องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 905

จะสู้สงครามนี้อย่างไรดี

ตอนนี้ไม่รู้ว่ากำลังพลส่วนนั้นที่หลี่เจิ้งซ่องสุมอยู่มีจำนวนเท่าไรกันแน่

ตามการสันนิษฐานเมื่อก่อนหน้านี้ของเขา ต้องไม่ต่ำกว่าสองแสน แต่ห้าแสนก็คือไม่ต่ำกว่าสองแสนเหมือนกันนี่

ก่อนหน้านี้หลี่จุ่นเคยคิด ถ้าหลี่เจิ้งต้องการยึดแคว้นหนานให้ได้ในเวลาสั้น ๆ จะต้องใช้ทหารจำนวนเท่าไร

แคว้นหนานมีกองทัพสองแสนคน เทียบเท่ากับแคว้นเฟิงเฉวี่ยนอีกแคว้นหนึ่ง นั่นมันไม่ง่ายเลย

ด้วยเหตุนี้

ถ้าอยากได้แคว้นหนานในเวลาสั้น ๆ ถ้าจะยึดให้ได้โดยสมบูรณ์จะต้องมีกำลังทหารมากกว่าแคว้นหนานอย่างน้อยสองเท่า

เช่นนั้นจะมีเท่าไรกันแน่

ถ้าตามความคิดอย่างนี้...น่ากลัวว่าทหารที่หลี่เจิ้งซุกซ่อนอยู่ตามพื้นบ้านจะต้องมีอย่างน้อยห้าแสนคน!

อย่างน้อยห้าแสนถึงจะยึดแคว้นหนานได้อย่างรวดเร็ว!

ถ้าการสันนิษฐานของเขาเป็นความจริง เช่นนั้นก็ยากจะจินตนาการ หลี่เจิ้งกลับซ่องสุมกำลังพลลับ ๆ มากขนาดนี้เชียวหรือ

ทางแจ้งห้าแสน ทางลับอีกห้าแสน!

เช่นนั้นทหารทั้งหมดของราชวงศ์อู่ก็คือล้านคน!

ถ้าคิดดูดี ๆ ราชวงศ์อู่แผ่นดินกว้างใหญ่ ทรัพยากรอุดมสมบูรณ์

ทั้งยังมีจำนวนประชากรมาก แค่ฉางอันในเมืองหลวงก็มีมากขนาดนั้นแล้ว เช่นนั้นแผ่นดินกว้างใหญ่เก้ามณฑลรวมกันจะมีเท่าไร

ยิ่งไม่ต้องพูดถึง หลายปีมานี้ ราชวงศ์อู่ฟ้าฝนตกต้องตามฤดูกาล นอกจากชายแดนตะวันตกมีโจรอาละวาด ราวกับสวรรค์เอ็นดู ไม่เคยมีภัยธรรมชาติอย่างอัคคีภัย อุทกภัยอะไรพวกนี้เลย ไพร่ฟ้าร่มเย็นเป็นสุข!

ภาษีมากมี ราชสำนักเงินเต็มคลัง

เช่นนั้นจึงไม่น่าแปลกใจที่จะเลี้ยงกำลังพลได้มากขนาดนี้

ครั้นนึกถึงชายแดนเหนือ จี้จงชิงเคยพูดหลายหน หากวิธีการที่ซ่อนเอาไว้ถูกเปิดเผย เช่นนั้นผลที่ตามมาจะเกินจินตนาการ ถ้าซ่อนกองกำลังห้าแสนจริง เช่นนั้นผลลัพธ์จะคาดไม่ถึงจริง ๆ!

ยิ่งมีกำลังมาก ก็ยิ่งทำให้แคว้นอื่นหวาดกลัว

กลัวว่าราชวงศ์อู่จะยกทัพโจมตีแคว้นอื่น หากต่อสู้กันแบบตัวต่อตัว นั่นต้องสู้ไม่ได้แน่!

ทำอย่างไรดี

ลงมือกำราบก่อน!

หรือไม่ก็ร่วมมือกันสู้ อย่างไรก็ดีกว่าตอนนี้!

ถึงตอนนั้น แผ่นดินต้องเกิดความโกลาหล เข้าสู่ยุคสงครามโดยสมบูรณ์!

แต่เวลานี้ แคว้นต่าง ๆ ร่วมมือกันเกือบหมดแล้ว ร่วมมือกันต่อกรกับราชวงศ์อู่

ดังนั้น

เขาจึงให้บรรดาคนจากเขาเฟิงโหยวไปภูเขาหลงจ่างก่อน

หลี่จุ่นสาธยาย เฟิงเป่าจินฟังอย่างมีสมาธิทันที

จักรพรรดินีด้านหลังฉากบังลมลมหายใจยาวเล็กน้อย

“แน่นอน!”

หลี่จุ่นพูดต่อ

“แค่ยึดภูเขาหลงจ่างยังไม่ช่วยอะไรได้มาก การเผชิญหน้ากับกำลังทหารที่มากกว่าสองเท่า ไม่ว่าจะมีภูมิศาสตร์ที่เป็นประโยชน์อย่างไร สุดท้ายยังต้องแพ้อยู่ดี!”

“ฉะนั้น ขณะที่ทัพเรายึดภูเขาหลงจ่าง แคว้นฉีจะต้องส่งทหารไปทันที บุกราชวงศ์อู่ทางซีเป่ย ดึงดูดกองทัพศัตรูส่วนหนึ่ง จากนั้นทัพใหญ่แคว้นจ้าวจะต้องผลักดันแบบเฉียบพลัน ควบคุมทหารฝ่ายเจิ้นเป่ยอ๋อง!”

“เมื่อเป็นเช่นนี้ ต่อให้หลี่เจิ้งจะทุ่มสุดตัว ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะใช้กำลังทหารที่ซุกซ่อนมาต่อกรกับทัพเรา การโจมตีจากสามทาง ถึงราชวงศ์อู่จะเก่งกาจอย่างไรก็ไม่มีทางกอบกู้ได้!”

ยังมีอีกเรื่อง

อ๋องผู้สำเร็จราชการแทนของแคว้นเยียนท่านนั้นจะต้องไม่พลาดโอกาสดีขนาดนี้แน่ จะต้องฉวยโอกาสเดินทัพ!

ถึงตอนนั้น มหาสงครามถึงจะปะทุโดยสิ้นเชิง!