องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 734

อะไรนะ ?

เพียงทหารสอดแนมกล่าวจบ ทุกคนก็พากันตกตะลึง

สีหน้าของทุกคนต่างแปรเปลี่ยนไปในทันที

แม้แต่หลี่จุ่นเองก็ถึงกับนิ่งอึ้งไป

จากนั้น ชายหนุ่มจึงรับเก็บแผนที่แล้วเอ่ยขึ้นเสียงดัง “ถ่ายทอดคำสั่งข้าลงไป ให้ยกทัพลงทางใต้ไปยังเมืองเฟิงหั่วทันที !”

“ขอรับ !”

ทหารถ่ายทอดคำสั่งไม่กล้าชักช้าแม้เพียงชั่วอึดใจ รีบขึ้นม้าแล้วตะโกนเสียงดังลั่น

เพียงไม่นานนัก ทัพใหญ่ทั้งหนึ่งแสนสามหมื่นนายอันเกรียงไกรก็รุดไปยังทางใต้ทันที !

จงจื่อหนิงและหวังเซิ่งขี่ม้าประกบข้างหลี่จุ่น จงจื่อหนิงจึงเอ่ยถามขึ้น

“ท่านจอมทัพ โจวชิงผู้นี้คิดจะสู้กับจอมทัพเหยียนจนถึงที่สุด เอาให้ตายไปพร้อมกันหรือขอรับ ?”

เมื่อครุ่นคิดดูก็เห็นได้ว่าโจวชิงผู้นี้สติฟั่นเฟือนไปแล้ว จึงได้คิดอะไรนอกกรอบเช่นนี้ ถึงกับยกทัพบุกไปตีด่านเฟิงเป่ยโดยตรงเสียได้

นี่มันช่างเป็นเรื่องเหลือเชื่อยิ่งนัก

คนที่มีสติครบสมบูรณ์คงรู้ได้ว่าการตีด่านเฟิงเป่ยในเวลานี้เป็นการรนหาที่ตายโดยแท้

เพราะว่ากองทัพเจิ้นเป่ยของพวกเขามาถึงแล้วน่ะสิ

สีหน้าของหวังเวิ่งเองก็เปี่ยมไปด้วยความฉงนเช่นกัน เขาคิดไม่ออกว่าเหตุใดโจวชิงจึงเลือกที่จะโจมตีด่านเฟิงเป่ยในเวลาเช่นนี้

โจวชิงไม่กลัวว่ากองทัพเจิ้นเป่ยจะอาศัยจังหวะนี้ปลิดชีวิตเขาหรือ ?

หลี่จุ่นเองก็นิ่งขรึมขึ้นมากเช่นเดียวกัน

เขาเดาออกแล้วว่าโจวชิงต้องไม่เดินทัพตามแผนอย่างที่ควรจะเป็น แต่ก็คิดไม่ถึงเช่นกันว่าอีกฝ่ายจะเลือกโจมตีด่านเฟิงเป่ยเสียได้

จุดมุ่งหมายในการบุกโจมตีด่านเฟิงเป่ยยามวิกาลคืออะไรกันแน่ ?

ข้อดีของมันคือสิ่งใด ?

ด่านเฟิงเป่ยมีทหารนับแสนนาย มิใช่ว่าจะโจมตีให้แตกพ่ายได้ในคืนเดียว หากพ้นค่ำคืนนี้ไป เกรงว่าคนที่นั้นคงมีอันตราย !

โจวชิงไม่รู้ว่าเขายกทัพทั้งหมดจากชายแดนเหนือมาแล้วอย่างนั้นหรือ ?

หากเขากับจอมทัพเหยียนต่างก็สู้กันจนย่อยยับทั้งสองฝ่าย แล้วยังมาเจอพวกตนอีก ไม่เท่ากับว่าตายลุกเดียวหรอกหรือ ?

หลี่จุ่นครุ่นคิดไปมาอยู่หลายตลบ ก่อนจะเอ่ยขึ้นเสียงเข้มอย่างกะทันหัน

“ไม่ได้การ ต้องรีบรุดหน้าเคลื่อนทัพ ไม่เช่นนั้นด่านเฟิงเป่ยต้องถูกตีแตกเป็นแน่ !”

หากว่าโจวชิงมั่นใจได้ว่าจะสามารถตีด่านเฟิงเป่ยให้แตกได้ในคืนเดียวเล่า ?

จากนั้นก็ยึดด่านเฟิงเป่ยได้ก่อนที่พวกตนจะเคลื่อนทัพไปถึง พลิกสถานการณ์มาเป็นฝ่ายได้เปรียบเสียเอง