องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 906

พอเฟิงเป่าจินกับจักรพรรดินีได้ฟัง ต่างเงียบกันไปหมด

จักรพรรดินีไม่พูดจริง ๆ ส่วนเฟิงเป่าจินมองหลี่จุ่นด้วยความตะลึง

ก่อนหน้านี้ฝ่าบาทบอกจะให้หลี่จุ่นเป็นกุนซือ เขาคิดว่าฝ่าบาทแค่นึกสนุก หรือไม่ก็มีจุดประสงค์อื่น

สำหรับหลี่จุ่น เขาไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะมีความสามารถเรื่องการยกทัพอะไร

แต่ตอนนี้พอวิเคราะห์แบบง่าย ๆ กลับตรงจุด!

เฟิงเป่าจินในใจรู้สึกตกตะลึงอย่างยิ่ง

หรือว่า

หรือว่าเรื่องที่ชายแดนเหนือชายแดนตะวันตกของราชวงศ์อู่จะไม่ใช่ผลงานของจี้จงชิงจริง ๆ

ดังที่ฝ่าบาททรงตรัส แม้เรื่องพวกนั้นจะไม่เกี่ยวข้องกับเขา เขาก็ต้องได้รับการถ่ายทอดจากจี้จงชิงบ้าง

ชั่วขณะหนึ่ง ในใจเฟิงเป่าจินบังเกิดความเดือดพล่าน

ตอนนี้เอง

จักรพรรดินีด้านหลังฉากบังลมคล้ายนิ่งเงียบพอแล้ว จึงเอ่ยปากช้า ๆ อีกครั้ง

“เช่นนั้นท่านคิดว่าข้าส่งทหารไปครั้งแรก ควรส่งไปเท่าไรจึงจะเหมาะสม”

เฟิงเป่าจินมองหลี่จุ่นเหมือนกัน ในใจเกิดความคาดหวังที่ไม่มีเหตุผลและแปลก

หลี่จุ่นคิดพลางมองแผนที่ก่อนจะตอบ

“ตอนนี้ทัพแคว้นจ้าวที่ด่านเหิงกู่มีประมาณสี่แสนห้าหมื่นคน ส่วนทัพของราชวงศ์อู่มีไม่ถึงสามแสนคน นี่คือกำลังพลทั้งหมดในที่แจ้งของราชวงศ์อู่แล้ว”

“และถ้าหากทัพใหญ่แคว้นจ้าวเดินหน้าเต็มกำลัง กองทัพเกือบสามแสนนายของราชวงศ์อู่อาศัยความได้เปรียบทางยุทธศาสตร์ของหลงหู่ไถสามารถต้านได้โดยสิ้นเชิง ทั้งสองจะทำให้เกิดสถานการณ์ที่ต่างฝ่ายต่างจำกัดกัน กองทัพเกือบสามแสนนายของเจิ้นเป่ยอ๋องจะไม่มีเวลาพะวงเรื่องอื่น”

“ตอนนี้นี่แหละ! ถ้ากองทัพแคว้นฉียกมากะทันหัน โจมตีจากมุมซีเป่ย ราชวงศ์อู่จะไม่มีกองกำลังไปต่อต้าน หลี่เจิ้งต้องโยกย้ายกำลังพลที่ซ่องสุมเอาไว้ส่วนหนึ่งไปต่อต้านกองทัพของแคว้นฉีที่ทางเหนือ”

“เช่นนั้นสมมุติว่าทีแรกหลี่เจิ้งเตรียมกองทัพห้าแสนคนเฝ้าระวังแคว้นหนาน แต่หากจะต่อต้านกองทัพแคว้นฉี จะต้องโยกย้ายกำลังพลไปอย่างน้อยสองแสนคน กำลังพลที่เหลือต้องเลือกโจมตีแคว้นหนานแน่ และทหารที่เหลืออยู่อย่างน้อยจะมีสามแสนคน!”

เมื่อวิเคราะห์ถึงจุดนี้ หลี่จุ่นพูดกับจักรพรรดินีที่อยู่หลังฉากบังลม

“ฝ่าบาท นี่ไม่ใช่ปัญหาที่ว่าจะส่งทหารไปเท่าไร แต่จะต้านทานกองทัพของราชวงศ์อู่ หรือรักษาแคว้นหนานให้ได้อย่างไรต่างหากจึงเป็นปัญหา!”

“อย่างน้อยสามแสน นี่...”

แต่จนปัญญาที่ตอนนี้ไม่มีวิธีแก้วิกฤตได้

ก่อนหน้านี้เขาเคยวิเคราะห์สถานการณ์นี้กับฝ่าบาท

หากเจอกับสภาพนี้ แคว้นหนานต้องล่มสลายอย่างไม่ต้องสงสัย!

จักรพรรดินีหลังฉากบังลมคล้ายสูดลมหายใจเข้าลึกทีหนึ่งก่อนจะพรูลมยาวออกมาจากปาก

เสียงนางดังมา ถาม

“ถ้าให้กุนซือทำสงครามนี้ ท่านจะทำอย่างไร”

กำลังพลสองแสนนายคิดจะต้านกองทัพใหญ่อย่างน้อยห้าแสนนาย ช่างเป็นเรื่องที่มองไม่เห็นความเป็นไปได้ยิ่งนัก!

จวบจนถึงบัดนี้ ได้แต่สู้แบบค่อย ๆ บั่นทอนกำลังอีกฝ่าย!

หลี่จุ่นคิดแล้วจึงตอบ

“ถ้าให้ข้าทำศึกนี้ พรุ่งนี้จะออกเดินทางไปราชวงศ์อู่แต่เช้า ให้กองทัพหนึ่งแสนคนเป็นแนวหน้า อีกแสนคนสนับสนุนอยู่ข้างหลัง ปรับเปลี่ยนความเหมาะสมตามสถานการณ์!

“โจมตีกองทัพศัตรูแบบไม่ทันตั้งตัว ยึดภูเขาหลงจ่างให้ได้เร็วที่สุด กวาดเสบียงทั้งหมดของเจียงหนานมา ตัดความเป็นไปได้ที่กองทัพศัตรูจะเสริมเสบียงจากเจียงหนานโดยตรง!”