องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 896

ณ ชายแดนทางตอนเหนือของราชวงศ์อู่

บัดนี้ อาณาเขตของเมืองเฟิงหั่วทางตอนเหนือถูกรวมเข้าเป็นแคว้นที่สิบแห่งดินแดนเหนือของราชวงศ์อู่อย่างเป็นทางการแล้ว !

นั่นเพราะว่า

กองทัพประจำเมืองเดิมในเมืองเฟิงหั่วถูกย้ายไปประจำการที่เทือกเขาสูงจินเฟิ่ง

กิจกรรมทางทหารทั้งหมดในชายแดนทางเหนือถูกโอนย้ายไปยังเทือกเขาสูงจินเฟิ่ง

ก่อนที่จะมีการก่อสร้างบ่อน้ำของเมือง กองทัพใหญ่ได้ตั้งค่ายพักทหารชั่วคราว

แน่นอนว่าก็มีจำนวนคนเพียงคนไม่กี่คนนั่นละ

ขณะที่นักโทษนับแสนคนของแคว้นเยียน ก็ได้รับการปล่อยตัวหลังจากการเจรจาเงื่อนไขเมื่อสองวันก่อนสำเร็จในที่สุดพวกเขา

ราชวงศ์อู่ได้รับเงินสามสิบล้านตำลึงเงิน พร้อมม้าศึกอีกหนึ่งหมื่นตัว !

ต้องบอกว่า แคว้นเยียนเองก็กระอักเลือดครั้งใหญ่เช่นกัน !

“หมากกระดานนี้ของอัครมหาเสนาบดีจี้น่าสนใจมากจริง ๆ/”

บัดนี้เอง จี้จงชิงและหญิงสาวสวยในชุดขาวสวมผ้าคลุมหน้ากำลังนั่งเล่นหมากรุกอยู่ในกระโจมทหาร

แน่นอนว่ากระดานนี้ย่อมเป็นหมากรุกจีน

เมื่อจี้จงชิงสังหารหมากตัวสำคัญจนอีกฝ่ายแพ้ราบคาบได้ก็เอ่ยด้วยรอยยิ้ม

“ก็เป็นเพียงของเล่นที่ใช้คลายเครียดเท่านั้น ถ้าท่านชอบ ข้าจะยกกระดานหมากรุกชุดนี้ให้แก่ท่านเอง”

"เช่นนั้นต้องขอบคุณมากอัครมหาเสนาบดีจี้แล้ว !"

ทันใดนั้นใบหน้าของหญิงสาวก็เปี่ยมไปด้วยความยินดี แล้วเอ่ยขอบคุณขึ้นทันที

แต่เมื่อลองคิดดูแล้ว นางก็มองไปที่จี้จงชิงด้วยใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้ม

หญิงสาวส่ายหัวเล็กน้อยแล้วพูดว่า

“ไม่สิ ข้าควรบอกว่าขอบคุณอาจารย์อา อัครมหาเสนาบดีจี้นี้ฟังดูไม่คุ้นเคยแม้แต่น้อยหมิ่นเอ่อร์อยากเรียกว่าอาจารย์อา ดูสนิทกันมากกว่า”

จี้จงชิงยิ้มรับ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเมตตาและความลึกซึ้ง

ทั้งสองคนเริ่มเล่นหมากรุกอีกครั้ง ผู้หญิงเอ่ยขณะเล่นหมากรุกกับจี้จงชิงไปด้วย

“อาจารย์อา หากข้าดูไม่ผิด ราชทูตของรัฐเยียนย่อมไม่ใช่คนธรรมดาเป็นแน่ หากข้าจำไม่ผิด เหวินเหรินกูที่ทำหน้าที่เป็นหัวหน้านายทะเบียนศาลต้าหลี่แห่งรัฐเยียน น่าจะเป็นหลานของราชทูตของรัฐเยียนเหวินเหรินเฟิง ชายผู้ได้ชื่อว่ามีความรู้ความสามารถทั้งยุคสมัยโบราณและยุคสมัยใหม่...”

“เหวินเหรินเฟิงมีส่วนเกี่ยวข้องกับข้อพิพาทเรื่ององค์ชาย ถูกตัดสินจำคุกประหารชีวิต จากนั้นเป็นต้นมา ตระกูลเหวินเหรินเฟิงซึ่งครั้งหนึ่งเคยรุ่งเรืองก็ถูกทำลายโดยศัตรูทางการเมือง ว่ากันว่าในปีนั้นมีลูกเพียงสองคนที่รอดชีวิต หนึ่งในนั้นน่าจะเป็นเหวินเหรินกูคนนี้แล”

หญิงสาวได้ฟังก็ถอนหายใจและพูดขึ้น

“ตอนนี้ศิษย์พี่เหมิงได้ไปที่แคว้นฉีแล้ว ถ้าเขาไม่ตาย พี่เหมิงคงไม่ต้องหนีไปแบบนี้”

จี้จงชิงนิ่งฟังโดยไม่เอ่ยอันใด

เล่นไปได้สักพัก หมากของเขาก็กินม้าของหญิงสาวได้ จึงถามขึ้น

“ศิษย์พี่คิดวางแผนจัดการกับแผนของแคว้นจ้าวอย่างไรบ้างหรือ ? แคว้นจ้าวมีความคิดเช่นนี้ตั้งแต่ต้น แต่ไม่คิดว่าจางเฟิงลู่จะประสบความสำเร็จได้”

ผู้หญิงจึงเอ่ยขึ้น

“อาจารย์อาไม่ต้องกังวลเรื่องนี้ไป อาจารย์ได้จัดการเรื่องนี้แล้ว ถึงอย่างไรก็ไม่ได้มีเพียงแค่แคว้นจ้าวเท่านั้นที่เป็นปัญหา แต่อ๋องผู้สำเร็จราชการแทนของแคว้นเยียนนั่นจะยอมปล่อยให้จบเช่นนี้ได้อย่างไรกันเล่า ?

“เกรงว่าอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนผู้นั้นจะแสดงเขี้ยวเล็บของเขา ในตอนที่แคว้นฉีส่งกองทัพออกมา รอให้แคว้นหนานเคลื่อนทัพไปทางเหนือ รอให้ราชวงศ์อู่และกองทัพของสามแคว้นต่อสู้กันอย่างดุเดือด”

จี้จงชิงขมวดคิ้วเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดขึ้น

“ได้ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ กำลังพลในเมืองหลินซุ่นจะยังไม่เคลื่อนไหวในตอนนี้ เจ้ากลับไปบอกศิษย์พี่ของเจ้าว่าต้องระวังจักรพรรดิหญิงแห่งแค้นหนานให้มาก ผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดา เฉพาะที่เกี่ยวข้องกับการที่หญิงสาวผู้มีอำนาจคนนี้ เมื่อเทียบกับคนก่อนหน้านี้จากแคว้นเฟิงเฉวี่ยนเมื่อก่อนหน้านี้แล้ว จักรพรรดิหญิงจากแคว้นหนานผู้นี้จึงจะเป็นคนที่โหดเหี้ยมอย่างแท้จริง”

ในช่วงหลายปีที่เขาเดินทางไปนอกแคว้น นอกเหนือจากการก่อตั้งจัดการเมืองหลินซุ่น แล้ว สถานที่ที่ไปบ่อยมากที่สุดก็คือแคว้นหนาน !

เขารู้แน่แก่ใจว่าจักรพรรดินีผู้นี้มีอำนาจเพียงใดกัน !