? จอมทัพ เช่นนี้…”

หลินชิงตกใจขึ้นมาทันที

กองทัพแคว้นเยียนเริ่มต้นโจมตีเข้ามาแล้วหรือ?

ช่างโชคร้ายจริงๆ

“ตอนที่กุนซือวางแผนกลยุทธ์ ห้ามประหม่าเด็ดขาด” หลี่จุ่นสังเกตเห็นท่าทีของหลินชิง ทันใดนั้นก็ยิ้มและพูดขึ้น

วางแผนกลยุทธ์?

นี่มันแกล้งกันชัดๆ!

เมื่อหลินชิงได้ยินประโยคนี้ ทันใดนั้นในใจก็รู้สึกเหมือนถูกกระทบกระแทก

ตอนนั้นตนถูกเจ้าหมอนี่พูดจาประจบประแจงจนทำตัวไม่ถูก คิดๆดูแล้วก็รู้สึกอับอายขึ้นมา

แม้ว่ากลอนที่เจ้าหมอนี่แต่งให้เขาเป็นบทกลอนที่ยอดเยี่ยม แต่ตอนนี้เขาก็ไม่กล้าเอาออกมาอวด…

แบบนี้เรียกว่า?

เรียกว่าอับอายขายหน้า!

วางแผนกลยุทธ์ได้ดี ความสำเร็จรออยู่ตรงหน้า?!

งดงามดั่งหยก ไม่มีใครเทียบ…

คิดๆดูแล้วใบหน้าก็ร้อนผ่าว

“ขอรับ จอมทัพ ข้าจะไม่ทำให้ท่านจอมทัพต้องผิดหวัง!” แม้ว่าในใจของหลินชิงจะสับสน แต่การแสดงออกภายนอกก็ต้องทำให้ดีที่สุด

หลี่จุ่นพยักหน้า จากนั้นก็ไปพักผ่อน