องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 760

หลินหู่เพิ่งขึ้นกำแพงเมืองสั่งให้เหล่าทหารเปลี่ยนเวร

ทว่าจู่ ๆ พอเงยหน้าไปมอง ทัพศัตรูฝั่งตรงข้ามที่มีควันไฟพวยพุ่งกินอาหารเช้าอยู่ชัด ๆ กลับดาหน้ามาแน่นขนัดแบบกะทันหันอีก!

แถมยังตีประชิดมาเร็วด้วย!

หลินหู่ตกตะลึงพรึงเพริดเดี๋ยวนั้น ร้องแรกแหกกระเชอสั่งการทันที “เตรียมรับข้าศึก! เตรียมรับข้าศึก!”

หอสูงด้านข้างลั่นกลองฉับพลัน!

หลินหู่ตกใจกลัว

เกิดอะไรขึ้นเนี่ย!

อีกฝ่ายไปกินข้าวไม่ใช่หรือ

ดังนั้นเมื่อกี้ถึงเรียกพวกทหารไปกินข้าว...ตอนนี้บนกำแพงเมืองมีแต่พี่น้องที่อ่อนล้าจากการเฝ้ามาทั้งคืน!

ทัพศัตรูนี่ ทำไมจู่ ๆ ก็ยกโขยงบุกมาละ!

โจวชิงในกระโจมค่ายทหารได้ยินเสียงกลองคำสั่ง ใบหน้าเปลี่ยนสีเดี๋ยวนั้นเหมือนกัน!

นี่เป็นกลองที่ทัพศัตรูโจมตีขนานใหญ่ เร่งด่วนและหนักหนา!

โจวชิงวิ่งออกจากกระโจมทันที พลิกตัวขึ้นหลังม้าไปยังประตูเมืองด้วยความรวดเร็ว!

เมื่อกี้ทัพศัตรูไปกินข้าวไม่ใช่หรือ

ทำไมตอนนี้ถึงบุกมาแบบกะทันหันเล่า

หรือว่าสู้ศึกหนึ่งคืนแล้ว พวกเขาจะกินข้าวแค่คำสองคำ

ระหว่างทางที่โจวชิงควบม้าก็ตะโกนเสียงดังไปด้วย

“ทุกคนฟังคำสั่ง เตรียมออกรบรับข้าศึก!”

ตอนนี้เอง ทัพใหญ่แคว้นฉู่ที่กำลังกินอาหารไม่มีเวลาสนใจกินแล้ว ต่างลุกขึ้นยืนและไปยังประตูเมืองด้วยความรวดเร็วทันที!

ทัพใหญ่ของอีกฝ่ายบุกมาแล้ว เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!

ส่วนเวลานี้

ค่ายทหารราชวงศ์อู่ เหยียนอ๋องผู้เฒ่านั่งอยู่บนภูเขา มองทัพศัตรูบนกำแพงเมืองด่านฝานหลงที่ตอบสนองแบบฉุกละหุก พลันสะท้อนใจยิ่งนัก

คิดไม่ถึง แค่แผนเล็ก ๆ ที่หลี่จุ่นให้มาจะสร้างขวัญให้ฝั่งราชวงศ์อู่ไม่น้อย กระทั่งบั่นทอนขวัญของอีกฝ่ายด้วย!

พอร้อนรนก็จะเกิดปัญหาง่าย เห็นชัดว่าการโจมตีกะทันหันของทางราชวงศ์อู่ทำให้อีกฝ่ายฉุกละหุกผิดแผนไปหมด นั่นคือบั่นทอนขวัญทหารมากมิใช่หรือ

ยามนี้

จ้าวอวี่ที่นำพลหนึ่งหมื่นนายรออยู่ด้านหลังสุด ก็พูดอย่างสะท้อนใจเหลือหลายเหมือนกัน