องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 764

ด่านฝานหลง!

โจวชิงโลดแล่นอยู่ในสนามรบหลายสิบปี นำทหารนับไม่ถ้วน มีสถานการณ์อะไรบ้างที่ไม่เคยเจอ

แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ทำให้เขาทึ่งโดยสิ้นเชิง ตื่นตระหนกอย่างหนัก!

เขาไม่เคยทำสงครามพิสดารแบบนี้มาก่อน!

ทำไมถึงมีกลุ่มหินจำนวนมากลอยมาจากท้องฟ้าได้

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

ด้านในด่านฝานหลงตอนนี้ ทหารแคว้นฉู่ทั้งหลายอึ้งกันไปหมด

กลัวจนหลบไปทั่ว แต่ไหนเลยจะหลบพ้น

ก้อนหินกลุ่มใหญ่ลอยมาจากฟากฟ้า ทุบหัวพวกเขาเละ โลหิตสาดกระเซ็น ส่งทหารจำนวนมากไปแดนสุขาวดีทันที

เกิดเสียงร้องไห้ครวญครางดังระงมชั่วขณะ เสียงโอนครวญกระจายทุกหย่อมหญ้า เสียงร้องหวาดกลัวมีอยู่ทั่วถ้วน!

เกิดเป็นภาพอเนจอนาถอย่างยิ่ง!

บรรดาทหารหลบซ้ายหลบขวา โอดครวญทุกหนแห่ง แค่ชั่วครู่เดียวก็มีศพเรี่ยราดเต็มไปหมด!

บางคนโชคดีหลบอยู่ในสิ่งปลูกสร้าง แม้จะหาที่กำบังได้แล้ว แต่ก็ยังเคราะห์ร้ายถูกทุบสลบ บ้างถูกทุบตาย

ที่บาดเจ็บ เวลานี้ร้องโอดโอยทรมาน หัวแตกเสียส่วนใหญ่!

ก้อนหินพวกนี้ตกลงมาได้พิลึกมาก!

รวมศูนย์อยู่ตรงประตูเมืองพอดิบพอดี พอทหารเตรียมตัวออกไปรบกับทัพศัตรู ก้อนหินกลุ่มหนึ่งก็ลอยมาจากท้องฟ้าฝั่งตรงข้าม ทุบทัพใหญ่จ้าละหวั่นโดยตรง

พอเห็นทหารสี่ห้าส่วนบาดเจ็บล้มตายจากก้อนหินที่ตกลงมาจากฟากฟ้า ทหารแคว้นเยียนทั้งหลายก็ประหวั่นพรั่นพรึง

แต่พวกเขาก็มิอาจรอดพ้นจากเคราะห์ มีคนถูกหินทับศีรษะ สมองกระจุยกระจายเป็นศพอยู่บนพื้นทันที!

หลินหู่มีวรยุทธ์ หลบเร็วมาก แต่พอเห็นภาพอนาถเช่นนี้ยังอดผุกเหงื่อกาฬไม่ได้

ตกใจจนหน้าซีดเผือดทั้งคน!

เกิดอะไรขึ้น

ทำไมมีหินลอยมาจากฟ้าได้!

“หนีเร็ว...”

“มาอีกแล้ว!”

“ทำไมมีหินตกลงมาจากฟ้าได้นะ”

“หรือว่าฟ้าจะถล่ม”

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่!”

“ขาข้า ขาข้าหักแล้ว...ข้าของข้า อ๊า!”

“มือข้า ข้าเจ็บมือจังเลย...”

“...”

สภาพน่าเวทนาเหลือแสน!

โจวชิงที่อยู่บนกำแพงมองก้อนหินลอยมาระลอกแล้วระลอกเล่า มีจำนวนหนึ่งตกใส่กำแพงเมืองดังสนั่นหวั่นไหว เศษหินกระจุย

สีหน้าหวาดกลัวเดี๋ยวนั้น!

ถึงจะไม่อยากเชื่อ แต่ก้อนหินนี้แค่ดูก็คืออีกฝ่ายโยนมาทำร้ายพวกเขานั่นแหละ!