องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 898

หลี่จุ่นไปรับหญิงสาวทั้งสองคนเดินทางไปยังเรือนใหม่ของเขา

เด็กสาวอย่างเฟิงหลิงหวนและหมอเทวดาเฟิงฉีถัวยังมาร่วมแสดงความยินดี พร้อมทั้งมอบของขวัญให้แก่เขา

ขณะที่ผู้เฒ่าเฟิงรู้ว่าหลี่จุ่นช่วยหาบ้านหลังนี้ เขาพอจะคาดเดาอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ได้เปิดเผยมันออกไป

เมื่อก่อนเคยปฏิบัติอย่างไรต่อหลี่จุ่น วันหน้าก็จะทำเช่นนั้นสืบไป

เฟิงหลิงจือเองก็ไปเยี่ยมหญิงสาวทั้งสองคนตามลำพัง เพื่อเป็นการแสดงความยินดีด้วย

หลังจากจัดการกับปัญหาหญิงสาวทั้งสองเรียบร้อยแล้ว ในที่สุดหลี่จุ่นก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ส่วนร้านหม้อไฟนั้น เพราะพวกเขามีผู้ดูแลร้านคนใหม่ เฟิงหลิงจือจึงไม่จำเป็นต้องไปที่นั่นทุกวันอีกต่อไป

แต่เฟิงหลิงจือก็ยังคงไปที่ร้านตามปกติ ราวกับว่านางมีความสุขที่ได้ทำเช่นนี้

หลี่จุ่นยังแอบมอบกำไรหนึ่งส่วนให้แก่นางอีกด้วย

เพราะถึงอย่างไร

เฟิงหลิงจือก็คอยดูแลร้านนี้ของตนอยู่ตลอดจริง ๆ

ถึงแม้ว่าเขาจะรู้ความคิดของเฟิงหลิงจือ แต่สุดท้ายหลี่จุนก็ยังคงรู้สึกผิดอยู่ดี

เพราะทั้งสองคนยังไม่มีวี่แววจะมีชะตาข้องเกี่ยวกันกันได้แม้แต่น้อย

ท้ายที่สุดแล้วนางจะแต่งงานกับเขาหรือไม่ ก็ยังถือว่าเป็นปัญหาใหญ่อยู่เช่นกัน

แล้วหลี่จุ่นจะกล้าทำได้อย่างไรเล่า ?

หลี่จุ่นจึงยกเลิกแผนการขยายสาขาร้านอาหารหม้อไฟเพิ่มเติมชั่วคราว

เพราะเขามีเรี่ยวแรงไม่มากพอจริง ๆ

หากเข้าร่วมกองทัพ ก็จะยิ่งมีเวลาน้อยลงไปอีก

โชคดีที่หนังสือนิยายที่ทางเฟิงเป่าหลินนั้นขายดี ดูเหมือนว่าชายคนนี้ได้ไปเปิดตลาดที่ หลินเสียนเสียแล้ว

สิ่งนี้เองที่ทำให้หลี่จุ่นแอบเหงื่อออก

เขากังวลว่า "ชุนชิวบทใหม่" ที่เขาเขียนจะได้รับความนิยมจนถูกเผยแพร่ไปทั่วในแคว้นหนานในอนาคต...

ทว่า

คิดไปคิดมาก็ไม่อยากคิดอีก เพราะของพรรค์นี้มันหาเงินได้ไว ก็ช่วยไม่ได้ละนะ !

ทิ้งมันไปไม่ได้จริง ๆ !

ในวันนี้เอง หลี่จุ่นกำลังฝึกซ้อมวรยุทธ์อยู่ที่สวนหลังบ้าน

ซั่งกวนเฮ่ากำลังนั่งดื่มชาอยู่กับเฟิงสิงที่ทางเดิน เฟิงเป่าจินก็รีบรุดมา

เขาเรียกหลี่จุ่นให้หยุดซ้อมชั่วคราวแล้วกระซิบเสียงต่ำ

“ฝ่าบาททรงขอให้เจ้าไปที่กองทัพในวันมะรืนนี้ จงเตรียมตัวให้พร้อมโดยเร็วที่สุดเถิด”

วันมะรืนนี้หรือ ?

หลี่จุ่นตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งจึงค่อยพยักหน้ารับ

ทันใดนั้น เฟิงเป่าจินก็ถามขึ้นมาอีกครั้ง:

“ข้าขอถามเจ้าหน่อย เจ้ารู้เรื่องที่จักรพรรดิอู่ซ่อนกองทัพไว้ท่ามกลางชาวบ้านได้อย่างไรกัน ?”

หัวใจของหลี่จุ่นสั่นสะท้านขึ้นมา

เจ้าเด็กนี่เป็นคนของขงจื๊อจริงๆ !

เฟิงเป่าจินจ้องมองหลี่จุ่นอยู่นาน จนภายในใจของหลี่จุ่นเริ่มรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา ทว่า สีหน้าท่าทีของเขายังดูสงบตามปกติ ก่อนจะเอ่ยขึ้น

“ใต้เท้าเฟิงต้องการจะพูดสิ่งใดหรือ ?”

เฟิงเป่าจินกัดฟันกรอด ก่อนจะส่ายหัวแล้วพูดขึ้น

"เจ้าเตรียมตัวให้พร้อมเถอะ"

เด็กคนนี้จะใช่คนของขงจื๊อหรือไม่ แน่นอนว่าเขาส่งจดหมายสื่อสารไปสอบถามกับทางปันหมิ่นแล้ว

แต่ยังคงไม่มีข่าวจากทางปันหมิ่นส่งกลับมา คิดว่านางเองก็คงกำลังขอคำยืนยันจากศิษย์พี่เหมิงผู้นั้นของนาง

หลี่จุ่นเห็นว่าเฟิงเป่าจินไม่ได้พูดอะไรก็เดินจากไป เขาจึงใช้มือลูบคางของตัวเองไปมาและเริ่มครุ่นคิดทันที

หรือตัวตนของเขาถูกเปิดเผยเสียแล้ว ?

แต่ก็ไม่น่าจะเป็นไปได้...

คนแซ่เหมิงนั่นต้องหนีไปแล้วเป็นแน่ ดังนั้นผู้หญิงแซ่ปันนั้นคงไม่สามารถยืนยันตัวตนของเขาได้ในเวลาอันสั้นเป็นแน่ !

ดังนั้นจักรพรรดินีองค์ปัจจุบันน่าจะสงสัยในตัวตนของเขาถึงจะถูก ไม่ควรเป็นความมั่นใจเช่นนี้

แต่มันเกิดอะไรขึ้นกับเฟิงเป่าจินกันแน่ ?

อืม ดูท่าว่าตนเองต้องเตรียมพร้อมต่อการที่ตัวตนจะถูกเปิดเผยเสียแล้ว

ต้องสนับสนุนจักรพรรดินีให้ส่งกองกำลังไปยังราชวงศ์อู่อย่างรวดเร็ว !

ขอแค่เกิดการปะทะกัน ต่อให้รู้ว่าตัวเองปลอมตัวเป็นคนของขงจื๊อ ก็ไม่เป็นไรแล้ว