องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 824

ชายหนุ่มบาดเจ็บสาหัสที่ถูกเฟิงฉีถัวปู่หลานตระกูลเฟิงสามคนพากลับมาจากราชวงศ์อู่ฟื้นแล้ว

หลังจากนอนอยู่บนเตียงสามวัน ลงจากเตียงแล้ว

ถัดจากนั้น ชั่วพริบตาผ่านไปครึ่งเดือนแล้ว

ชายหนุ่มบาดเจ็บสาหัสผู้ถูกเรียกว่าจิ่งจุ่นใกล้จะหายดีแล้ว

ไม่ว่าจะเป็นรอยแผลตรงหน้าอก หรือจะเป็นรอยแผลน่ากลัวตรงแขนที่ลึกจนเห็นกระดูกล้วนตกสะเก็ดแล้ว

เฟิงฉีถัวบอกว่าแค่พักอีกระยะหนึ่งก็หายสิ้นเชิงแล้ว

ทีแรกเฟิงฉีถัวคิดจะส่งเขากลับราชวงศ์อู่ ทว่าชายหนุ่มลืมเรื่องราวหลาย ๆ เรื่อง จำได้แค่ว่าตัวเองชื่อจิ่งจุ่น

ที่เหลือคล้ายไร้ความทรงจำ

ตระกูลเฟิงจนใจ

แต่ดีที่ตระกูลเฟิงพี่น้องชอบจิ่งจุ่นมาก

โดยเฉพาะยัยตัวเล็กเฟิงหลิงหวน วัน ๆ เอาแต่ตามหลังเขาต้อย ๆ สาละวนอยู่รอบตัวเขาหัวเราะคิก ๆ คัก ๆ

ส่วนจิ่งจุ่นคล้ายจะนึกอะไรออกเป็นบางครั้ง อย่างเช่นเล่าเรื่องไซอิ๋วที่กำลังนิยมมากในราชวงศ์อู่

บอกว่าเขาอาจเคยอ่าน

เนื้อหาที่ทะเลใต้มีไซอิ๋ว

ตอนไปราชวงศ์อู่ยัยตัวเล็กเคยไปฟังเรื่องไซอิ๋วกับพี่สาวมาตอนหนึ่ง ชอบมาก

เวลานี้จิ่งจุ่นเล่าเรื่องทั้งหมด ทำเอาพวกนางสนุกสนานบันเทิงใจอย่างหนัก

วัน ๆ เอาแต่ตื้อให้เขาเล่าเรื่องไซอิ๋วตอนใหม่ล่าสุด

ส่วนจิ่งจุ่นรูปงามอย่างหาที่เปรียบมิได้ผู้นี้ นอกจากเล่าเรื่องไซอิ๋วก็คือทำอาหาร...

ห้องครัวของตระกูลเฟิง จะเห็นเขาแสดงฝีไม้ลายมือทุกสองสามวัน

เขามีฝีมือการทำครัวยอดเยี่ยมมาก ทำอาหารมากมายหลายหลาก

เครื่องเทศสารพัดใช้อย่างช่ำชองที่สุด

ทำเอาแม่ครัวทอดถอนใจยอมสยบ!

ทำจนทุกคนในตระกูลเฟิงเลื่อมใส...พร้อมคาดหวังวันที่เขาจะเข้าครัวอีกหน!

ทุกคนในตระกูลเฟิงต่างสะท้อนใจ

ถ้าเป็นผู้หญิง เช่นนั้นเรียกได้ว่าขึ้นห้องโถงได้ ลงห้องครัวได้1!

ต้องเป็นแม่ศรีเรือนศรีภรรยาแน่นอน!

เป็นสตรีผู้เป็นเยี่ยงอย่าง!

แต่

ผู้ชายอกสามศอกเอาแต่ขลุกอยู่ในครัวทั้งวัน นั่นเป็นการกระทำอันไร้อนาคต ทว่าจิ่งจุ่นมีอนาคตมาก!

เขา...ขับกลอนต่อกลอนเป็น!

เขาบอกว่ากลอนเหล่านี้อยู่ในหัวตัวเอง อาจเป็นใครสักคนในราชวงศ์อู่ที่เป็นคนแต่ง

แต่งแต้มอักษรได้ดีอีก

แน่นอน

ไม่มีท่วงทำนองใจกว้างเท่าไรนัก แต่ก็เป็นตัวสิงเฉ่า2ที่ไม่ธรรมดาอย่างยิ่ง!

ท่านรองเรือนรองแห่งตระกูลเฟิงที่ศึกษาเรื่องการเขียนพู่กันจีนเป็นเวลาหลายปีเห็นแล้วยังพอใจและเลื่อมใสนัก มอบการวิจารณ์สูงมาก บอกว่าวันข้างหน้าต้องเป็นใหญ่เป็นโตแน่นอน!

เฟิงหลิงจือยิ่งเจริญตา

เสียงขาเฟิงหลิงจือไพเราะเสนาะหู ท่าทางเหนียมอายของเฟิงหลิงจือต่อหน้าตน...ยิ่งเจริญตา!

“พี่หลิงจือ เห็นว่าทางตะวันตกของเมืองมีโรงงิ้วเปิดใหม่ วันนี้พวกเราไปดูงิ้วกันเถอะ”

วันนี้

ได้รับการเสนอแนะบนโต๊ะอาหารจากนายหญิงเรือนใหญ่อีกแล้ว

จิ่งจุ่นพาเฟิงหลิงจือที่แต่งกายโดดเด่นสะดุดตาอย่างยิ่งไปเดินถนน ทั้งสองเดินเคียงบ่าโดยรักษาระยะห่างหนึ่งกำปั้น จู่ ๆ จิ่งจุ่นก็เสนอ

เฟิงหลิงจือตอบ

“ดี ดีสิ...เอา เอาเจ้าว่า”

เฟิงหลิงจือไม่เพียงแค่สวย

น้ำเสียงนุ่มนวลชวนฝัน รื่นหูยิ่งนัก

จิ่งจุ่นหัวเราะ ตอบ

“ได้ พี่หลิงจือ เช่นนั้นก็ไปกันเถอะ อื่ม รีบเดินหน่อย ไม่อย่างนั้นเสี่ยวหวนแมลงตามก้นจะตามมาอีกแล้ว”

เฟิงหลิงจือเอามือปิดปากหัวเราะคิก ๆ หัวเราะได้มีเสน่ห์ล้นหลาม!

ยิ้มจนชายหนุ่ม...อยากมอบบ่อปลาให้อีก เพิ่มนางเงือกในบ่อปลาอีกสักตัว!

---------------------------------

1 มีความสามารถทั้งเรื่องงานและเรื่องการบ้านการเรือน

2 แบบตัวอักษรพู่กันจีนอย่างหนึ่ง