องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 878

“ท่านพี่หลิงจือ?”

หลี่จุ่นนั่งลงข้างกายเฟิงหลิงจืออยู่นานสองนาน ไม่มีวี่แววว่านางจะตื่นขึ้นมา เขาจึงอดไม่ได้ที่จะเรียกปลุกนาง

ขืนปล่อยให้นางนอนอยู่แบบนี้ต่อไป พรุ่งนี้คงปวดเมื่อยน่าดู อย่างน้อยก็ต้องให้นางไปนอนบนเตียง

แต่หากแตะต้องนาง นางได้สะดุ้งตื่นเป็นแน่ เรียกปลุกนางเลยก็แล้วกัน

“อ๊ะ เจ้า เจ้ากลับมาแล้วหรือ...”

เฟิงหลิงจือรีบลุกขึ้นพรวด เห็นได้ชัดว่ารู้สึกอึดอัดอยู่เล็กน้อย

หลี่จุ่นยิ้มก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า

“ท่านพี่หลิงจือ นี่ท่านรอข้าอีกแล้วหรือ?”

สีหน้าของเฟิงหลิงจือพลันแดงขึ้นในทันใด นางพยักหน้าแล้วเอ่ยขึ้นว่า

“ข้าได้ยินยามพูดว่าเจ้าออกไปกับท่านอาสาม กลัวว่าตอนเจ้ากลับมาเราจะนอนกันหมดแล้ว ก็เลยมารอเจ้ากลับมาอยู่ที่นี่ ไม่นึกเลยว่า ข้า ข้า...จะผล็อยหลับไป...”

“ขอบคุณนะท่านพี่หลิงจือ” หลี่จุ่นเอ่ยขอบคุณ

“อืม...ข้า ข้าจะไปสั่งให้คนตักน้ำมาให้เจ้าอาบนะ...” เฟิงหลิงจือรีบจะออกจากห้องไป

ทว่า!

มือของนางกลับถูกหลี่จุ่นคว้าเอาไว้!

หลี่จุ่นถือโอกาสดึงนางกลับไป เฟิงหลิงจือพลันร้องด้วยความตกใจทีหนึ่ง จากนั้นนางก็ล้มเข้าไปในอ้อมอกของหลี่จุ่นเลย

ทันใดนั้น!

เฟิงหลิงจืออายจนหน้าแดงแป๊ด ราวกับเลือดจะไหลออกมาอย่างนั้น!

ทว่านางกลับไม่แม้แต่จะขัดขืนใด ๆ หลี่จุ่นยังคงกอดตัวนางเอาไว้ ลมหายใจถี่จนถึงขีดสุด

กระทั่งดวงตายังพร่าเลือนไป

มองหลี่จุ่นตาปริบ ๆ ไปทั้งอย่างนี้

“ท่านพี่หลิงจือ...ข้าเป็นผู้ชายลังเลสองจิตสองใจ แต่ช่วงนี้เมื่อเห็นที่ท่านพี่หลิงจือปฏิบัติกับข้าเช่นนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะตกหลุมรัก...ท่านพี่หลิงจือ ท่านยอมแต่งงานกับข้า เป็นภรรยาของข้าหรือไม่?”

หลี่จุ่นสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เฮือกหนึ่ง ขอแต่งงานไปเลย!

ไร้เทียมทานสุด ๆ!

นัยน์ตาอันงดงามของเฟิงหลิงจือหดตัวลงไปในฉับพลัน นางมองหลี่จุ่นอย่างแข็งทื่อ เห็นได้ชัดว่าตกตะลึงเป็นอย่างมาก!

ที่ตรงนั้นเงียบสงัด!

ทันใดนั้น!

เฟิงหลิงจือก็ผละหลี่จุ่นออก จากนั้นก็ก้มหน้าแล้วเอ่ยขึ้นว่า

“เจ้า เจ้า...เหตุใดจึงเป็นคนเสเพลเอาไปเรื่อยเช่นนี้เล่า...ข้า ข้าขอตัวก่อน...”

ทันใดนั้น!

นางหนีหัวซุกหัวซุน รุดหน้าออกไปจากห้องของหลี่จุ่นด้วยความรวดเร็ว

หลี่จุ่นลูบจมูก ไม่นึกเลยว่าตัวเองจะถูกปฏิเสธเข้าให้แล้ว

แต่ก็ยังหัวเราะก่อนจะถอนหายใจยาว ๆ เฮือกหนึ่ง

ปฏิเสธเสียก็ดี จะได้ไม่เป็นการไปทำร้ายแม่นางเขาด้วย

ถึงอย่างไร

เฟิงหลิงจือก็เป็นคนดี มาคบกับเขา ก็ไม่แน่ว่าเขาจะมอบความสุขให้นางได้

“ได้ ความสามารถในการตั้งชื่อของเจ้าไม่เลวนี่ เจ้าชอบที่จะเรียกมันด้วยชื่อนี้ก็ไม่เป็นไร”

“ขอรับ ท่านอาวุโส!”

วิชาหมัดนี้ยอดเยี่ยมเป็นอย่างยิ่ง

เดาว่าเขาฝึกฝนจนเข้าขั้นแล้ว ก่อนจะต่อยตีกับคนอื่นก็ตะโกนออกไปว่าหมัดวิชิระเทวราช ในด้านท่วงท่าก็ชนะไปก่อนแล้วส่วนหนึ่ง!

ไม่เลวเลยจริง ๆ!

หยุดพักไปครู่หนึ่ง

ทั้งสองคนไปกินอาหารเช้า แล้วฝึกฝนต่อจนเที่ยง

หลี่จุ่นกินอาหารเที่ยงเรียบร้อยแล้ว เตรียมจะออกจากจวนไปดูที่ร้าน และไปหาบ้านด้วย

แต่ทว่า

นึกขึ้นได้ว่าเฟิงเป่าจินเตือนไม่ให้ตัวเองออกไปไหนเด็ดขาด เขาจึงขมวดคิ้วเข้าหากัน

เขาครุ่นคิดแล้ววิ่งไปหาเฟิงเป่าจินเลย

อยากจะเชิญให้เขาออกไปด้วยกัน

กำลังเดินอยู่บนทางเดิน สิ่งที่มารับหน้าคือเจอเข้ากับเฟิงเป่าหลิน

ใบหน้าของเฟิงเป่าหลินเต็มไปด้วยความรีบร้อน เมื่อเห็นหลี่จุ่น ก็รีบรุดหน้าเข้ามาพร้อมกับเอ่ยว่า

“เสี่ยวจุ่น มีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นแล้ว คัมภีร์ชุนชิว...ของเรานั่นเจอปัญหาเข้าแล้ว!”

¹ ฤทธิ์หมัดดาวเหนือ เป็นการ์ตูนญี่ปุ่นแนวต่อสู้

² หมัดดาวตกเพกาซัส เป็นชื่อท่าต่อสู้ในหนังสือการ์ตูนเรื่อง เซนต์เซย่า