เมื่อเห็นด่านฝานหลงถูกเผาจนกลายเป็นทะเลเพลิงผืนหนึ่ง
เหยียนอ๋องผู้เฒ่ามองจนเกิดความไม่สบอารมณ์ขึ้นมาอย่างหนักในใจ สีหน้าของเขาสับสน
ด่านฝานหลงแห่งนี้ เขาปกป้องมาตั้งหลายปีขนาดนี้
เคยแต่คิดว่าอาจจะถูกศัตรูทำลายไป ทว่ากลับไม่คิดเลยว่าวันนี้มันจะไม่ได้ถูกทำลายโดยศัตรู แต่ดันถูกเผาไปด้วยน้ำมือของตัวเอง!
แน่นอนว่า!
อันที่จริงก็นับไม่ได้ว่าตัวเองเป็นคนเผา แต่นี่เป็นหนึ่งในแผนของหลี่จุ่น!
ฉะนั้นที่เจ้าหมอนี่เอาน้ำมันตะเกียงกลับมาด้วยตอนที่กลับจากแคว้นหลาง ก็เพื่อใช้น้ำมันตะเกียงยิงถล่มเมืองหน้าด่านในช่วงเวลาสำคัญนี่เอง!
เขาวางแผนเอาไว้อย่างดีมาตั้งนานแล้ว
เจ้าหมอนี่ก่อนหน้านี้...ยังเผาเมืองเฟิงหั่วทางชายแดนเหนือจนราบเป็นหน้ากลองอีกด้วย...
เหยียนอ๋องผู้เฒ่าเพียงแค่สั่งลงไปในช่วงเวลาที่เหมาะสมก็เท่านั้น สุดท้ายแล้วแผนการก็มาจากหลี่จุ่นทั้งนั้น
ทว่าในใจของเหยียนอ๋องผู้เฒ่าก็ยังสับสนจนถึงขีดสุด ถึงอย่างไรก็เป็นคำสั่งที่เขาสั่งลงไปนี่นา
ในจังหวะนี้เอง!
จงจื่อหนิงและหวังเซิ่งนำทัพใหญ่ถอยกลับไปยังค่ายทหาร จากนั้นก็มองทั้งเมืองหน้าด่านถูกเผาจนกลายเป็นทะเลเพลิงผืนหนึ่งจากไกล ๆ
เห็นทัพศัตรูที่อยู่บนกำแพงเมืองกระโดดลงไปในคูเมืองอย่างบ้าคลั่ง โดยไม่ได้สนใจว่าในคูเมืองนั่นมีฉมวกอันแหลมคมหรือไม่
ที่ไม่กล้ากระโดดทั้งเนื้อตัวก็เต็มไปด้วยไฟ วิ่งพล่านไปด้วย ส่งเสียงร้องโหยหวนแสนน่าเวทนา!
ทำเอาคนฟังหนังศีรษะชา และขนลุกซู่สั่นหงึกไปทั้งร่างกาย!
น่ากลัวจริง ๆ!
น้ำมันตะเกียงมากมายขนาดนี้ถูกยิงขว้างเข้าไปเลย ทำเอาทั้งเมืองหน้าด่านถูกเผาจนกลายเป็นเมืองแห่งเพลิง!
ในตอนนี้ทัพศัตรูที่อยู่ในเมือง คงจะถูกเผาไปเจ็ดแปดส่วนแล้วกระมัง...
พวกเขามองจนนึกกลัวในภายหลังอยู่ยกใหญ่
โชคดีที่นี่เป็นวิธีการที่ฝ่ายพวกเขาหยิบยกมาต่อกรกับศัตรู แต่ไม่ใช่วิธีการที่ศัตรูหยิบยกมาต่อกรกับพวกเขา!
ไม่อย่างนั้นฝ่ายที่กำลังถูกเผาจนวิ่งพล่านไปทั่ว ถูกเผาจนร้องไห้หาแม่ที่อยู่บนสวรรค์ ถูกเผาจนกรีดร้องโหยหวนอย่างเศร้าโศกในตอนนี้ก็คือพวกเขาแล้ว...
เมื่อคิดได้เช่นนี้ต่างก็รู้สึกทำให้พวกเขามีความหวาดผวาหลงเหลืออยู่ในใจ ทำให้พวกเขารู้สึกกลัวอยู่ลึก ๆ!
โชคดีมากจริง ๆ...
โชคดีที่ท่านอ๋องเป็นท่านอ๋องของพวกเขา!
โชคดีที่ท่านอ๋องประดิษฐ์เครื่องโยนหิน!
ไม่อย่างนั้นฝ่ายที่ต้องประสบเคราะห์ร้ายก็คือพวกเขาแล้ว
ครั้นเหยียนอ๋องผู้เฒ่าเห็นไฟเผาไหม้ไปพอประมาณแล้ว ก็รีบสั่งขึ้นว่า
“แพร่คำสั่งลงไปทั้งทัพ บุกโจมตีเมือง!”
“ขอรับ!”
เสียงแตรเขาสัตว์ถูกเป่าดังขึ้น!
สีหน้าของหวังเซิ่งและจงจื่อหนิงสองแม่ทัพใหญ่พลันตื่นเต้นขึ้นมา ก่อนจะรีบเอ่ยเสียงดังว่า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน
737 ปลดล็อกแล้วอ่านไม่ได้...
736 ผมปลดล็อคแล้ว อ่านไม่ได้...
เขียนต่อเถอะครับ รอนานแล้ว...
ตอน 706 มีหรือยัง...
อยากอ่านต่อครับ ผู้เขียนไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ขอบคุณมากนะคะ ที่ให้อ่านฟรี สนุกมากค่ะ สั่งซื้อกางเกงใน GQ ไป 3 ตัวแล้วค่ะ สนับสนุนโฆษณา ที่ได้อ่านค่ะ...
เดินเรื่องได้เต่ามากๆ...
หายเงียบเลยยยยรอตอนต่อไปนานแล้วนะะะะะเมื่อไหร่จะอัพเพิ่มมมมมมมมมมม...
มีชื่อภาษาอังกฤษของนิยายเรื่องนี้ไหมครับ...
อยากให้ อัพ ต่อครับ รอนะครับ...