เมื่อเฟิงเป่าหลินได้ยินเข้า ใบหน้าของเขาก็เต็มไปความไม่ยินดี
หลี่จุ่นจึงกล่าวขึ้น
“ท่านอา ในเมื่อท่านต้องการหาเงิน แล้วเหตุใดท่านจึงไม่ทำสิ่งที่สร้างกำไรได้มากที่สุดเล่า? นิยายเนื้อหาทั่วไปนั้นน่าเบื่อยิ่งนัก วสันต์สารทนี้ เราสามารถขายหนังสือได้ในราคาเล่มละสิบตำลึงหรือยี่สิบตำลึง จะให้ข้าแจกรูปวาดเพิ่มเติมด้วยก็ยังได้ ต้องได้รับความนิยมมากแน่นอน”
รูปวาดหรือ?
เฟิงเป่าหลินถึงกับเอ่ยถาม "นี่เจ้าวาดภาพได้ด้วยหรือ?"
หลี่จุ่นพยักหน้าพลางตอบด้วยรอยยิ้ม
“ถึงแม้ข้าจะจำอะไรได้ไม่มากนัก แต่ข้าจำได้ว่าข้าวาดภาพเป็น อีกทั้งฝีมือค่อนข้างดีเสียด้วย”
“เช่นนั้นก็ขอให้ข้าได้เห็นก่อนว่าเจ้าวาดเป็นอย่างไรบ้าง”
เฟิงเป่าหลินพูดขึ้นทันทีแล้วจึงค่อยรีบอธิบายเป็นการสำทับ "ข้า... ข้าไม่ได้อยากเห็นหรอกนะ ข้าแค่อยากเห็นว่าฝีมือในการวาดของเจ้าเป็นอย่างไร ... "
หลี่จุ่นมองเขาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าแล้วเอ่ยขึ้น
“ท่านอาไม่ต้องห่วง สิ่งนี้ย่อมไม่เคยเกิดขึ้นที่ไหนมาก่อนจริง ๆ หากท่านอยากทำการค้าขายนี้ ข้าก็จะวาดให้ แต่ถ้าไม่ทำ…”
หลี่จุ่นหยุดไปครู่หนึ่งแล้วพูดขึ้นต่อว่า
"เช่นนั้นแล้วข้าก็จะขอมอบ "วสันต์สารท" เล่มนี้ให้กับท่านอาของข้าเป็นของที่ระลึกแล้วกัน ท่าทางที่ดูซับซ้อนภายในเรื่องนั้นก็ได้รับการฝึกฝนมาเป็นเวลานาน ท่านอาสามารถทำใจกล้า ๆ แล้วนำไปลองปฏิบัติตามได้เลย"
ใบหน้าของเฟิงเป่าหลินถึงกับแดงก่ำขึ้นมาทันที
ราวกับว่ามีบางสิ่งที่น่าอับอายเกิดขึ้นในกลางวัน เขาจึงจ้องมองไปที่หลี่จุ่นทันที ก่อนกัดฟันพูดด้วยเสียงทุ้มในท้ายที่สุด
“ได้ ข้าตกลงทำ !”
พูดแล้วก็ใช้มือตบลงบนต้นขาฉาดใหญ่ !
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน
737 ปลดล็อกแล้วอ่านไม่ได้...
736 ผมปลดล็อคแล้ว อ่านไม่ได้...
เขียนต่อเถอะครับ รอนานแล้ว...
ตอน 706 มีหรือยัง...
อยากอ่านต่อครับ ผู้เขียนไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ขอบคุณมากนะคะ ที่ให้อ่านฟรี สนุกมากค่ะ สั่งซื้อกางเกงใน GQ ไป 3 ตัวแล้วค่ะ สนับสนุนโฆษณา ที่ได้อ่านค่ะ...
เดินเรื่องได้เต่ามากๆ...
หายเงียบเลยยยยรอตอนต่อไปนานแล้วนะะะะะเมื่อไหร่จะอัพเพิ่มมมมมมมมมมม...
มีชื่อภาษาอังกฤษของนิยายเรื่องนี้ไหมครับ...
อยากให้ อัพ ต่อครับ รอนะครับ...