องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 866

ที่แท้ก็คือทูตเข้าออกราชวงศ์อู่ที่พาเฟิงฉีถัวไปเป็นตัวปัญหานี่เอง

อีกอย่าง การปรากฏตัวของทูตคนนี้ไม่ได้อยู่ในแผนการของเขา

หลี่จุ่นก่นด่าแม่ในใจทันที

คิดไม่ถึงว่าจะเกิดความผิดพลาดใหญ่โตอย่างนี้!

แต่ไม่เป็นไร

ฐานะของเขาถูกเปิดเผยแล้วก็ช่างมันเถอะ แบบนี้ทำงานง่ายหน่อย

“เช่นนี้นี่เอง ข้าเข้าใจแล้ว...”

หลี่จุ่นถอนหายใจแล้วพูดต่อ

“เรื่องมาถึงขั้นนั้น ข้าก็จะบอกกับใต้เท้าเฟิงก็แล้วกัน โปรดสั่งให้คนเฝ้าประตูดี ๆ จำไว้ว่าอย่าให้ใครเข้าใกล้ เรื่องที่ข้าจะหารือกับท่านต่อไปนี้เป็นความลับสุดยอด!”

จู่ ๆ หลี่จุ่นก็จริงจัง เปลี่ยนแปลงท่าที

ทำเอาเฟิงเป่าจินอึ้งไปเลย

เขาคิดแล้วจึงตะโกนออกไปสั่งให้ผู้ติดตามข้างนอกเฝ้าแน่นหนา

แล้วหันมามองหลี่จุ่นและถาม

“จิ่งอ๋องมีเรื่องใดจะพูดกับข้าหรือ”

หลี่จุ่นทำหน้าขึงขังเอ่ย

“ความจริงเป็นพี่เมิ่งที่วางแผนให้ข้าแกล้งตายหลุดพ้นจากสายตาของหลี่เจิ้ง จากนั้นก็ส่งข้ามายังแคว้นหนาน เขาส่งข้ามาเพราะมีเรื่องจะบอก”

พี่เมิ่งหรือ

พี่เมิ่งอะไร

เฟิงเป่าจินอึ้ง ขมวดคิ้วถาม

“ที่จิ่งอ๋องพูดคือ...”

หลี่จุ่นจ้องตาเฟิงเป่าจิน

“อ้อ เขาเรียกตัวเองมาตลอดว่าท่านเมิ่ง บางทีใต้เท้าเฟิงกับฝ่าบาทอาจจะเรียกเขาว่าท่านเมิ่ง”

คิ้วเฟิงเป่าจินมัดเป็นปมแน่นกว่าเดิม

คล้ายไม่เข้าใจว่าหลี่จุ่นกำลังพูดอะไร

“ใต้เท้าเฟิงไม่ทราบหรือ หรือว่าคนที่มาเมื่อก่อนหน้านี้ไม่ใช่พี่เมิ่งของข้า เช่นนั้นพี่ปันเล่า”

หลี่จุ่นขมวดคิ้วถามฉับพลัน

พร้อมสังเกตดวงตาของเฟิงเป่าจินอย่างละเอียด

ดังคาด

พอได้ยินคำว่า ‘พี่ปัน’ แววตาของเฟิงเป่าจินแปลกไปเล็กน้อยฉับพลัน แต่มันก็แค่วูบหนึ่งเท่านั้น

ทว่าหลี่จุ่นก็ยังจับได้อยู่ดี

เฟิงเป่าจินกลับส่ายหน้า ปกปิดอย่างดีเยี่ยม

“ไม่เคยได้ยินหรือ หรือว่าฝ่าบาทมิได้บอกกับใต้เท้า เช่นนั้น...ในเมื่อเป็นอย่างนี้ ช่างเถอะ ดูท่าใต้เท้าเฟิงจะมีระดับไม่พอ ฮ่า ๆ ๆ ไม่เป็นไร ๆ ถือเสียว่าข้าไม่เคยพูดนะ ใต้เท้าเฟิงเชิญตามสบาย”

เฟิงเป่าจินขมวดคิ้ว

มองหลี่จุ่นด้วยท่าทางจริงจัง

“ในเมื่อท่านอ๋องเล่นละครต่อหน้าท่านพ่อข้า เช่นนั้นก็ขอให้แสดงต่อจนจบ สำหรับข้าจะกุมตัวท่านส่งกลับราชวงศ์อู่หรือไม่ ให้ข้าไปรายงานฝ่าบาทก่อน”

หลี่จุ่นพยักหน้าน้อย ๆ ตอบ

“ได้ เช่นนั้นก็รบกวนใต้เท้าเฟิงแล้ว”

เฟิงเป่าจินสะบัดแขนเสื้อและเปิดประตูออกไปทันที

ส่วนหลี่จุ่นที่นั่งอยู่บนเก้าอี้

หรี่ดวงตา คิดหนักเดี๋ยวนั้น

แคว้นหนานแลกเปลี่ยนกับลัทธิขงจื๊อสำเร็จหรือเปล่ากันแน่

ด้วยความทะเยอทะยานของจักรพรรดินีแคว้นหนาน เป็นไปไม่ได้ที่จะลงจากบัลลังก์!

แต่การที่นางขึ้นครองราชย์ในตอนนั้นก็เพื่อปลอบหลี่เจิ้ง บอกว่านางจะคืนบัลลังก์ให้ฮ่องเต้น้อย...เช่นนั้นตอนนี้โอกาสดีอย่างนี้ แคว้นต่าง ๆ ร่วมมือกันโจมตีราชวงศ์อู่ นางจะฉวยสถานการณ์นี้กำจัดศัตรูที่เป็นภัยคุกคามต่อบัลลังก์ตัวเองหรือไม่

เป็นไปได้มาก!

แต่จากปฏิกิริยาของเฟิงเป่าจินเมื่อครู่ จับจุดยากเล็กน้อย

ตอนนี้เขายังไม่ยืนยัน!