องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 946

เมื่อเฟิงอู่หังได้ยินสิ่งนี้ก็ถึงกับอุทานออกมาว่าแผนนี้ยอดเยี่ยมมาก!

จากนั้นก็รีบส่งสารไปให้จักรพรรดิหญิงทันที

หลังจากหารือกับหลี่จุ่นอย่างรอบคอบแล้ว หลี่จุ่นและหยวนเฟิงจึงนำกองกำลังหนึ่งหมื่นนายไปวางกับดัก

กำชับให้ทหารหนึ่งหมื่นนายตั้งใจขนย้ายหน้าไม้กลและพลุสัญญาณ รวมถึงเหล่ายุทโธปกรณ์ที่ยังไม่จำเป็นต้องใช้

หลังจากนั้นเฟิงอู่หังก็นำกองกำลังทหารห้าหมื่นนายตรงไปยังทิศทางของเมืองอวี๋เจียง

ส่วนหลี่จุ่นที่อยู่ด้านนี้รับผิดชอบถนนสายที่ทอดขึ้นเหนือสู่อำเภอผิงอัน ในขณะที่หยวนเฟิงรับผิดชอบถนนสายหลักสู่ภูเขาหลงจ่าง

แบ่งงานกันอย่างชัดเจน

ภายในเวลาไม่ถึงครึ่งวัน ทุกคนก็ไปทำหน้าที่ของตนเอง

ในเมืองเฟิงหลิง

กระโจมกลางกองทัพ

จักรพรรดิหญิงได้รับสารด่วนจากระยะทางที่ห่างออกไปเจ็ดร้อยลี้ เมื่อเปิดอ่านก็เข้าใจทันที

จากนั้นจึงสั่งให้กองทัพหนึ่งแสนนายเคลื่อนทัพไปยังทิศตะวันออก ออกจากเมืองเฟิงหลิงทันที และนำทัพตรงไปยังอิงโจวด้วยตนเอง!

เหลือทหารเพียงสองหมื่นนายเท่านั้นที่คอยอยู่ปกป้องเมืองเฟิงหลิง

และเตรียมสนับสนุนตลอดเวลา

ในอำเภอผิงอัน

กองทัพทั้งสามมารวมตัวกัน

ระหว่างทางฉินจ่านและอวี่เหวินตูต่างก็นำกองทหารนับแสนนายมุ่งหน้าไปทางเหนือ

อย่างไรก็ตาม กองทัพนี้ถูกทรมานอย่างน่าสังเวชและขวัญกำลังใจก็ร่อยหรอ

แม้แต่แม่ทัพทั้งสองก็อ่อนล้าไม่ต่างกันเพราะมีกับดักตลอดทาง อีกนิดก็แทบจะเป็นบ้าอยู่แล้ว

ยิ่งไปกว่านั้นตอนไปโจมตีเมืองเฟิงหลิงก็เกิดความเสียหายไปบางส่วน

สูญเสียทหารไปสามพันนาย ตอนนี้เหลือไม่ถึงหนึ่งแสนนายแล้ว

ถนนอีกเส้นแน่นอนว่าเป็นอวี่เหวินจิ้ง

กองทัพของอวี่เหวินจิ้งก็เกิดความเสียหายเช่นกัน แต่ความเสียหายไม่ได้หนักมาก ยังคงมีทหารเหลืออยู่หนึ่งแสนนาย

ก่อนหน้านี้เหมือนว่าจะมีหนึ่งแสนหลายร้อยหรือพันสองพันกว่านาย

ส่วนอีกเส้นทางหนึ่ง

แน่นอนว่าก็เป็นกองทัพอันแข็งแกร่งสามหมื่นนายที่เดินทางมาจากเหยียนโจว

เดิมทีกองกำลังสามหมื่นนายเหล่านี้ถูกระดมกำลังเพื่อปกป้องคลังแสงอำเภอผิงอัน ผลปรากฏว่ายังไม่ทันจะถึง คลังแสงก็ถูกขนไปจนเกลี้ยงแล้ว

แม้แต่โกดังก็ถูกไฟไหม้จนหมด

เรียกได้ว่ามาเสียเที่ยว

แต่ก็ไม่ถือว่าเป็นการมาเสียเที่ยวไปเสียทีเดียว

ได้ผนึกกำลังเข้ากับกองทัพสองแสนนายของอวี่เหวินจิ้ง จึงทำให้กำลังทหารกลายเป็นสองแสนสามหมื่นนาย

หลังจากกำลังทหารแต่ละกองกลับมารวมตัวกันอีกครั้ง อวี่เหวินจิ้งก็ใช้ศาลาว่าการอำเภอเป็นกระโจมทหารชั่วคราว

อวี่เหวินจิ้งพยักหน้า

สถานการณ์ตอนนี้ค่อนข้างปั่นป่วน

ฝ่าบาททรงมอบภารกิจให้เขาไปต่อสู้กับกองทัพหนาน

แต่ทันทีที่การต่อสู้เริ่มขึ้นก็สูญเสียคลังแสงไป ช่างเป็นเรื่องที่แย่จริง ๆ

แม้ว่าจะสูญเสียไปในมือของเจียงเฟิง แต่เขาก็ไม่สามารถหลีกหนีจากความผิดได้

อวี่เหวินตูพูดว่า “ท่านพ่อ ลูกมีความคิดเห็นอย่างหนึ่ง”

หวี่เหวินจิ้งถามว่า “ความคิดเห็นอะไร”

อวี่เหวินตูตอบทันที

“ช่วงที่อยู่ชายแดนทางตอนเหนือ ท่านอัครมหาเสนาบดีจี้ได้คิดแผนการอันชาญฉลาดในการโจมตีเมืองหลวงของแคว้นเฟิงเฉวี่ยน ซึ่งทำให้กองทัพของฮูเถี่ยถูจำเป็นต้องเลิกโจมตีแคว้นหลางและกลับไปปกป้องทางเหนือ ข้าคิดว่าเราเลียนแบบได้ กดดันกองทัพหนานให้กลับแคว้นหนาน!”

การต่อสู้แบบคลาสสิกที่เกิดขึ้นในชายแดนทางตอนเหนือเหล่านั้น ยกเว้นบุคคลที่ใหญ่โต โดยพื้นฐานแล้วเชื่อกันว่าเป็นคุณงามความดีของจี้จงชิง

ทว่าไม่มีใครรู้ว่าเป็นฝีมือของหลี่จุ่น

อวี่เหวินตูก็ไม่รู้เรื่องนี้เช่นกัน

ในขณะนี้!

เมื่ออวี่เหวินจิ้งได้ยินคำพูดของลูกชายเขาก็หรี่ตาลงทันที คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า

“นี่เป็นแผนที่ดีเลย”