คราวก่อนที่เสิ่นคั่วบาดเจ็บสาหัสเป็นเรื่องเมื่อสองเดือนที่แล้ว การบาดเจ็บสาหัสครั้งนั้นเขาอยู่ห่างจากความตายไกลโข ทว่าครั้งนี้...อย่างไรก็ช่วยให้อยู่ต่อไม่ได้แล้ว
มือผอมแห้งดั่งฟืนของหวังเหลียนประหนึ่งใบมีดคมกริบ แทงทะลุแผ่นหลังเขาโดยตรง มอบความเย็นชืดให้เขา
พอเห็นมือของหวังเหลียนที่ทะลุจากหลังตัวเอง เสิ่นคั่วยังรู้สึกถึงความเย็นสายหนึ่ง
คล้ายไอฝนที่พัดมาจากข้างนอก พัดเข้าร่างกายของเขา
เย็นจนถึงก้นบึ้งหัวใจ
เย็นจากใจจริง
ไม่นานเสิ่นคั่วก็กระอักเลือดสดออกมาจากปาก เปื้อนอยู่เต็มหน้าโต๊ะ
“ท่านพ่อ!!!”
เสิ่นเลี่ยร้องเรียกเสียงหลง!
อยากจะพุ่งไปหาหวังเหลียน แต่เสิ่นคั่วกดเขาไว้หนัก
เสิ่นคั่วมองหลี่เจิ้ง กระอักเลือดออกมาอีกคำหนึ่ง ก่อนจะยิ้มพูด
“ขอบพระทัยฝ่าบาทที่ประทานความตายให้กระหม่อม...”
หลี่เจิ้งใบหน้าปราศจากอารมณ์ ใบหน้าถูกเลือดกระเด็นใส่สองสามหยด เขามองหวังเหลียนแบบโกรธเคืองเล็กน้อยทีหนึ่ง
“เจ้าจะทำใหญ่ไปหน่อยแล้วนะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน
737 ปลดล็อกแล้วอ่านไม่ได้...
736 ผมปลดล็อคแล้ว อ่านไม่ได้...
เขียนต่อเถอะครับ รอนานแล้ว...
ตอน 706 มีหรือยัง...
อยากอ่านต่อครับ ผู้เขียนไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ขอบคุณมากนะคะ ที่ให้อ่านฟรี สนุกมากค่ะ สั่งซื้อกางเกงใน GQ ไป 3 ตัวแล้วค่ะ สนับสนุนโฆษณา ที่ได้อ่านค่ะ...
เดินเรื่องได้เต่ามากๆ...
หายเงียบเลยยยยรอตอนต่อไปนานแล้วนะะะะะเมื่อไหร่จะอัพเพิ่มมมมมมมมมมม...
มีชื่อภาษาอังกฤษของนิยายเรื่องนี้ไหมครับ...
อยากให้ อัพ ต่อครับ รอนะครับ...