องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 765

ตอนนี้!

ไม่เพียงแต่ทัพแคว้นฉู่ที่ทึ่งและหวาดกลัวสุดขีด ทางด้านราชวงศ์อู่ก็มองกันจนปากอ้าตาค้างเหมือนกัน!

นี่มันอะไรเนี่ย

ก้อนหินลอยไปได้อย่างไร

หินเบ้อเร่อเท่อขนาดนี้ ไม่อยากจะเชื่อเลย!

ทหารฝั่งราชวงศ์อู่คอยืดคอยาว เงยหน้ามองฟ้าสูง แต่ละคนตกตะลึงตาโต เห็นแล้วชวนให้รู้สึกอัศจรรย์ยิ่งนัก!

เห็นทัพศัตรูถูกทับ ร่างกายชาไม่มีสาเหตุ น่ากลัวจังเลย!

พวกเขารู้ว่าจอมทัพนำของที่เรียกว่าเครื่องโยนหินอะไรมาด้วย แต่ยังไม่เคยเห็นว่าเจ้าสิ่งนี้ใช้อย่างไร

ตอนนี้เห็นมันโยนหินก้อนโตไปบนฟ้าสูงทีละก้อน ตกตะลึงพรึงเพริดเดี๋ยวนั้น!

“น่าทึ่งมาก หินก้อนเบ้อเร่อขว้างได้สูงอย่างนี้ ไกลอย่างนี้!”

“นั่นสิ...นี่ อย่างกับอาวุธวิเศษแน่ะ!”

“สุดยอดไปเลย...ของที่จอมทัพคิดค้นน่ากลัวยิ่ง!”

“น่าเหลือเชื่อจริง ๆ เครื่องโยนหินนี่สุดยอดไปเลย!”

“...”

ทันใดนั้น เหล่าทหารต่างวิพากษ์วิจารณ์ รู้สึกน่าอัศจรรย์ใจและเหลือเชื่อมาก

เพราะก่อนหน้านี้ไม่เคยมีของอย่างนี้โผล่มาเลยนี่

หากจะขว้างหินก้อนหนึ่งไปต้องใช้กำลังคน ถ้าวนยุทธ์สูงจะสามารถขว้างไปได้ไกลมาก แต่หินก้อนใหญ่ปานนี้ ต่อให้เป็นผู้มีพละกำลังมากก็ขว้างไปได้ไม่ไกลนะ!

ทว่าจอมทัพของพวกเขาประดิษฐ์สิ่งของขึ้นมาอย่างหนึ่ง กลับขว้างหินที่ใหญ่กว่าศีรษะคนก้อนหนึ่งได้สูงอย่างนั้น ไกลอย่างนั้นใส่ทัพศัตรูไปเลย!

น่าทึ่งจริง ๆ เหลือเชื่อจริง ๆ

นี่อย่างกับเป็นอาวุธวิเศษแน่ะ!

ชั่วขณะ ฝั่งราชวงศ์อู่ขวัญกำลังใจฮึกเหิม!

จงจื่อหนิงและหวังเซิ่งในฐานะที่เป็นผู้นำ ทั้งสองมองหินลอยละลิ่วทั่วท้องฟ้าซัดไปโครมเหมือนกัน อยู่นานยังไม่ได้สติ ขี่อยู่บนหลังม้า ได้ยินเสียงทัพศัตรูในเมืองร้องครวญครางยังรู้สึกเสียวสันหลังวาบ

นี่จะสยดสยองไปแล้วกระมัง...

ของที่จอมทัพคิดค้นมีอานุภาพน่ากลัวถึงเพียงนี้

หินกลุ่มเบ้อเร่อ ถ้าตกใส่ทัพของพวกเขา นั่นต้องบาดเจ็บล้มตายเท่าไร

ไม่อยากจินตนาการเลย...

ทั้งสองแลกสาวตากันอย่างไม่รู้ตัวทีหนึ่ง อดกลืนน้ำลายลงอึกไม่ได้