องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 852

“อะไรนะ!”

เสิ่นเลี่ยตกตะลึง ความหวาดกลัวทะลักออกมาจากหัวใจไม่สิ้นสุด!

เป็นไปไม่ได้!

คนหนึ่งคนจะอยู่มานานอย่างนี้ได้อย่างไร!

นี่มันเป็นไปไม่ได้!

เสิ่นเลี่ยพูดอย่างเหลือเชื่อ “ท่านพ่อ นี่เป็นไปไม่ได้ คนคนหนึ่งจะมีชีวิตนานขนาดนี้ได้อย่างไร...”

“...ข้ายังพูดไม่จบ...ข้าหมายถึงเขาก็คือศิษย์ของหวังฉางเซิง...ไม่ใช่หวังฉางเซิง” เสิ่นคั่วเอ่ย

เสิ่นเลี่ย “...”

เสิ่นคั่วสูดลมหายใจเข้าลึก แต่มุมปากมีเลือดล้นออกมามากกว่าเดิม เขาพูดอย่างลำบาก

“ฝ่าบาทวางนักฆ่าพวกนั้นไว้ที่นอกเมือง ก่อนหน้านี้เพื่อต้องการสังหารจิ่งอ๋อง...เพียงแต่ ถูกข้าทำเสียแผนไปเสียก่อน...”

“ฝ่าบาทองค์นี้ของพวกเราน่ะ ไม่ได้ธรรมดาเหมือนอย่างที่พวกเจ้าเห็น...เขาปิดบังทุกคน และแม้แต่ตัวเขาเอง บางทีก็ยังหลอกตัวเอง ดังนั้นเขาเป็นคนที่ขัดแย้งมาก...”

“แต่ฝ่าบาทองค์นี้น่ากลัวมาก พวกเจ้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขา วันนี้ที่เขาเปิดทางรอดให้เจ้า ก็แค่อยากให้เจ้าช่วยเขาหาน้องสาวของเจ้า หาคนที่ข้าหลงเหลือเอาไว้...”

“ดังนั้นพอถึงนอกเมืองจะมีคนมารับเจ้าไป พอเจ้าไปแล้วอย่าไปหาน้องสาวเจ้า เจ้าไปแคว้นฉี...”

“ข้าสืบมาแล้ว องค์หญิงใหญ่อยู่ที่แคว้นฉีนั่นแหละ...เจ้าบอกนาง อย่าเชื่อทุกเรื่องที่หลี่เจิ้งพูดเมื่อก่อนหน้านั้น มันโกหกทั้งเพ ไม่มีเรื่องไหนเป็นเรื่องจริง เกี่ยวกับจิ่งอ๋องเป็นความเท็จทั้งหมด ข้าสืบแน่ชัดแล้ว...”

“ท่านพ่อ...ข้าทราบแล้ว...ท่านอย่าเพิ่งพูดเลย ท่านแข็งใจไว้นะ ข้าต้องช่วยท่านให้ได้...” เสิ่นเลี่ยร้องไห้คร่ำครวญ

ทว่าเสิ่นคั่วยิ้มแห้ง

ตอนนี้เขาจะส่ายหน้ายังทำไม่ได้เลย เขาพูดต่อ

“เลี่ยเอ๋อร์ ข้ารู้ว่าเจ้าไม่เชื่อข้า...แต่ ข้าจะบอกเจ้าเรื่องหนึ่ง...จิ่งอ๋องอาจยังไม่ตาย...ถ้าเจ้าอยาก อยาก แก้ แก้แค้นให้ข้า เจ้าต้องรอให้น้องสาวเจ้าหาเขาพบ...”

อะไรนะ

หลี่จุ่นอาจจะยังไม่ตายหรือ!

จะเป็นไปได้อย่างไร!

เสิ่นเลี่ยนัยน์ตาหดเล็กฉับพลัน ชั่วขณะหนึ่ง ลืมว่าบิดาของตนคือผู้ที่ใกล้จะอำลาจากโลกนี้ไปแล้ว

เสิ่นคั่วหายใจเข้าลึก ๆ กระอักเลือดออกมาอีกคำหนึ่ง อธิบายอย่างยากลำบาก

“...ตอนที่จิ่งอ๋องอยู่ในเมืองหลวงได้บ่มเพาะองค์กรหนึ่งที่เรียกว่า ว่า...สมาคมเทียนตี้....ข้าปกปิดให้เขา ป้องกันไม่ให้ตอนที่ฝ่าบาททราบ จะทราบว่าคนของสมาคมเทียนตี้...เคยคบค้าสมาคม...ระหว่างราชวงศ์อู่กับแคว้นหนานระยะหนึ่ง...”

“จุดประสงค์ของพวกเขาก็คือตระกูลเฟิง ตระกูลแพทย์ชื่อดังของแคว้นหนาน...ช่วงก่อน ศพของจิ่งอ๋องก็ถูกคนของตระกูลเฟิงเอาไปนี่แหละ...ดังนั้น เขา เขาอาจจะยังไม่ตาย...”

“นี่เป็นแผนการเอาตัวรอดของเขา ดังนั้นข้าจึงให้คนชี้ทางให้น้องสาวเจ้าไปแคว้นหนาน ด้วยความยึดมั่นของน้องเจ้า...จะต้องหาเขาพบแน่...”

เสิ่นเลี่ยเบิกตาโพลง ไม่อยากจะเชื่อหูของตัวเองเลย!

นี่เขากำลังฟังนิยายอยู่หรือ

“ท่านพ่อ ท่านอย่าหลับนะ! ข้าจะไปหาหมอมารักษาท่าน!”

“...จะหลับแล้ว ข้าเหนื่อยแล้ว...”

เสิ่นคั่วลืมตาขึ้นเป็นครั้งสุดท้าย สูดลมหายใจเข้าลึก

“จริงสิ...ถ้าจิ่งอ๋องยังอยู่...อย่าลืมนะ...ความจริงเขาเป็นน้องชายลูกพี่ลูกน้องของเจ้า”

อะไรนะ!

น้องชายลูกพี่ลูกน้องหรือ!

หมายความว่ายังไง

“ท่านพ่อ หมาย...หมายความว่ายังไง”

เสิ่นเลี่ยถาม

ทว่า

เสิ่นคั่วปิดเปลือกตาแผ่วเบา ไม่ได้สูดลมหายใจเข้าอีก

แม้ว่าลมหายใจนี้...จะหอมหวานมาก!

เสิ่นคั่วพยายามอยู่ค่อนวัน...

สุดท้าย...ก็ยังจากไป!