องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 848

บทที่สองที่เขาเขียนก็คือ

“น้าเล็กที่แสนดี”

บทนี้ว่าด้วยเรื่องของน้องสาวแม่ของตัวเอกเดินทางมาเยี่ยมญาติ พักอาศัยอยู่ในบ้านของตัวเอกหลายวัน อยู่มาวันหนึ่งพ่อและแม่ต่างก็ออกไปข้างนอก ภายในบ้านจึงเหลือเพียงตัวเอกที่ยังไม่แต่งงานมีภรรยากับน้าเล็กของเขา แต่กลับคิดไม่ถึงว่าเมื่อตัวเอกจะเจอเข้ากับน้าเล็กที่กำลังช่วยตัวเองทำในสิ่งที่ไม่อาจบรรยายได้ จนสุดท้ายตัวเอกทนไม่ไหวและพุ่งตัวเข้าไปกอดรัดฟัดเหวี่ยง...

เรื่องราวหลังจากนี้ ยิ่งไม่อาจบรรยายถึงเข้าไปใหญ่

ขณะที่หลี่จุ่นเองก็ยังคงเขียนอย่างเต็มที่

เขียนเท่าที่เขียนได้อย่างสุดความสามารถ สร้างจิตวิญญาณที่กระตุ้นผู้คน !

บทที่สามที่หลี่จุ่นเขียนคือ “แม่และลูก”

บทที่สี่คือ “พี่ชายและน้องสาว”

บทที่ห้าคือ “พี่สาวน้องสาว”

อืม... ล้วนแต่ใช้สรรพนามบุรุษที่หนึ่ง เพราะการเขียนเช่นนี้จะทำให้ผู้อ่านมีอารมณ์ร่วมไปกับตัวละครและเนื้อเรื่องได้ดียิ่งขึ้น

และคืนนี้หลี่จุ่นเตรียมตัวที่จะเขียนบทที่หก

เขาคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะกางกระดาษออกมาแล้วค่อย ๆ บรรจงเขียนตัวหนังสือขนาดใหญ่ลงไป

“บุรุษของจักรพรรดิหญิง”

หลี่จุ่นนั้นเตรียมอารมณ์ในการเขียนไว้นานแล้ว จึงเริ่มการเล่าเรื่องทันที

เขาเขียนเรื่องราวที่ตัวละครเอกเป็นชายหนุ่มรูปหล่อที่เปิดร้านขายของ แต่แล้วในคืนวันหนึ่ง ก็มีหญิงสาวผู้สวมเสื้อคลุมเข้ามาภายในร้าน นางถูกพิษยาเสน่ห์มา เมื่อเข้ามาในร้านก็ตรงเข้ามากอดพระเอกไว้พร้อมผิวปาก พระเอกเห็นว่าหญิงสาวผู้นี้หน้าตางดงามยิ่งนัก รูปร่างก็อรชรสวยงาม จึงปฏิเสธไปสมยอมไป จนกระทั่งกดร่างเล็กนั้นของหญิงสาวลงบนโต๊ะแล้วทั้งคู่ก็เริ่มทำในสิ่งที่ไม่อาจพรรณนาได้...