เมื่อแสงจันทร์สิ้นสุด
ซั่งกวนว่านเอ๋อร์ก็หยุดการฝึก หันไปมองหลี่จุ่นชั่วครู่ ดวงตาคู่งามแสดงอาการตะลึงอย่างเห็นได้ไม่ชัดเจน
แค่ชั่วครู่ก็กลับมาเป็นปกติ เอ่ยด้วยน้ำเสียงเฉยชาว่า
“เอาล่ะ จำความรู้สึกนี้ไว้ให้ดี เวลาที่เจ้ากลับไปฝึกฝนลมปราณกำลังภายใน ก็ให้นึกถึงความรู้สึกเหมือนอย่างเมื่อครู่ กำลังภายในของเจ้าก็จะพัฒนาได้เร็วกว่าผู้อื่น”
หลี่จุ่นลืมตาสองข้าง จากนั้นก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย
เมื่อสักครู่เหมือนเขาไม่ได้มาอาบแสงจันทร์ แต่กลับรู้สึกเหมือนมาอาบแสงแดด…
นี่มันวรยุทธ์บ้าบออะไรกัน?
หลี่จุ่นเอ่ยถามขึ้นมาทันทีว่า
“อาจารย์ ถ้างั้นข้ากลับไปฝึกอาบแสงจันทร์ด้วยตนเองได้หรือไม่?”
ซั่งกวนว่านเอ๋อร์มองหน้าเขาสักพักก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า
“ไม่ได้ ที่แห่งนี้เป็นเหมือนเพดานสวรรค์ที่ตั้งใจสร้างขึ้นมา แสงเมื่อกี้ที่พวกเราอาบไปนั้นไม่ใช่แสงจันทร์บริสุทธิ์ เรื่องนี้ต่อไปข้าค่อยสอนเจ้า”
“ขอรับ อาจารย์!” หลี่จุ่นพยักหน้า
แบบนี้เรียกว่าเก็บไว้บางส่วน!
ไม่อย่างนั้นลูกศิษย์คงทำร้ายอาจารย์ตายกันหมด!
คนเป็นอาจารย์ถึงอย่างไรก็ต้องเก็บเคล็ดวิชาสุดยอดไว้บ้าง
เรื่องนี้เขาเข้าใจได้
ภายหลัง ซั่งกวนว่านเอ๋อร์พาเขาไปที่ห้องโถงใหญ่ จากนั้นก็เริ่มชี้แนะวิธีใช้กำลังภายในให้เขา จะต้องใช้กำลังภายในควบคู่กับการปล่อยหมัดมวยในการต่อสู้อย่างไร
เมื่อใกล้ถึงยามเที่ยงคืน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน
737 ปลดล็อกแล้วอ่านไม่ได้...
736 ผมปลดล็อคแล้ว อ่านไม่ได้...
เขียนต่อเถอะครับ รอนานแล้ว...
ตอน 706 มีหรือยัง...
อยากอ่านต่อครับ ผู้เขียนไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ขอบคุณมากนะคะ ที่ให้อ่านฟรี สนุกมากค่ะ สั่งซื้อกางเกงใน GQ ไป 3 ตัวแล้วค่ะ สนับสนุนโฆษณา ที่ได้อ่านค่ะ...
เดินเรื่องได้เต่ามากๆ...
หายเงียบเลยยยยรอตอนต่อไปนานแล้วนะะะะะเมื่อไหร่จะอัพเพิ่มมมมมมมมมมม...
มีชื่อภาษาอังกฤษของนิยายเรื่องนี้ไหมครับ...
อยากให้ อัพ ต่อครับ รอนะครับ...