องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 800

จงจื่อหนิงเอ่ยขึ้นโดยไม่ขมวดคิ้วแม้แต่น้อย

“ขอท่านจอมทัพวางใจได้ มีแค่บาดแผลเล็กน้อย ไม่มีอะไรต้องกังวล ! เพียงแต่น่าเสียดายที่พวกอันธพาลผู้ใจกล้าเหล่านี้หลบหนีไปได้ !”

“ไม่สำคัญหรอก ให้พวกมันหนีไปเถิด ขอแค่พวกเราไม่เป็นไรก็พอแล้ว” หลี่จุ่นเอ่ยพลางส่ายหัว

“ท่านจอมทัพ สองคนนั้นที่อยู่ข้างในหายไปไหนแล้ว?”

จงจื่อหนิงยกทวนขึ้นทันทีแล้วรีบพุ่งตรงเข้าไปข้างในทันที

หลี่จุ่นจึงเอ่ยขึ้น "ไม่ต้องหา พวกเขาไปแล้วละ"

จงจื่อหนิงนึกเสียดายขึ้นมาทันที

เขาได้รับบาดเจ็บ แต่กลับจับตัวโจรไม่ได้สักคน จนนึกเสียใจอยู่ไม่น้อย

ครั้นหลี่จุ่นมองไปเห็นว่าหม่าหยวนฮั่นกำลังทำหน้าเคร่งขรึม ก็เอ่ยปากถามทันที

“พี่หม่า เป็นอะไรไปหรือ? ท่านกำลังคิดอะไรอยู่?”

หม่าหยวนฮั่นเหลือบมองเขาอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยขึ้นอย่างลังเล

“เมื่อครู่ตอนที่ข้าประมือกับคนพวกนั้น ข้าพบว่าหนึ่งในนั้นคือหวงฝู่สือหลี่ ผู้ได้ชื่อว่าเป็นนักฆ่าอันดับหนึ่งในแคว้นฉู่ แต่ข้าจำอีกคนหนึ่งไม่ได้ แต่ดูกระบวนท่าและการเคลื่อนไหวของเขานั้นดูคุ้นเคยมาก เหมือนวรยุทธ์ของสิบขุนพลตระกูลจิ่งในสมัยก่อน"

“สิบขุนพลตระกูลจิ่งหรือ ?”

เมื่อหลี่จุ่นและจงจื่อหนิงได้ยินต่างก็พากันงุนงง

หลี่จุ่นจึงเอ่ยถามขึ้น "นี่คืออะไรกันหรือ ?"

หม่าหยวนฮั่นจึงเอ่ยตอบ

“จะเรียกว่าเกี่ยวข้องกับท่านก็คงได้ สิบขุนพลตระกูลจิ่งคือยอดฝีมือทั้งสิบที่จิ่งอ๋องในตอนนั้นฝึกฝนเลี้ยงดูไว้ เรียกได้ว่าแทบจะไม่มีใครในจงหยวนที่เอาชนะพวกเขาได้ หรือต่อให้เป็นเจิ้นเป่ยอ๋องคนปัจจุบันก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขา ยอดฝีมือทั้งสิบนี้มองว่าพวกตนเป็นบุตรชายทั้งสิบแห่งตระกูลจิ่ง”