องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 784

ณ แคว้นหลาง

หลังจากหลี่จุ่นจากไป อวี้เจียก็ห่วงหาอาทรเขาเป็นอย่างมาก

เอาแต่รอข่าวสถานการณ์ศึกของด่านฝานหลง รอมาสองวันในที่สุดก็มีหน่วยสอดแนมกลับมาจากด่านฝานหลงแล้ว

“เรียนไต้อ๋อง ทัพราชวงศ์อู่พังด่านฝานหลงยับเยิน โจวชิงยอมจำนน ได้รับชัยชนะอันยิ่งใหญ่!”

เมื่ออ๋องแคว้นหลางและขุนนางทุกคนที่อยู่ในตำหนักใหญ่แห่งวังหลวงได้ยิน ก็พลันโพล่งคำว่าเยี่ยมออกมาเสียงดังลั่น!

“เยี่ยม สมแล้วที่เป็นราชวงศ์อู่ ช่างยอดเยี่ยมจริง ๆ! โจวชิงผู้นี้ชื่อเสียงดังกระฉ่อนไปทั่ว ท้ายที่สุดแล้วก็ยังต้องพ่ายแพ้ให้กับราชวงศ์อู่!”

“ช่างเก่งกาจยิ่งนัก เมื่อกองทัพพิทักษ์อุดรนั่นมาจากชายแดนเหนือ โจวชิงผู้นี้ก็เป็นอันต้องพ่ายแพ้ไป สมแล้วที่กองทัพพิทักษ์อุดรเป็นทัพอันดับหนึ่งแห่งราชวงศ์อู่!”

“เช่นนี้ดียิ่งนัก ในที่สุดตอนนี้แคว้นหลางของเราก็ได้สงบสุขเสียที ฟื้นฟูเศรษฐกิจของประเทศชาติและประชาชนได้ดี ๆ เสียที!”

“ใช่แล้ว ๆ ตอนนี้ศัตรูของราชวงศ์อู่เหลือเพียงแค่แคว้นจ้าวแคว้นเดียวแล้ว และตอนนี้กระแสน้ำของแม่น้ำต้าเฉินกำลังจะขึ้นอยู่รอมร่อ เกรงว่าแคว้นจ้าวนี่ก็คงจะยืนหยัดต่อไปได้ไม่นานแล้ว!”

“...”

เมื่อได้รับข่าวนี้ ในราชสำนักก็พลันวิพากษ์วิจาณณ์กันไปต่าง ๆ นานา!

ทั่วทั้งตำหนักใหญ่แห่งวังหลวงล้วนเป็นภาพฉากแห่งความปลื้มปีติ

นัยน์ตาอันงดงามของอวี้เจียที่อยู่ในตำหนักเองก็หดตัวเล็กน้อย พลันถอนหายใจหนัก ๆ เฮือกหนึ่ง

นางรู้อยู่แล้วเชียวว่าหนุ่มน้อยผู้นั้นมีสติปัญญาและการวางแผนที่น่าแหลือเชื่อ สามารถพอที่จะยับยั้งคลื่นยักษ์ได้อยู่แล้ว เมื่อเขาลงมือแม้แต่โจวชิงก็ยังต้องพ่ายแพ้อย่างที่คิดเอาไว้จริง ๆ

เพียงแต่...

เพียงแต่หลังจากได้รับชัยชนะครั้งใหญ่ เขากลับไม่มาเยี่ยมนางเลย

แม้เรื่องศึกจะกระชั้นชิดจวนตัว แค่ส่งคนมาบอกกับตัวนางโดยเฉพาะสักหน่อยก็ยังดี

ในขณะเดียวกับที่อวี้เจียโล่งใจ นางก็อดไม่ได้ที่จะเกิดความคับแค้นใจขึ้นมา

แต่เมื่อคิด ๆ ดูอย่างละเอียดแล้ว

ราวกับทั้งสองคนก็ไม่ได้มีความสัมพันธ์ที่พิเศษอะไร ทันใดนั้นในใจของฝ่ายหญิงก็เปลี่ยนเป็นผิดหวังขึ้นมานิดหน่อย

ในขณะที่กลุ่มขุนนางกำลังวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างดุเดือด จู่ ๆ อ๋องแคว้นหลางก็ถามขึ้นมาว่า

“ขอถามเจ้าหน่อย ตกลงอานุภาพของเครื่องโยนหินนั่นเป็นเช่นไรกันแน่?”

เมื่อหน่วยสอดแนมผู้นั้นได้ยิน นัยน์ตาทั้งสองก็เปล่งประกายออกมาในทันที ก่อนจะรีบเอ่ยขึ้นว่า

“เรียนไต้อ๋อง ของสิ่งนี้ช่างยอดเยี่ยมมากจริง ๆ ขอรับ! วันนั้นท่านจอมทัพเหยียนสั่งให้โยนหินเข้าไปในเมืองด่านฝานหลง ทันใดนั้นหินก็ทุบทัพศัตรูตายไปนับไม่ถ้วน หลังจากนั้นก็เปลี่ยนเป็นโยนน้ำมันตะเกียงเข้าไป แล้วระเบิดเมืองหน้าด่านฝานหลง ทัพศัตรูบาดเจ็บล้มตายกันนับหมื่น เนื่องจากความพ่ายแพ้ครั้งใหญ่นี้โจวชิงผู้นั้นจึงหนีออกไปเลยขอรับ!”

ซี๊ด

ทันใดนั้นก็มีคนซี๊ดปากขึ้นมา!