องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 878

“ท่านพี่หลิงจือ?”

หลี่จุ่นนั่งลงข้างกายเฟิงหลิงจืออยู่นานสองนาน ไม่มีวี่แววว่านางจะตื่นขึ้นมา เขาจึงอดไม่ได้ที่จะเรียกปลุกนาง

ขืนปล่อยให้นางนอนอยู่แบบนี้ต่อไป พรุ่งนี้คงปวดเมื่อยน่าดู อย่างน้อยก็ต้องให้นางไปนอนบนเตียง

แต่หากแตะต้องนาง นางได้สะดุ้งตื่นเป็นแน่ เรียกปลุกนางเลยก็แล้วกัน

“อ๊ะ เจ้า เจ้ากลับมาแล้วหรือ...”

เฟิงหลิงจือรีบลุกขึ้นพรวด เห็นได้ชัดว่ารู้สึกอึดอัดอยู่เล็กน้อย

หลี่จุ่นยิ้มก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า

“ท่านพี่หลิงจือ นี่ท่านรอข้าอีกแล้วหรือ?”

สีหน้าของเฟิงหลิงจือพลันแดงขึ้นในทันใด นางพยักหน้าแล้วเอ่ยขึ้นว่า

“ข้าได้ยินยามพูดว่าเจ้าออกไปกับท่านอาสาม กลัวว่าตอนเจ้ากลับมาเราจะนอนกันหมดแล้ว ก็เลยมารอเจ้ากลับมาอยู่ที่นี่ ไม่นึกเลยว่า ข้า ข้า...จะผล็อยหลับไป...”

“ขอบคุณนะท่านพี่หลิงจือ” หลี่จุ่นเอ่ยขอบคุณ

“อืม...ข้า ข้าจะไปสั่งให้คนตักน้ำมาให้เจ้าอาบนะ...” เฟิงหลิงจือรีบจะออกจากห้องไป

ทว่า!

มือของนางกลับถูกหลี่จุ่นคว้าเอาไว้!

หลี่จุ่นถือโอกาสดึงนางกลับไป เฟิงหลิงจือพลันร้องด้วยความตกใจทีหนึ่ง จากนั้นนางก็ล้มเข้าไปในอ้อมอกของหลี่จุ่นเลย

ทันใดนั้น!

เฟิงหลิงจืออายจนหน้าแดงแป๊ด ราวกับเลือดจะไหลออกมาอย่างนั้น!

ทว่านางกลับไม่แม้แต่จะขัดขืนใด ๆ หลี่จุ่นยังคงกอดตัวนางเอาไว้ ลมหายใจถี่จนถึงขีดสุด