องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 821

แคว้นหนึ่ง

ในพระราชวังที่ทองอร่ามอลังการเล็กน้อย

ยอดสตรีในชุดผาวหรูหราสีแดงชาด ชายด้านหลังลากยาวหลายฉื่อ

กำลังพาดตัวอยู่กับโต๊ะอ่านอยู่

ด้านข้างคือองุ่นลูกกลมอิ่มเกลี้ยงเกลาใสวาวที่เพิ่งเอาออกมาจากการแช่เย็นในอุโมงค์น้ำแข็งครึ่งวัน ยังมีไอเย็นลอยขึ้นมาเล็กน้อย

องุ่นซึ่งถูกขนานนามว่าเป็นสมบัติแห่งฟ้าชนิดนี้คือของขึ้นชื่อที่มีแต่ที่นี่

ฤดูกาลนี้ยิ่งเป็นช่วงตกผลผลิต

แน่นอน นอกจากรุ่นแรก องุ่นอื่นทั่วไปยังไม่สุกดี

ความสดใหม่แรกย่อมต้องส่งบรรณาการในวังหลวง แล้วฮ่องเต้จึงประทานให้นางสนมอย่างกุ้ยเฟย กุ้ยเหรินและอื่น ๆ สามตำหนักหกหมู่เรือนอีกที

จากนั้นจึงจะประทานแก่ราชนิกุลแลขุนนางใหญ่ทั้งหลาย

สมบัติจากฟ้าบนโต๊ะก็คือเครื่องบรรณาการ

สตรีแพขนตายาวสั่นระริก

นิ้วมือสวยเรียวดังต้นหอมพลิกหน้าหนังสือเบา ๆ

จากนั้นก็หยิบองุ่นเม็ดใสลูกหนึ่งเข้าปาก หนึ่งยกหนึ่งขยับเต็มไปด้วยความสง่าและสวยชดช้อย

ยังมีความเต็มอิ่มที่สตรีเต็มวัยมี

ชายใดพบต้องตาค้าง แม้จะเป็นสตรีเพศเห็นยังต้องทอดถอนใจสยบแด่ความสูงศักดิ์ที่ติดตัวมาแต่กำเนิดของนาง

อื่ม...ที่นางถืออยู่ในมือคือนิยาย

บนนั้นเขียนตัวอักษรราชวงศ์อู่อยู่...

ห้องสิน

ใช่แล้ว นางผู้นี้กำลังอ่านห้องสิน นิยายที่ได้รับความนิยมอย่างร้อนแรงในราชวงศ์อู่ระยะนี้

ยามนี้ นางกำลังอ่านอย่างสนุกสนานติดพัน แต่จู่ ๆ คิ้วตากลับกระดิก คลื่นอ่อนโยนหมื่นชนิดวาบผ่าน

ลวงจิตวิญญาณยิ่งแล้ว

กิริยาเอนกายเล็กน้อย แม้จะเกียจคร้านแต่ก็แสดงเส้นโค้งยั่วยวนออกมาได้สมบูรณ์แบบ

ต่อให้อยู่ในชุดผาวตัวยาวที่หลวมใหญ่ ก็ยังมิอาจปกปิดสรีระแห่งยุคที่อวบอิ่มมากขึ้นทุกวัน

นาง...แน่นอนก็คือน่าหลันเหวิน!

ท้องน้อยที่นูนนิด ๆ ในแต่เดิม บัดนี้ป่องชัดเจนแล้วจริง ๆ

“องค์หญิง!”

ทันใดนั้น

เสียงร้อนรนดังขึ้นจากนอกตำหนัก ถัดมาฉิงเอ๋อร์เข้าตำหนักด้วยท่าทางลุกลี้ลุกลน ราวกับเจอกับเรื่องสะเทือนใจใหญ่หลวง ทั้งคนใบหน้าซีดเผือด!

น่าหลันเหวินพลันถาม

“เป็นอย่างไรบ้าง มีข่าวมาหรือยัง”

ฉิงเอ๋อร์กัดฟัน

มองน่าหลันเหวิน ครู่หนึ่งยังไม่อาจเปิดปากพูด

หลายวันนี้น่าหลันเหวินมักน้ำตาไหลแบบไม่มีสาเหตุ แถมยังฝันถึงหลี่จุ่นบ่อย ๆ นางกลัวว่าหลี่จุ่นจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น จึงส่งจดหมายไปราชวงศ์อู่ ให้องครักษ์เงาที่นั่นสืบสถานการณ์ระยะนี้ของหลี่จุ่นสักหน่อย

น่าหลันเหวินจึงค่อย ๆ แย้มยิ้ม แววตาซุกซ่อนความกลัวเอาไว้กึ่งหนึ่ง พูดด้วยความหวัง

“ฉิงเอ๋อร์ เจ้าบังอาจเช่นนั้นตั้งแต่เมื่อไร เรื่องแบบนี้ก็หลอกข้าได้หรือ เร็วเข้า บอกความจริงมา”

ฉิงเอ๋อร์น้ำเสียงสะอื้นเดี๋ยวนั้น

“องค์หญิง ข้าน้อยพูดความจริงเจ้าค่ะ ถ้าองครักษ์เงาไม่มั่นใจจะไม่ตอบกลับมาง่าย ๆ...”

“เป็นไปไม่ได้!!!”

น่าหลันเหวินตะคอกเสียงดัง

หยัดตัวขึ้นมาครึ่งหนึ่ง สีหน้าหนาวเหน็บและดุร้ายฉับพลัน

แววตาฉายความอาฆาตมาดร้าย

นางจ้องฉิงเอ๋อร์เขม็ง กัดฟันแน่น

ริมฝีปากอ่อนนุ่มสีแดงสดถูกนางกัดจนเลือดออก มุมปากยิ่งแดงโลหิต

“องค์หญิง...”

ฉิงเอ๋อร์อึ้ง รีบพูด “องค์หญิง ท่านอย่าสะเทือนถึงเด็กในครรภ์นะเจ้าคะ...”

ปัง!

เคร้ง!

ของทุกอย่างบนโต๊ะถูกกวาดลงมาหมด สมบัติจากฟ้าเม็ดใสแวววาวนั้นร่วงลงมาพร้อมกับถาดหรูหราราคาแพง องุ่นสองสามเม็ดกลิ้งออกไปไกล

กระเด้งกระดอนเล็กน้อย ซุกซนอย่างเห็นได้ชัด

ทันใดนั้นในตำหนักใหญ่ก็มีเสียงเจ็บปวดสิ้นหวังของน่าหลันเหวินดังกึกก้อง ครวญครางหวนโหย!