องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 789

ณ เมืองหลวง!

ห้องทรงพระอักษร

หลี่เจิ้งกำลังจัดการงานกิจการบ้านเมืองอยู่ หวังเหลียนวิ่งเข้ามาอย่างเบิกบ้านใจ เมื่อเข้าไปในตำหนักก็ทำท่าคารวะอย่างนอบน้อมก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า

“ฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ เมื่อครู่เสิ่นไท่ฟู่ส่งคนมาส่งข่าวพ่ะย่ะค่ะ!”

“หืม?”

หลี่เจิ้งรีบเงยหน้าขึ้นพรวด ก่อนจะรีบเอ่ยถาม “มีข่าวใดหรือ?”

หวังเหลลียนรีบยิ้มพลางเอ่ยขึ้นอย่างอดไม่ได้ที่จะเบิกบานใจ

“ฝ่าบาท เป็นข่าวดียิ่งนักพ่ะย่ะค่ะ ไท่ฟู่ส่งข่าวมาบอกว่า จอมทัพเหยียนและจิ่งอ๋องตีด่านฝานหลงแตกแล้ว จับโจวชิงมาเป็นเชลยศึก เรื่องศึกทางชายแดนตะวันตกจบสิ้นลงแล้ว! ราชวงศ์อู่ของเราได้รับชัยชนะครั้งใหญ่พ่ะย่ะค่ะ!”

ซี๊ด

นัยน์ตาของหลี่เจิ้งพลันหดตัว ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ทีหนึ่ง!

ทั้งตัวคนรู้สึกตกตะลึงจนถึงขีดสุด ก่อนจะอุทานแล้วเอ่ยขึ้นว่า

“ตีจนโจวชิงพ่ายไปแล้วอย่างนั้นหรือ?! เยี่ยม เยี่ยมมาก ๆ! เยี่ยมยอดจริงๆ!”

ทั้งเนื้อทั้งตัวหลี่เจิ้งตื่นเต้นเป็นอย่างมาก!

ก่อนหน้านี้ยังเดือดเป็นฟืนเป็นไฟที่โจวชิงเข้ายึดครองด่านฝานหลงและเข้าไปอยู่ในจวนชายแดนตะวันตก ปวดหัวตุบ ๆ ที่ทัพจ้าวตีด่านเฟิงกู่แตก แต่ไม่คิดเลยว่าโจวชิงจะถูตีจนแพ้พ่ายไปเร็วขนาดนี้ มิหนำซ้ำยังถูกจับเป็นเชลยศึกอีกด้วย!

นี่ช่างทำให้เขารู้สึกฮึกเหิมมากจริง ๆ!

หลี่เจิ้งหัวเราะฮ่า ๆ อยู่สองสามที ก่อนจะรีบเอ่ยถามขึ้นว่า

“ไท่ฟู่ได้พูดถึงเหตุการณ์อย่างละเอียดหรือไม่? ว่าจิ่งอ๋องกับจอมทัพเหยียนจู่โจมโจวชิงอย่างไร? โจวชิงผู้นี้ยึดครองด่านฝานหลง คงยากที่จะจู่โจมเป็นแน่! จริงสิทัพของเราบาดเจ็บล้มตายกันไปเท่าไร?”

หวังเหลียนรีบเอ่ยขึ้นว่า

“ทูลฝ่าบาท เสิ่นไท่ฟู่ไม่ได้เล่าเหตุการณ์โดยละเอียด ทว่าบอกเอาไว้ว่าทัพของเราบาดเจ็บล้มตายไม่ถึงสองพันคน และจัดการศัตรูไปได้นับหมื่น มีทหารเชลยร่วมสองหมื่นคนพ่ะย่ะค่ะ!”

“อะไรนะ? บาดเจ็บล้มตายไม่ถึงสองพันคนอย่างนั้นหรือ? แต่จัดการศัตรูไปได้นับหมื่น?!”

หลี่เจิ้งอึ้งกิมกี่ไปเลย!

ไม่สิบนใบหน้ามีแต่ความตกตะลึง!

นี่มันแนวคิดอะไรกัน?!

ฝ่ายเราบาดเจ็บล้มตายไม่ถึงสองพันคน แต่ศัตรูตายไปหลายหมื่นคน และจับตัวทหารเชลยได้เกือบสองหมื่นคน มิหนำซ้ำยังมีแม่ทัพผู้เลื่องชื่ออีกหนึ่งคน!

นี่มันช่างน่าเหลือเชื่อเกินไปแล้ว!

นี่มันเยี่ยมยอดสุด ๆ ไปเลย!

ในใจของหลี่เจิ้งพลันเคร่งขรึมขึ้นมา!

หรือว่าเจ้าหกจะใช้ระเบิดนั่นอีกแล้ว?

หลี่เจิ้งคิดว่ามีความเป็นไปได้สูง เขาเตรียมตัวจะไปถามเสิ่นคั่วให้รู้ชัดแจ้งเสียตอนนี้

“ฝ่าบาท สวรรค์ช่างอวยพรให้ราชวงศ์อู่ของเราจริง ๆ จิ่งอ๋องเป็นจอมทัพอัจฉริยะรุ่นหนึ่งจริง ๆ!” หวังเหลียนเอ่ยชมอย่างไม่ลังเล

ผ่านไปนานสองนานหลี่เจิ้งถึงได้สติกลับมา ก่อนจะเอ่ยถามขึ้นว่า

“ยังมีข่าวใดอีกหรือไม่?”

หวังเหลียนพูดตอบ

“ทูลฝ่าบาท เสิ่นไท่ฟู่ยังบอกมาอีกว่าจิ่งอ๋องนำทัพใหญ่หนึ่งแสนสามหมื่นนายมาทางตะวันออกด้วยตัวเองตลอดทั้งทาง เพื่อจะไปสนับสนุนหลงหู่ไถ! ฝ่าบาท สวรรค์ช่างอวยพรราชวงศ์อู่ของเราจริง ๆ พ่ะย่ะค่ะ!”