“ชามใส่น้ำเมื่อครู่นี้ นี่เจ้า เจ้าวางยาพิษข้าหรือ !”
ท่านเมิ่งจ้องไปที่หลี่จุ่นด้วยไม่อยากเชื่อสายตา !
บ่าวพวกเดียวกันที่อยู่ข้าง ๆ เขาก็มีสีหน้าตื่นตกใจเช่นกัน
หลี่จุ่นพยักหน้าแล้วพูดขึ้น
“ใช่ ข้าเห็นว่าก่อนหน้านี้ท่านยังใส่ลงไปไม่หมด ยังเหลืออีกนิดหน่อย เมื่อครู่ข้าเลยใส่มันลงไปในน้ำถ้วยนั้นตอนที่พวกท่านไม่ทันระวัง เดิมทีข้าคิดว่าคงต้องระแวงจนไม่ยอมดื่มเสียอีก คิดไม่ถึงว่าท่านจะดื่มไปโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย บอกตามตรง แม้แต่ข้ายังอดตกใจไม่ได้เลย”
อย่างเจ้าน่ะหรือจะตกใจ !
ท่านเมิ่งแทบจะเป็นบ้าไปเสียแล้วในตอนนี้ !
หลังจากจ้องมองหลี่จุ่นตาเขม็งอยู่พักหนึ่ง เขาก็ยืนขึ้นแล้วใช้มือกดบาดแผล ก่อนจะวิ่งไปที่ห้องโถงด้านหลัง
"ไป !"
สหายร่วมงานของเขาเหลือบมองหลี่จุ่นด้วยความกลัวขึ้นมา
ก่อนจะรีบเข้าไปช่วยพยุงท่านเมิ่ง แล้วรีบวิ่งตามจนหายลับไปในทันที
หลี่จุ่นตะโกนตามจากด้านหลัง
“ท่านเมิ่ง ถ้าท่านไม่มียาแก้พิษก็อย่าฝืนไปเลย รีบทำตัวให้ผ่อนคลายเสีย ! ข้าใส่ยาพิษนี้ลงไปให้ท่านก็เพราะไม่อยากให้ท่านต้องทรมาน ! หากท่านฝืนทนก็ต้องทรมานเป็นแน่ !”
ไม่นานก็มีเสียงสะดุดล้มบางอย่างดังมาจากห้องโถงด้านหลัง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน
737 ปลดล็อกแล้วอ่านไม่ได้...
736 ผมปลดล็อคแล้ว อ่านไม่ได้...
เขียนต่อเถอะครับ รอนานแล้ว...
ตอน 706 มีหรือยัง...
อยากอ่านต่อครับ ผู้เขียนไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ขอบคุณมากนะคะ ที่ให้อ่านฟรี สนุกมากค่ะ สั่งซื้อกางเกงใน GQ ไป 3 ตัวแล้วค่ะ สนับสนุนโฆษณา ที่ได้อ่านค่ะ...
เดินเรื่องได้เต่ามากๆ...
หายเงียบเลยยยยรอตอนต่อไปนานแล้วนะะะะะเมื่อไหร่จะอัพเพิ่มมมมมมมมมมม...
มีชื่อภาษาอังกฤษของนิยายเรื่องนี้ไหมครับ...
อยากให้ อัพ ต่อครับ รอนะครับ...