องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 788

“เถ้าแก่ร้านน้ำชาอย่างนั้นหรือ?”

สีหน้าของจงจื่อหนิงและหม่าหยวนฮั่นเปลี่ยนไปในทันใด!

หลี่จุ่นพยักหน้าพลางเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

“ใช่ คนผู้นี้ดูไม่ชอบมาพากลยิ่งนัก!”

จงจื่อหนิงรีบเอ่ยขึ้นว่า “ขอรับ ท่านจอมทัพ ข้าขอตัวไปจับตัวคนผู้นี้มาให้ได้ก่อน!”

หลี่จุ่นพยักหน้า “ไปเถอะ!”

จงจื่อหนิงขยับตัวไปล่วงหน้าก่อนก้าวหนึ่ง!

หม่าหยวนฮั่นและหลี่จุ่นเองก็รีบก้าวไปด้วยความรวดเร็วเช่นกัน!

หม่าหยวนฮั่นเอ่ยถามขึ้นว่า “เจ้าคนขายชานั่นมีปัญหาหรือขอรับ?”

หลี่จุ่นเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงขึงขัง

“พี่หม่าเองก็รู้ว่าเมืองหลินซุ่นไม่ธรรมดา แต่เกรงว่าคงจะไม่รู้ว่าเมืองหลินซุ่นในภาพความทรงจำของราชสำนักนั้นย่ำแย่สุด ๆ ใช่หรือไม่? ตามฎีกาที่ถวายขึ้นมาไม่หยุดในหลายปีนี้ เมืองหลินซุ่นมีโจรผู้ร้ายออกอาละวาด โกลาหลและไร้ซึ่งกฎระเบียบ แต่ความจริงแล้วนั้นที่นี่ไม่ได้ย่ำแย่ขนาดนั้น กระทั่งไม่เหมือนที่ลือกันในเมืองหลวงเลยเสียด้วยซ้ำ ที่ว่ากลางวันก็ยังมีโจรผู้ร้านปล้นสะดม!”

“แต่เมื่อครู่จื่อหนิงให้เศษเงินที่ไม่ต่ำกว่าสองสามตำลึงแก่คนขายชาผู้นั้นไป เขากลับเผยทีท่ากลัวว่าจะถูกคนจ้องตาเป็นมันต่อหน้าพวกเรา ทว่ามันก็แค่เศษเงินเท่านั้น แม้ที่ไกลปืนเที่ยงอย่างทางนี้จะนับว่าไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร แต่เหตุใดคนขายชาผู้นั้นถึงต้องทำพฤติกรรมที่เกินความจำเป็นนี่ออกมาด้วยเล่า?”

เมื่อหม่าหยวนฮั่นได้ยินดังนั้นเขาก็วิเคราะห์ตาม ทันใดนั้นนัยน์ตาของเขาก็หดตัว ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า

“คนผู้นี้กำลังแสร้งทำให้พวกเราเห็นอย่างนั้นหรือ?!”

“ใช่!”

หลี่จุ่นพยักหน้า!

จู่ ๆ ที่นี่ก็มีทัพใหญ่แสนกว่านายปรากฎตัวขึ้นมา ในใจของผู้ที่อยู่เบื้องหลังคอยควบคุมเมืองหลินซุ่นแห่งนี้คงเกิดความระแวง จึงให้ความสนใจอย่างใกล้ชิด

กระทั่งส่งคนมาคอยสังเกตการเคลื่อนไหวของพวกเขาทั้งสามคน ถึงอย่างไรพวกเขาก็ปลีกตัวออกมาจากทัพใหญ่!

หากค้นพบเรื่องที่มีลับลมคมในอะไรเข้าล่ะ?

และนี่เป็นทัพใหญ่ที่ออกมาจากจวนชายแดนตะวันตก เช่นนั้นก็ต้องเกี่ยวพันกับเหยียนอ๋องผู้เฒ่าอย่างแน่นอน ฉะนั้นชายขายชาผู้นั้นจึงคอยสังเกตการณ์ระหว่างพวกเขา และดันโชคร้ายที่ถูกพวกเขาทั้งสามเข้าไปหาชาดื่ม ก็เลยต้องเล่นละครฉากหนึ่ง แสดงภาพลวงตาให้เห็นว่าเมืองหลินซุ่นวุ่นวายเป็นอย่างมาก!

เพียงแต่น่าเสียดาย!

หลี่จุ่นรู้แล้วว่าที่นี่ไม่ได้วุ่นวายขนาดนั้น!

อย่างเช่นเข้าเมืองมาก็ไม่นึกว่าจะมีคนคุ้มกันที่ประตู นี่เป็นเพราะอีกฝ่ายจงใจปกป้องความสงบเรียบร้อยของเมืองหลินซุ่น!

หากเมืองหลินซุ่นวุ่นวายเป็นอย่างมากจริง ๆ เช่นนั้นก็จะเป็นการตัดเส้นทางหาเงินส่วนหนึ่ง!

ฉะนั้นเมืองหลินซุ่นจึงวุ่นวายได้เพียงแค่ในราชสำนักเท่านั้น แต่ในความเป็นจริงจะวุ่นวายไม่ได้!

ในด้านความสงบเรียบร้อยก็ยังต้องรักษาป้องกันเอาไว้ ไม่อย่างนั้นก็จะไม่มีใครมาที่นี่ เส้นทางการหาเงินก็จะหดหายเอาได้

รอตอนที่พวกเขาออกมาเล่นละครตบตา ไร้ซึ่งการปกครองที่ไม่ได้รับความเป็นธรรม เช่นนั้นก็จะไม่เป็นการมาเสียเที่ยวหรอกหรือ?