องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 822

ชายแดนตะวันตกของราชวงศ์อู่

จวนชายแดนตะวันตก

เหยียนอ๋องผู้เฒ่าและจ้าวอวี่พ่อลูกกำลังดูแผนที่ จู่ ๆ มีคนเข้ามา ยื่นจดหมายอย่างเคารพนอบน้อม

“จอมทัพ จดหมายจากเมืองหลวงขอรับ!”

จดหมายจากเมืองหลวงหรือ

เหยียนอ๋องพ่อลูกหันขวับ

ทัพใหญ่ของหลี่จุ่นไปหลงหู่ไถครึ่งเดือนแล้ว ไม่มีข่าวใด ๆ เลย เหตุนี้จึงไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นอย่างไรบ้างแล้ว

อีกอย่าง

ช่วงนี้ไม่มีรายงานการรบอะไรเกี่ยวกับหลงหู่ไถด้วย

หน่วยข่าวลับของเสิ่นไท่ฟู่ก็ติดต่อไม่ได้

เหยียนอ๋องผู้เฒ่าพ่อลูกร้อนใจจะแย่

คิดไม่ถึง ตอนนี้จะมีข่าวมาในที่สุด

จดหมายที่มาเป็นไปได้เพียงจากเสิ่นไท่ฟู่

เหยียนอ๋องผู้เฒ่าเดินไปข้างหน้ารับจดหมายมากางออกทันที

ทว่า

วินาทีต่อมา

เหยียนอ๋องผู้เฒ่าสีหน้าเปลี่ยนฉับพลัน นัยน์ตาหดเล็ก!

“ท่านพ่อ มีอะไรหรือ ทัพของจิ่งอ๋องถึงโดยสวัสดิภาพแล้วหรือ”

จ้าวอวี่ถามทันที

เหยียนอ๋องผู้เฒ่าไม่ด่วนตอบ แต่โบกมือให้องครักษ์ในนั้นออกไปเฝ้าประตู แล้วจึงตอบเสียงหนัก

“ครึ่งเดือนก่อน...จิ่งอ๋องเจอกับการซุ่มสังหารระหว่างทางกลับเมืองหลวง ตอนที่แม่ทัพใหญ่จงอุ้มเขากลับไปรักษาที่เมืองหลวง...ขาดใจเสียชีวิตแล้ว!”

“อะไรนะ...”

จ้าวอวี่ได้ยินแล้วสีหน้าปานได้รับการโจมตีจากอัสนี!

ทั้งคนอ้าปากกว้าง ใบหน้ามีแต่ความเหลือเชื่อ

จิ่งอ๋องตายแล้วหรือ!

เป็นไปได้อย่างไร...

เป็นอย่างนี้ไปได้อย่างไร...

เป็นไปไม่ได้...

จ้าวอวี่งงงันเดี๋ยวนั้น คล้ายว่าฝันไป

ข่าวนี้กะทันหันนัก...กะทันหันจนทำให้คนไม่ทันเตรียมตัว

เวลานี้

จูเหล่าซานและห้าผู้นำของเขาเฟิงโหยวแบ่งเป็นสองค่าย นำคนของตนเองสลับเฝ้าเวรยาม

เรื่องเฝ้าเชลยศึกของแคว้นฉู่ ย่อมยกให้เป็นธุระของทัพแคว้นหลางที่ช่ำชองมากกว่า พวกเขาแค่เฝ้าด้านนอกจวนชายแดนตะวันตกให้ดีก็พอ

ระยะนี้ผู้นำสี่หูเอ่อร์หยาหย่าเรียนภาษาราชวงศ์อู่ได้ไม่น้อยแล้ว ตอนนี้กำลังเรียนกับพี่สามบ้านตนอยู่

ผู้นำห้าตุ้งติ้งฟังอยู่ข้าง ๆ ด้วย นับถือความมุ่งมั่นของพี่สี่ถึงที่สุด

“พี่สาม ท่านแกล้งข้าเช่นนี้ ระวังนะ ข้าจะเอาเรื่องของท่านกับน้องห้าบอกกับพี่ใหญ่พี่รอง!”

ผู้นำสามใบหน้าชะงัก

ผู้นำห้าลนทันที ใบหน้าขาวผ่องแดง

“พี่สี่ ไม่ได้นะ! มา พี่สี่ ข้าจะสอนท่าน!”

ผู้นำสามกำลังจะพูด แต่เวลานี้กลับมีพี่น้องเฝ้าเมืองวิ่งมาโหวกเหวกว่า

“พี่สาม นอกเมืองมีนักพรตเฒ่าคนหนึ่งมาแน่ะ เอาภาพเหมือนของท่านมา! พูดภาษาราชวงศ์อู่ น่าจะมาหาท่านนั่นแหละ”

พอผู้นำสามได้ฟังก็อึ้ง

มีคนวาดภาพเหมือนของนางหรือ

แถมยังเป็นนักพรตเฒ่าคนหนึ่งอีก

เรื่องอัศจรรย์พันลึกโดยแท้!

“ข้าจะไปดู”

ผู้นำสามหยิบทวนยาวของตัวเองแล้วมุ่งหน้าไปทันที

ดังคาด

หน้าประตูเมืองมีนักพรตเฒ่าที่สวมชุดนักพรตรุ่งริ่งยืนอยู่คนหนึ่ง

เมื่อเห็นนางก็หยิบภาพเหมือนในมือมาเทียบทันที

ไม่นานก็เก็บ ก่อนจะกำหมัดยิ้มเดินมาหา

“คาดว่าท่านนี้ก็คือผู้นำสามแห่งเขาเฟิงโหยวกระมัง ช่างห้าวหาญวีรบุรุษโดยแท้! ข้ารับคำสิ่งจากจอมทัพ มาถ่ายทอดคำสั่งลับ อื่ม ต้องให้ผู้นำจูจูเหล่าซานมาร่วมฟังด้วย!”