องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 895

เป็นเวลาเกือบเที่ยงคืนแล้ว อวิ๋นเอ๋อร์ก็ส่งหลี่จุ่นกลับออกไปอีกครั้ง

เมื่อนั่งอยู่ในรถม้าหลี่จุ่น ยังคงคิดถึงความสัมพันธ์ระหว่างซั่งกวนหว่านเอ๋อร์กับจักรพรรดินีว่าเกี่ยวข้องอย่างไรกันแน่

เมื่อก่อนเคยคิดว่าเป็นคนคนเดียวกัน แต่ตอนนี้มีสัญญาณต่างๆ ที่บ่งบอกได้ว่าน่าจะเป็นคนละคน

หลี่จุ่นรู้สึกสับสนขึ้นมา

เช่นนั้นแล้วสองพี่น้องซั่งกวนเป็นใครมาจากไหนกันแน่ ?

แม้แต่เฟิงเป่าจินที่เป็นอัครมหาเสนาบดี เป็นบุคคลที่โด่งดังที่สุดในหมู่คนรอบกายจักรพรรดินีก็ยังกล้ายั่วยุเขาได้ !

เป็นไปได้ไหมว่าซ่างกวนเฮ่าจะเป็นพวกอ๋องในแคว้นหนาน ？

ไม่ธรรมดาเลย !

หากซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ไม่ใช่จักรพรรดินีจริง ๆ ก็ต้องหาตัวตนของพี่น้องทั้งสองคนนี้ให้เจอจนได้

“ช่างเถอะ อย่าเพิ่งคิดเรื่องนี้ตอนนี้เลย”

หลี่จุ่นส่ายหัว เขานั่งอยู่บนรถม้าและเริ่มอาเจียนด้วยอาการเมารถ

การพัฒนาตนเองให้แข็งแกร่งต่างหากถึงจะเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในขณะนี้ ส่วนการรีบฝึกวิชาตัวเบาให้สำเร็จก็เป็นการรับประกันชีวิตของตนเอง

ช่วงห้าวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ในช่วงห้าวันที่ผ่านมา หลี่จุ่นฝึกชกมวยกับเฟิงอู่สิงทุกวัน และยังฝึกฝนวรยุทธ์กับซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ทุกคืน

แต่กลับไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ จากฝ่ายจักรพรรดินี เชื่อว่าทางจักรพรรดินีคงทราบเรื่องที่เขาตอบตกลงยอมเป็นเสนาธิการแล้ว

แต่ก็ไม่เห็นว่าจะส่งคนมาหา

เฟิงเป่าจินเองก็ไม่ได้บอกเขาเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้เช่นกัน

ในวันนี้เอง

ซั่งกวนเฮ่ามาหาเขา พอเข้าไปในสวนหลังบ้านก็เห็นว่าหลี่จุนฝึกชกมวย เขาก็รีบเอ่ยขึ้นอย่างมีความสุข:

“สวีเฟิ่งเหนียน ข้าหาบ้านให้เจ้าได้แล้ว เจ้าตามข้าไปดูเถอะ”

“หาได้แล้วหรือ ? ทั้งหมดนี้เป็นไปตามเงื่อนไขของข้าหรือไม่ ?” หลี่จุ่นถาม

“แน่นอนอยู่แล้ว !” ซั่งกวนเฮ่ายิ้มกว้าง

"ได้ ลำบากเจ้าแล้ว !"

หลี่จุ่นเอ่ยขอบคุณอีกฝ่าย

จากนั้นเขาก็อาบน้ำและตามซั่งกวนเฮ่าไปดูเรือน

เรือนหลังนี้อยู่ห่างจากบ้านตระกูลเฟิงไม่ถึงสองลี้ อยู่ในทำเลที่ดี มีร้านค้าอยู่รายรอบจำนวนไม่น้อย

อีกทั้งยังมีแม่น้ำอยู่ไม่ไกลกันมาก ทิวทัศน์งดงาม

ที่สำคัญคือมีตลาดสดอยู่บริเวณใกล้ ๆ

สะดวกต่อการที่หญิงสาวทั้งสองจะจับจ่ายใช้สอย

มิหนำซ้ำยังเป็นบ้านหลังใหญ่ที่มีทางเข้าและทางออกมากถึงสี่ทาง ห!

หลี่จุ่นพอใจเป็นอย่างยิ่ง รีบรับกุญแจจากซั่งกวนห่าวแล้วเอ่ยขึ้น

“ใช้ได้ แม้ว่าเจ้าจะทำลายธุรกิจของข้าก่อน แต่ก็ถือว่าข้าติดหนี้บุณคุณเจ้า หากเจ้าต้องการความช่วยเหลือจากข้าวันหน้า ขอแค่เอ่ยปากมาก็พอ ส่วนข้าจะช่วยได้หรือไม่นั้นก็ขึ้นอยู่กับสถานการณ์”

เมื่อได้ยินดังนั้น ซั่งกวนเฮ่าก็ออกอาการดีใจทันทีและพูดขึ้น

“เช่นนั้นก็ดียิ่งนัก ตอนนี้ข้ามีเรื่องที่อยากจะขอร้องพอดี !”

“ได้ ในเมื่เป็นเช่นนี้ เจ้าก็เริ่มจากการติดตามข้าไปก่อนแล้วกัน แต่มีสิ่งหนึ่งที่ข้าต้องพูดไว้ก่อน”

“เจ้าว่ามาได้เลย !” ซ่างกวนเฮ่าดูตื่นเต้นขค่ยมาทันที

“เมื่อเข้าสู้กองทัพแล้ว มีเรื่องอะไรก็ต้องฟังคำสั่งฉัน ให้ไปซ้ายก็ห้ามไปขวาเด็ดขาด !”

“ได้ ! ผมจะฟังคุณทุกอย่าง !” ซั่งกวนเฮ่าพูดเสียงดัง

“เอาละ รอให้มีราชโอกงการลงมาแล้ว ถึงตอนนั้นเจ้าก็สามารถติดตามข้าได้ สองวามวันนี้เจ้าอย่าเที่ยววิ่งเล่นไปทั่วจะดีกว่า” หลี่จุ่นกล่าว

ซั่งกวนเฮ่าก็รีบกล่าวทันทีเช่นกัน

“คืนนี้ข้าจะเข้าพักที่บ้านตระกูลเฟิง !”

หลี่จุ่นเงียบไปในทันที

จากนั้นเขาก็เรียกรถม้าและมุ่งหน้าไปทางตะวันตกของเมืองเพียงลำพัง

ได้เวลาพาสองสาวมาอาศัยอยู่ทางตะวันออกของเมืองแล้ว

เมื่อเข้าไปในตรอกก็มาถึงตัวเรือน หลี่จุนก็เห็นว่ารั้วได้รับการซ่อมแซมแล้ว

หญิงสาวทั้งสองคนกำลังนั่งอยู่ที่ลานบ้านเพื่อดื่มชา

เมื่อพวกเขาสังเกตเห็นใครบางคนกำลังมา ทั้งสองก็เงยหน้าขึ้นมองดู

“เอ๊ะ นี่ท่านจอมทัพมิใช่หรือ ? วันนี้ลมอะไรพัดพาท่านมาที่นี่เล่า ?”

ทันทีที่ทัวทัวเห็นหลี่จุ่น นางก็จงใจพูดจาแซะอีกฝ่ายทันที

จริตมารยาเต็มเปี่ยม !