องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 699

ผู้นำสามเดินออกไปทั้งแบบนั้น

แม้ว่าอันที่จริงแล้วนางจะไม่เข้าใจว่าเหตุใดเขาจึงไม่ต้องการให้ผู้นำสี่มาปรนนิบัติตน ทว่าหากนางมิได้ปฎิบัติอันใดผิดไปก็ดีแล้ว

ทว่าน้องสี่ของเราพักหลังมานี้นับวันยิ่งงดงามและน้ำมีนวลขึ้นเรื่อยๆ

จากมุมมองของนาง เรื่องที่น้องสี่ปรนนิบัติท่านจอมทัพ นางมิได้ต่อต้านอันใด หนำซ้ำยังดูเหมือนจะพอใจมากเสียด้วย

ตอนนี้ท่านจอมทัพได้ถอดถอนนางออกจากหน้าที่แล้ว ไม่รู้เลยว่าจิตใจนางจะเป็นเช่นไร

ผู้นำสามถอนหายใจเฮือกใหญ่

พัฒนาการของน้องสี่ นางก็เห็นมาตลอด

แม้ว่าบรรดาพี่ๆ น้องๆ ทั้งห้าจะมีบางคราที่ปากหวานก้นเปรี้ยว บางครั้งน้องสี่ถึงกับไม่พอใจตนอย่างมาก แต่เมื่อได้เห็นน้องสี่ถอดแผลเป็นปลอมบนหน้านางออกอย่างห้าวหาญ เปิดเผยให้เห็นใบหน้างดงามหยาดย้อย ทำให้ผู้นำสามรู้สึกปลาบปลื้มใจอยู่ไม่น้อย

นางรู้สึกว่าเป็นช่วงเวลาที่น้องสี่มีความสุขที่สุดในระยะเวลาหลายปี ทว่าช่วงเวลาแห่งความสุขนั้นถูกพังทลายลงเสียแล้ว จะทำเยี่ยงไรดี?

ผู้นำสามเดินจากไป หม่าหยวนฮั่นมองไปยังหลี่จุ่นด้วยความประหลาดใจ จ้องหน้าเขาพร้อมกล่าวว่า

“วันนี้ท่านมีบางอย่างผิดแปลกไป แปลกไปจริงๆ ”

หลี่จุ่นลูบใบหน้าของตนไปมา พร้อมกล่าวขณะที่ลูบหน้าอยู่อย่างนั้น

“มีกระไรรึพี่หม่า มีตรงไหนที่แปลก?”

หม่าหยวนฮั่นหรี่แล้วพูดว่า

“ผิดแปลกอย่างแรง!”

หลี่จุ่นลูบคลำจมูก ตาจับจ้องไปยังหม่าหยวนฮั่นพร้อมเสแสร้งทำท่าทางไร้เดียงสา

แน่นอนว่าสิ่งที่หม่าหยวนฮั่นกล่าวถึงเขาเองรู้ดีอยู่แล้ว

ทว่าเขาบอกเหตุผลที่แท้จริงออกไปได้งั้นหรือ?

จะให้พูดออกไปว่าเป็นเพราะเขาทนการยั่วยวนของเธอไม่ได้ อดรนทนไม่ไหวอยากหลับนอนด้วย จึงถอดถอนนางทิ้งจากหน้าที่ ไม่ต้องการให้นางมาปรนนิบัติอีกต่อไป...

เกรงว่าหากพูดเช่นนั้นออกไปแล้ว หม่าหยวนฮั่นจะรู้สึกว่าเขาแปลกกว่าเดิมน่ะสิ

ถึงตนจะถูกสงสัย แต่จะทำอย่างไรได้ล่ะ