องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 823

แคว้นหนาน

ตระกูลเฟิง เมืองซ่างหยวน

เฟิงฉีถัวจัดยาเอง จากนั้นก็ต้มยาด้วยตัวเอง ตกกลางคืนก็ป้อนให้ชายหนุ่มที่บาดเจ็บสาหัสดื่ม

ยาที่ใช้ผีเพลิงชั้นยอดผสมเป็นยา นี่เป็นยาที่รักษาใช้รักษาคนที่บาดเจ็บสาหัสและไม่ได้สติโดยเฉพาะ ดื่มแล้วจะต้องฟื้นแน่นอน

ฤทธิ์ยาแรงมาก จะกระตุ้นสติคนที่ตื่น

ทว่า

ดื่มยาแล้ว

ผู้เฒ่าแลเด็กในตระกูลเฟิงต่างกำลังรอดูปาฏิหาริย์

กลับรอหนึ่งชั่วยามแล้วไม่มีท่าทีว่าจะฟื้นใด ๆ รอจนเงียบเหงา

เฟิงหลิงหวนถามด้วยความสงสัยทันที

“ท่านปู่ ทำไมพี่ชายยังไม่ฟื้นอีกเล่า”

ทุกคนในตระกูลเฟิงต่างมองไปทางเฟิงฉีถัว

เฟิงฉีถัวก็ขมวดคิ้วเหมือนกัน ตอบ

“ไม่รีบ ให้ข้าตรวจเขาก่อน”

เฟิงฉีถัวจับชีพจรเลย ครู่หนึ่งแล้วจึงผ่อนคลายอารมณ์ ช้า ๆ เอ่ย

“ไม่รีบ บางทีอาจเป็นเพราะฤทธิ์ยายังไม่ละลายดี แต่ไม่ต้องร้อนใจไป ชีพจรคุณชายท่านนี้เสถียรแล้ว ถึงไม่ฟื้นคืนนี้ พรุ่งนี้ก็ต้องฟื้น”

ทุกคนได้ฟัง

ผิดหวังเล็กน้อยทันที

แต่ก็โล่งอกด้วย

โดยเฉพาะเฟิงหลิงจือ หลิงหวนสองพี่น้อง

“เอาละ แยกย้ายกันเถอะ”

เฟิงฉีถัวโบกมือให้ทุกคนในตระกูลสลายตัว

ต่างไม่รู้ว่าตัวตนของเขาคืออะไร ถ้าฟื้นแล้วเห็นมีคนมามุงดูเยอะแยะอย่างนี้อาจจะตกใจจนสลบไปอีก

ทุกคนในตระกูลจึงได้แต่แยกย้ายกันออกจากห้อง

เฟิงฉีถัวมองชายหนุ่มบนเตียงแวบหนึ่ง ในใจความกังวลหนึ่ง

กังวลว่าคนที่ตนช่วยคนนี้จะเป็นพวกชั่วช้าสามานย์ เพราะเขาบาดเจ็บสาหัสอย่างนี้

เหมือนมีความแค้นอะไรกับคนอื่นอย่างไรอย่างนั้น

ต่อให้ไม่ใช่คนชั่วช้าสามานย์ก็ไม่แน่ว่าจะเป็นตัวปัญหาใหญ่

อย่าให้ว่าเขาช่วยอีกฝ่าย แต่อีกฝ่ายใช้ความแค้นทดแทนบุญคุณก็แล้วกัน

เฟิงฉีถัวคิดว่าถ้าอีกฝ่ายฟื้นก็จะส่งตัวกลับราชวงศ์อู่ทันทีเลยเป็นดี

“ท่านปู่ ข้าอยู่ดูแลคุณชายท่านนี้ก็แล้วกัน”

เฟิงหลิงจือที่สวมผ้าคลุมปิดหน้าสีดำผืนบางพลันเอ่ย

แม่หนูเฟิงหลิงหวนก็พูดด้วย

นางนั่งอยู่ที่โต๊ะ เท้าคางมองคนที่อยู่บนเตียง

อย่างไม่รู้ตัว กลับเคลิ้มหลับไปทีละน้อย

ระหว่างสะลึมสะลือคล้ายได้ยินเสียงแว่ว ๆ

เฟิงหลิงจือสะดุ้งฉับพลัน

ครั้นมองไปก็เห็นชายหนุ่มบนเตียงค่อย ๆ ลืมตาขึ้นแล้ว กำลังเอียงศีรษะมองนางอยู่

“ท่าน ท่านฟื้นแล้ว”

เฟิงหลิงจือลุกพรวดเดี๋ยวนั้น ดูเหมือนมือไม้พัลวัน ถามด้วยน้ำเสียงเก้ ๆ กัง ๆ ประมาณหนึ่ง

“ท่าน ท่านเป็นอย่างไรบ้าง ท่าน ท่านไม่ต้องกลัวนะ ข้ากับน้องสาวช่วยท่านกลับมา...ตอน ตอนนี้ท่านไม่เป็นไรแล้ว!”

ชายหนุ่มบนเตียงไม่มีความเคลื่อนไหวสักนิด

เพียงแต่นอน

เอียงศีรษะมองนาง

เฟิงหลิงจืออึ้ง

หรือว่า...จะเป็นคนโง่งม!

ไม่มั้ง!

หล่อออกอย่างนี้ กลับเป็นคนโง่หรือ!

“ที่นี่...ที่ไหน”