องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 697

ณ ด่านเฟิงเป่ย

โจวชิงนำทัพออกไปทางตะวันออกไกลสามสิบลี้ กระชั้นจะได้เผชิญกับกองทัพเหยียนที่กำลังรุกคืบไปทางทิศตะวันตก ทว่าแล้วจู่ๆ กองทัพเหยียนก็ถอยกำลังกลับไปยังด่านเฟิงเป่ยกะทันหัน

ถอยกลับรวดเร็วยิ่งนัก!

โจวชิงขมวดคิ้วเล็กน้อยขณะนี้ รู้สึกฉงนใจอย่างยิ่ง รับรู้ได้ว่ามีบางอย่างผิดธรรมดาไปแน่

เหยียนอ๋องเพี้ยนไปแล้วหรืออย่างไร

ศึกรบครั้งยิ่งใหญ่กำลังจะอุบัติขึ้น ท่าทางที่กระเหี้ยนกระหือรือที่จะรบรากันในคราแรก แต่ยังไม่ทันได้ประจันหน้ากลับถอยทัพไปเสียแล้ว

นี่มันเรื่องบ้าบออะไรกัน

รองแม่ทัพหลินตะโกนด้วยความดาลเดือดขึ้นมาทันที

“แม่ทัพใหญ่ เหยียนอ๋องเล่นตลกกับพวกเราอยู่หรือ นี่มันไม่สมเหตุสมผลเลยจริงๆ! ”

โจวชิงจ้องมองแผนที่ไม่พูดจา ครู่ต่อมาเขาขมวดคิ้วพร้อมส่ายหัวและกล่าว

“ไม่ง่ายขนาดนั้น เหยียนอ๋องท่านนี้เป็นคนที่รับมือได้ยาก เป็นไปไม่ได้ที่จะเคลื่อนกองทัพไปทางตะวันตกโดยไม่มีมูลเหตุ เฉกเช่นเดียวกัน เป็นไปไม่ได้ที่จะถอนกำลังกะทันหันโดยไร้สาเหตุ ที่ด่านเฟิงเป่ยต้องเกิดเหตุอันใดขึ้นเป็นแน่”

“นี่ ด่านเฟิงเป่ยมีกองทัพพิทักษ์อุดรนับแสนนาย เหยียนอ๋องท่านนี้ไม่มีเหตุผลอันใดที่ต้องถอยทัพเลย!” หลินหู่กล่าว

โจวชิงลูบเคราทั่วใบหน้า ด้วยดวงตาอันลึกล้ำ จู่ๆ ก็กล่าวว่า

“ส่งหน่วยสอดแนมเข้าไปสืบดูเดี๋ยวนี้ว่าเกิดเหตุอันใดขึ้น เหตุใดเหยียนอ๋องจึงถอยทัพ”

“ขอรับ ท่านแม่ทัพใหญ่! ”

หลินหู่เร่งไปเตรียมการทันที

ครั้นยามอัสดงมาถึง ในที่สุดก็ได้ข่าวคราเสียที

จู่ๆ กองทัพพิทักษ์อุดรที่กำลังมุ่งหน้าไปทางทิศใต้ก็หายตัวไป เพียงแค่ชั่วข้ามคืนก็หายลับไปแล้ว

หน่วยสอดแนมสอดส่องทั่วทุกอณู แต่กลับไม่พบร่องรอยแม้แต่น้อย

โจวชิงสีหน้าเปลี่ยนไปชั่วขณะเมื่อได้ทราบข่าว

เขาย่างก้าวไปยังแผนที่เดินทัพอีกครั้งทันที มองดูอย่างพินิจพิเคราะห์ หรี่ตาลงครึ่งนึงแล้วกล่าวว่า

“แม่ทัพผู้นี้เข้าใจการเคลื่อนไหวของจี้จงชิงอย่างถ่องแท้…อัจฉริยะจริงๆ น่าอัศจรรย์อย่างยิ่ง ไม่คาดคิดเลย จี้จงชิงไม่เพียงแต่คิดกลอุบายอันน่าทึ่งของเขา ณ ท้องพระโรงเท่านั้น แต่ยังระดมกองกำลังและแม่ทัพในสนามรบได้อย่างชาญฉลาดอีกด้วย ช่างน่ายกย่องเหลือเกิน!”